Perdenin Ardındakiler

Amor Fati

Amor Fati...
Kaderini Sev

Derin uykusundan saçlarının usulca okşanmasıyla uyandı kız. Gözlerini yavaşça aralarken gördüğü kişiyle dondu kaldı.
"Anne"dedi çatallı sesiyle. Gerçek miydi bunlar?. "Yavrum" dedi bahar hanım kızının saçlarını okşarken. Gözleri doldu Rozerinin annesinin sesini duymayalı neredeyse yirmi sene olmuştu. Unuttuğu ses, silinen yüzü geri canlandı gözünde. "Anne ben seni unuttum....ama isteyerek olmadı." Dedi gözünden yaşlar akerken. Annesi bir bir sildi kızınım gözünden akan yaşları.
"Anneler her zaman çocuklarının kalbindedir güzel kızım".dedi bir öpücük kondurarak.
"Hatırla bebeğim, hatırla güzel kızım beni ve gerçekleri" dedi usulca kızına Bahar hanım.
"Anlamıyorum anne?"
"Şşş, soru sormak yok sadece unutma tek gerçek hatırla"dedi tekrar kızına...
Çocukluğuna döndüren o sesi duydu kız sonra tekrar döndü altı yaşına. Gözleri kapanırken kulaklarında annesinin söylediği ninni kaldı....

Bebeğin beşiği çamdan
Yuvarlandı düştü damdan
Beybabası gelir Şam'dan
Nenni nenni nenni
Nenni bebek oy.

Anne diyerek açtı Rozerin gözünü. Etrafına hızlıca baktı, tekrar anne dedi. Yoktu annesi yoktu, koca bir rüyadan ibaretti her şey. Gözleri dolu dolu odada göz gezdirdi. Annesi ona ninni söyleyip gitmişti. Ne demişti ona unutma ve hatırla neyi hatırlayacaktı. Neyi unutmuştu?. Derin bir nefes alıp kalktı yataktan, elini yüzünü yıkayıp gördüğü rüyayı atlatmaya çalıştı. Banyodan çıktığında duvardaki saate takıldı gözü. Saat geçe üçtü ve Şirvan oda da yoktu. Neredeydi bu adam?.
Odada çıkıp çalışma odasına yürüdü, kapı aralıktı ve Şirvanın sesi duyuluyordu.

"Yok hiçbir yerde yok o defter... Emin misin onda yazdığından.Bulacağım merak etme ne olursa olsun bulaca...."lafını devam etmeden aralık kapının ardındaki kızı görmesiyle telefonu "seni sonra ararım" diyerek kapattı.

Rozerin adamın kendisini farketmesiyle tedirginde olsa aralık olan kapıdan içeri girdi. "Gece gece kimle konuşuyorsun Şirvan"

"Hesap mı soruyorsun sen bana!"

"Soru soruyorum günlerdir sadece soru soruyorum, beni ormanın içindeki bu eve neden soktun.... Lanet olsun bir hafta geçti ama sen hala susuyorsun....gece gidiyorsun sabah geliyorsun ya da yoksu Şirvan. Madem yoksun ben neden varım" diyerek isyan etti kız.

"O sesinin tonunu kıs, yoksa ben kısarım"

"Yeter! bıktım ya bıktım yalanlar gerçekler tehditler... Yoruldum ben anlamıyor musun yoruldum... Oynamayın benim ayarlarımla"

"Kes sesini Rozerin git zıbarıp yat"

" Yatmıyorum o adamlarını çekeceksin, bende defolup gideceğim bu evden"

"Nasıl olacakmış o , karnında bebeğim varken nasıl gideceksin!"

"Var evet lanet olsun benim karnımda bir bebek var. Ama o var olduğundan beri sen yoksun...Bu ev bi lanet gideceğim" diyerel arkasını dönüyordu ki koluna yapılaşan adamla olduğu yerde kaldı.

"Sen buraya aitsin, sen bana aitsin ben ne zaman istersem o zaman gidebilirsin"dedi kızı göğsüne çekerken adam.

Sırtında adamın gerilen göğsünü hisseti kadın. Kaç gündür yolunda gitmeyen şeyler yüzünden yeterince kırılmıştı, Şirvan ise bunu görmüyordu ya da görmek istemiyordu bilemiyordu artık. Bıkınca bir nefes alıp verdi "Bırak odaya gideceğim, sende istediğin yere gidebilirsin artık sormayacağım " diyerek yürüyüp çıktı çalışma odasından. Ama ayakları onu odaya değil salona getirdi. Salondan bahçeye açılan camdan dışarıya çıktığında onu gören korumalar kafalarını eğip biraz uzaklaşmışlardı. Üstünde ki geceliğe aldırmadan geçip sallanan salıncağa oturup, kendi kendine hafifçe sallanmaya başladı. Çok geçmeden Nedim belirdi kafası eğik bir şekilde önünde " Rozerin hanım, hava soğuk içeri mi geçseniz acaba ?" Dedi.