Arkadaşlar sınava bir ay kala ne olmak istediğime emin oldum. Ben polis olacağımmm👮🏻♀️🥹😻
~~~~
Murat'dan
Gözlerimi yavaşça araladığımda yanım boştu, dün birşeyi farketmiştim. Ben annemi ciddi anlamda özlemiştim, evet ona kızgındım hatta fazlasıyla sinirliydim ama onu gördüğüm anda bu duygular yerini özlem duygusuna bırakmıştı.
Plan tam istediğim gibi ilerlemişti, annemi Gökhan getirmişti nedense içimde iyi bir his vardı sanki yavaş yavaş herşey düzelecek gibiydi.
Dün annemi gördüğüm anda tüm dünyadan uzaklaşmış gibi hissettim, ben bu yaşıma kadar annemden hiç bu kadar ayrı kalmamıştım, babam öldükten sonra anneme olabilecek gibi daha fazla bağlanmıştım, buraya gelmemle annemle en uzak ayrılığımızı yaşamıştık. Tabi bunun sorumlusu tamamen annemdi. Ama şuna bunları düşünmek istemiyordum.
Yatakta yavaşça doğruldum, başıma giren keskin acı ile bir kaç saniye gözlerimi sıkıca kapattım, dün çok ağladığım içindi büyük ihtimalle.
Ağrım biraz dindiğinde ayağa kalktım ve üzerimi biraz düzeltip içeriye doğru ilerledim, annemin ocağın başında birşey karıştırdığını gördüm, ona doğru ilerlediğimde ses duymuş olacak ki bana doğru hafifçe döndü ve beni gördüğü an genişçe gülümsedi.
"Günaydın oğluşum" elinde ki kepçeyi tencereden çıkarıp tezgahta ki boş tabağın içine koydu ve bana doğru döndü.
Kollarını açtığında yavaş adımlarla gidip ona sarıldım "günaydın" kollarını bana sıkıca sardı. Kokusu burnuma geldiğinde istemeden de olsa derin bir nefes çektim,anne kokusu çok başkaydı insana huzur veriyordu.
Kapı çaldığında annemden ayrıldım.
"Gökhan ekmeğe gitmişti, git aç bakalım" hızlı adımlarla kapıya doğru gittim.
Dün anneme odaklandığım için onun yüzüne dâhi bakamamıştım, gerçi dün sabahtan zaten yanımdaydı ama yinede çok özlemiştim onu.
Kapıyı açtığım an karşımda gördüğüm uzun,yakışıklı,karizmatik sevgilimle genişçe gülümsedim. Sevgilim diye demiyorum fena bir adamdı, baktıkça bakasım geliyordu, içim gidiyordu ona, karizmatik olduğunu söylemiş miydim?
Kapıyı benim açtığımı gördüğünde poşet olmayan eli ile ensemi kavrayıp bir anda beni kendine çekti kafasını iyice eğmek zorunda kalmıştı tabi ki, dudağıma sert bir öpücük bıraktıktan sonra kafasını kaldırıp içeriye doğru baktı. Kimse olmadığını görmüş olacak ki tekrar eğilip bu seferde alt dudağımı ağzının içine alarak sıkıca emdi.
Dudağımdan ayrıldığında nefes nefese ona bakıyordum, o kadar ani yapmıştı ki nefesim kesilmişti, bu halime bakıp sırıttı.
Kulağıma eğildiğinde öylece diyeceği şeyi bekledim.
"Böyle masum masum bakmaya devam edersen annen var demem..." devam etmesine izin vermeden kollarımı göğsüne koyarak onu ittirdim,gülerek benden ayrıldığında göz kırparak içeriye geçti.
Kalp atışlarım yine hızlanmıştı, ne zaman böyle arsız laflar etse, beni öpse kalbim yerinden çıkacak gibi hissediyordum.
Kapıyı kapattıktan sonra derin bir nefes alıp mutfağa doğru ilerledim.
Annem ile Gökhan konuşmaya başlamışlardı bile.
"Yok oğlum ekmeğe gittin zaten daha elleme bir şeye oturun siz ben hallederim hemen." Gökhan ekmeği masanın üzerine bırakıp dolaba ilerledi.
