Kontrol etmeden atıyorum hata varsa affola 😽
----
"Gitmesen olmaz mı?"
"Yavrum şimdi gitmezsem çok ilgi çekeriz" haklıydı hemde fazlasıyla, benim yanıma gelebilmek için ailesine iki günlüğüne arkadaşında kalacağını söylemişti. Şimdi gidiyor olması beni ne kadar üzsede sesimi çıkartamıyordum.
"Peki" ellerini yanaklarıma koyarak okşadıktan sonra kafamı kaldırmamı sağladı, gözlerimin içine bakarak dudağıma sıkı bir öpücük bırakmıştı.
"Güzelim senin gelmene de çok az kaldı zaten, ben gideyim annen sensiz ne kadar üzgün olduğumu bir görsün anlasın belki vicdan yapar."
"Sen inandın mı buna?" Sesim hâlâ üzgün geldiğinde belime sıkıca sarılıp beni kucağına aldı bacaklarımı beline sarıp boynuna sarıldım.
Benimle birlikte koltuğa oturdu ve belimi okşamaya başladı.
"Güzelim annen ister kabul etsin ister etmesin ben senden vazgeçmem tamam mı, sakın böyle şeyler düşünüp kendini üzme" yanağımı uzunca öptüğünde gözlerim huzurla kapandı.
Geri açtığımda gülümseyerek bana bakan Gökhan'ı gördüğüm de bende gülümsedim.
"Bak ne güzel gülüyorsun, her zaman gül beni bu gülüşten mahrum bırakma."
"Aşkım ama annem çok ciddiydi, ben annemi ilk defa böyle görüyorum. Sırf o yalnız kalmasın diye hiç bir arkadaşımda kalmıyordum ben, korkardı çünkü ama sırf biz ayrılalım diye beni başka şehire gönderdi."
Gökhan'da sıkkın bir nefes verdi ikimizde işin içinden nasıl çıkacağımızı düşünüyorduk.
"Sen rahat ol bana yeter Murat, senin bu kadar takıp başını ağrıtıyor olman beni çok üzüyor aklım sürekli sende zaten deli oluyorum." Saçlarını geriye doğru okşadım.
"Beni düşünmene gerek yok, şuan ikimizde aynı durumdayız." Kafasını olumsuz anlamada salladı.
"Seni düşünmeden bir saniyem bile geçmiyor Murat bu çocuk ne yiyor,mutlu mu, beni özledi mi, yalnız hissediyor mu, evinde rahat mı, evine sorun yaşamadan gider mi yada eve varmış mıdır?" Söylediği her cümleden sonra daha da sinirlendi sanki.
"Aklım hep sende kalıyor çıldırıcam" söylediği şeye hafifçe gülümsedim,beni bu kadar düşünüyor olması mutlu ediyordu üstelik annem bile bu kadar düşünmezken.
Kafamı göğsüne yaslayıp gözlerimi huzurla kapattım "ben iyiyim beni merak etme, ne zaman istersen arıyorsun zaten sana telefonum her zaman açık, beni merak edip stres olma lütfen." Belimi okşayan eli sırtımı da okşamaya başladı.
"Elimde mi sanıyorsun, ne yaptığım işe nede yediğim yemeğe odaklana biliyorum mal oldum resmen gittiğin günlerde." Kafamı göğsünden kaldırıp dudağını sıkıca öptüm.
"Ama böyle yaparsan ben daha çok üzülürüm, şimdi birde Gökhan yemek yer mi bugün acaba diye mi düşüneyim" dedim. Çünkü yemek yemesi gerekiyordu beni bu kadar düşünmesi onu da beni de yorardı.
"Tamam üzülme sen ben bol bol yerim"
"Heh şöyle ya, bol bol ye ki beni hep koruya bil." İki yandan kollarını açarak kol kaslarını gösterdiğinde genişçe gülümsedim.
"Kocan seni her daim korur"
"Eminim zaten aşkım"
"Emin kim lan?" Diye sorduğunda şaşkınca yüzüne baktım. Bir kaç saniye çatık kaşlar ile baksa da sonradan hafifçe gülümsedi.
Ona göz devirip bende güldüm "manyaksın" dediğimde bana sıkıca sarıldı.
"Sana manyağım"
Bir süre onun kucağında durmaya devam ettim bir birimize sarılarak dinlendik.
"Gökhan" aklıma gelen şeyle hızla Gökhan'ın boynundan kafamı çıkardım, Gökhan kafamı tekrar boynuna sokmaya çalıştı.
"Emmeye devam et iz kalsın sonra" dediğinde elimi göğsüne vurdum.
"Ya dur aklıma bir şey geldi"
"Beni emmenden daha önemli ne olabilir şuan ya"
"Aşkım ama çok önemlii" gözlerini tamamen açıp dik bir oturuşa geçti, ellerini iki yandan kalçama koyarak beni tamamen kasıklarının üzerine oturttu.
"Söyle bakalım neymiş bu kadar önemli olan"
"Şimdi ben buradayım ve annem sürekli halamı arayıp nasıl olduğumu soruyor ya, annemin iyice beni merak etmesini sağlamamız lazım"
"O nasıl olacakmış"
"Gecenin bir yarısı halamı arayıp çok kötü olduğumu, nefesi bile zor aldığımı ve başımın döndüğünü söyliycem, sonrasında da annemin ve senin adını bir kaç kez sayıklayıp annemi ve seni istediğimi söyleyip yüzüne kapatıcam."
"Kadının kalbine inmesin sonra yavrum"
"Ya neden insin, alt tarafı biraz hasta olmuş taklidi yapıcam."
"Peki ben plana ne zaman dahil olucam"
"Halam annemi arayıp ne durumda olduğumu anlatacak, zaten annem bana uzun bir süredir ulaşamadığı için fazla panik olacaktır, sana ne kadar kızgın da olsa sana çok güveniyor, aklına ilk sen geleceksin bu yüzden seni arayıp onu benim yanıma getirmen gerektiğini söyleyecek."
"Emin miyiz bunun olacağından?"
"Annemi tanıyorum Gökhan, hava limanına gidip uçağı beklemenin ve o kadar sürenin geçmesini bekleyemez, direkt yola çıkmak isteyecektir, üstelik senin adını da sayıklayacağım için seninle gelecektir."
"Eee yanına geldiğimiz de ne olacak peki"
"Anneme hasta olduğumu iyice belli edicem, senide yanında getirdiğini görünce ona sıkıca sarılıcam eminim yumuşar, sonrasında da üçümüz geri İstanbul'a dönücez."
"Yavrum güzel fikirde annen yumuşamaz ve bu hâle gelmenden beni sorumlu tutarsa"
"Ya Gökhan annem durumu anlatınca fazla kork işte bir şekilde anneme benim için fazla endişelendiğini belli et onu da mı ben düşüneyim"
"Haa mantıklı, merak etme o iş bende" iki yanağımı da sıkıca öptü "ne kadar zekisin lan sen öyle" dedikten sonra dudağımı da sıkıca öptü.
"Eee kimin sevgilisiyim" bir birimize sıkıca sarıldık.
Umarım bu fikir bir nebze de olsa işe yarardı.
"Hadi kalk kahvaltı yapalım seni yolcu edeyim" tamam dediğinde beraber mutfağa doğru ilerledik, uzun uzun sohbet edip plana bir kaç şey daha ekleyip gülerek işe yaramasını umduk.
Bence bu plan işe yarayacaktı, en azından annem biraz yumuşamış olacaktı üstelik beni İstanbul'a götüreceğine emindim.
-----
Geçiş bölümü olsun
Bol bol bölüm atmak için kısa kestim
Takip etmeyi oy vermeyi unutmayın 💗
