Brat Boys Beyond

Chapter 34: Friends' Warm Embrace

Chapter 34: Friends' Warm Embrace

MADALING araw habang si Ken ay tahimik na natutulog, si Alpha ay nananatiling gising, matiyagang nagbabantay sa tabi ng kanyang minamahal. Ang kanyang mga mata ay hindi bumibitaw sa mukha ni Ken, puno ng pagmamahal at pangungulila.

Sa ilalim ng liwanag ng buwan, ang presensya ni Ken ay nagbibigay liwanag sa dilim na kwarto. Ang lambing ng kaniyang paghinga ay nagpapalakas ng pagnanais ni Alpha na protektahan ang kanyang minamahal sa anumang uri ng kapahamakan.

Sa bawat pag-ikot ng orasan, ang pagmamahal ni Alpha kay Ken ay lalong tumitindi. Hinawakan niya ang kamay ni Ken habang inaalala ang pinagdaanan nila ng minamahal. Ang bawat yakap at halik na kanilang pinagsaluhan ay nagpapatibok ng kanilang puso, nagdudulot ng alim at kapanatagan sa gitna ng kaguluhan at panganib na bumabalot sa kanilang paligid.

Sa sandaling sila'y magkasama, ang mundo ay tila humihinto sa pag-ikot, at ang lahat ng mga problema at alalahanin ay tila napapawi sa liwanag ng kanilang pagmamahalan. Si Alpha ay lubos na nagpapasalamat sa bawat sandaling pinagkaloob sa kanya ang pagkakataong makasama si Ken, ang kanyang minamahal.

"I'm sorry for everything, Maby," bulong ni Alpha, ang kanyang boses ay puno ng pagsisisi. "Hindi ko sinasadyang saktan ka. I love you more than anything in this world, and I'll spend the rest of my life making it up to you."

Hindi maiwasan ni Alpha ang makonsensya, na alam niyang hindi niya nagawang protektahan si Ken mula sa mga panganib na kanilang pinagdaanan. "I'll always be here for you, Maby," bulong muli ni Alpha, ang kanyang tinig ay puno ng pagmamahal at pag-aalaga. "You're not alone, my Luna. I'll protect you, no matter what." sabi niya, ang mga mata niya ay pumikit nang dalawin siya ng antok.

Ilang oras ang lumipas, nagmulat si Ken ng mga mata at nakita si Alpha na mahimbing natutulog sa tabi niya. Ang malumanay na paghawak ng kamay ni Alpha ay nagbibigay ng kakaibang kapanatagan sa puso ni Ken. Tila ba sa kanyang paggising, natunton niya ang isang bagong antas ng pagmamahalan sa pagitan nila.

Ken's fingers gently traced the contours of Alpha's hair as he slept peacefully beside him. The soft strands felt familiar and comforting beneath his touch, a tangible reminder of the bond they shared.

With each stroke, Ken's heart swelled with gratitude for Alpha's unwavering support and loyalty. In the stillness of the room, he found himself lost in the simple intimacy of the moment, cherishing the closeness they shared.

"Thank you, Maby," Ken whispers softly, his voice barely above a whisper. "Thank you for always being there for me, for never giving up on me." Patuloy ang paghaplos ni Ken sa buhok ni Alpha, ipinahahayag ang lalim ng kanyang pagmamahal at pagpapahalaga.

Sa unti-unting pagbangon ni Alpha, natigil si Ken sa kanyang mga kilos, nagkunwari siyang tulog. He closed his eyes, hiding in the darkness of his turmoil, while waiting for his chance to gather his thoughts.

Upang magkaroon ng paninindigan sa pagkukunwari niyang tulog at bago pa lamang siyang gigising ay nag-unat siya ng kamay. Bigla namang napatayo ng mabilis si Alpha, ang kanyang pag-aalala ay halata habang siya ay palapit sa kanya upang tingnan ang kalagayan niya. "Ken, gising ka na ba?" mariing tanong niya, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala at tuwa.

Sandali lamang na nanatiling tahimik si Ken, ang kanyang paghinga ay marahang marahan habang nagpapanggap na tulog pa rin.Pagkatapos ng ilang saglit, binuksan niya ang kanyang mga mata, nakatitig sa mga mata ni Alpha na may mahinang ngiti. "Oo, gising na ako," sagot niya, ang kanyang tinig ay manipis mula sa kawalan ng paggamit.

Alpha's expression softened with relief as he reached to gently brush a strand of hair away from Ken's forehead. "I was worried about you," he admitted, his touch tender against Ken's skin.