KAUDUPUL

~11~

Hellooo.. Ben geldimm..
Hadi Viktoru 36 yıllık hayatındaki en güzel uykusundan uyandıralımm..😉

Ay yeniden geldiğim için çok mutluyummm....🥹😻

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~Alsu~

Artık 2 saat oluyordu Antonu ameliyyata aldıkları. Sabırsızca bekliyorduk. Svet baygınlık geçirdiğinden onu başka odaya yatırtmışdık. Şimdi ameliyat odasının kapısında yalnız ben ve Viktorun başıma dikdiği Dmitri ve daha 3 koruma vardı.

Önüme uzatılan kahve ile düşüncelerden sıyrılıp adamlardan birinin getirdiği kahveyi alıp içmeye başlamışdım. Ameliyat odasının kapısı açıldığında doktorun görünmesiyle hemen oraya gittim.

"Çocuğun annesi siz misiniz?" Doktor elindeki kağıtlara bakarak sordu.

"Hayır ben teyzesiyim. Annesi baygınlık geçirdi, diğer odada." Cevapladım heyecanla.

"Peki.."

"Anton nasıl?" Sözünü bitirmesine izin vermeden sordum hızlıca.

"İyi. Ameliyat çok başarılı geçti. Şimdilik uyutuyoruz. Daha 24 saat uyutacağız ki, küçük vucudu bu acıya uyanıkken dayanamaya bilir. Durumu çok iyi, yoğun bakım odasına alıyoruz şimdi. Uyandıkdan sonra normal odaya götürecekler."

"Yanına girmemiz mümkün mü?"

"Normal odaya alınana kadar giremezsiniz."

Doktor gittikden sonra Antonu sedyede çıkarıp başka odaya götürdüler. Ve hiç bir şey yapamadan öylece bakdım arkasıyca.

~~~~

Antonu uyuttukları ve odasına girmemize izin olmadığı için ben de Svetin odasına geçip gözümü dinlendirmek için koltuğa bacaklarımı toplayıp oturmuş ve biraz sonra da uykuya dalmışdım.

Saçımda hiss ettiğim dokunuşlarla gözlerimi hızlıca açtım. Başıma dikilen Viktoru görmemle rahatlamışdım. Ondan bana zarar gelmez, biliyordum.

"Malysh. Uyuya kalmışsın. Evimize gidelim diye uyandırdım." Hafif başım döndüğü için koluna tutunup kalktım.

"Hayır, Anton hala uyanmadı." Diye mırıldandım uykulu halimle.

"Git bebeğim, sabahdan buralardasın yorgun düşdün zaten." Svetin sesiyle ona döndüm. Yatakda oturmuş su içiyordu. Odada üçümüzden başka Sergey de vardı.

"Svet, uyandın mı nasılsın?" Diye hemen ona taraf adımlayıp sarıldım. Geri durduğumda solgun yüzünü kontrol ediyordum.

"İyiyim bebek gerçekten. Hadi gidin siz."

"Ama Svet.."

"Git Alsu. Git dinlen hadi. Zaten sana hayatım boyu borclu olacağım, en azından böyle buralarda bekleyip de beni daha da kötü hissettirme lütfen."

"Svet, o sözler ne. Ben iyiyim, bir daha bunu diline getirme dedim ama değil mi? Aile ne içindir? Yine olursa yine yapardım aynı konulara dönmeyelim lütfen." Ellerini ellerim arasına alıp dolu gözlerine baktım. Kendisini suçlu görmesini istemiyordum.

"Alsu, endişe etmeye bilirsin hayatım, zaten birkaç adamı bırakacağım burda." Viktora döndüğümde bana bakıyordu.

"Hadi.. Alsu.." Svet ayağa kalkıp komodindeki çantamı elime tutuşturdu. Hem kalmak istiyordum, hem Viktorun yorgun gözlerinden beni alıp gitmek istediğini de anlıyordum. Svet beni kapıya taraf ittirdiğinde Viktor da elimden tutdu.