Takıntı

Bölüm 18: Kaybetme korkusu

Merhaba canlar nasılsınız umarım iyisinizdir ve de umarım hikayemi beğeniyorsunuz'dur.

Yeni bölüm geldi.

Hazırsanız başlayalım 😉☺️

                             Berk
Aslin'in canı erik çektiği için hemen almak için çıktım eriği aldım geri dönerken başka bir şey istiyorum diye sormak için aradım ama açmadı.

Bir az husursuz oldum çünki ne zaman arasam hemen açardı belki duymamıştır diye kendi kendime söyledim daha sonra bir kaç kez daha aradım ama açmadı iyice huzursuz oldum ve hemen eve koştum.

Eve vardım hemen kapıyı çaldım ama kapıyı kimse açmadı hemen Aslin'in annesini aradım ama telefonun sesi içeriden geliyordu daha fazla dayanamadım tam kapıyı kıracaktım ki birden arkadan Zeynep teyzenin sesini duydum:

"Berk oğlum ne oldu neden bu kadar telaşlısın?" diye sordu bende hemen her şey anlatım hemen kapıyı açtı içeri geçtik Aslin salonda yerde yatıyordu hemen yanına koştuk Aslin diye bağırdım birde baktım ki çok kanaması var.

Hemen kucağıma aldım bir taksi çevirdik ve hastaneye gittik Zeynep teyze hemen Ali amcaya telefon etti ve herşey anlattı.

Biz hastaneye varana kadar oda her şeyi halledeceğini söyledi biz hastaneye varınca Aslin'i hemen ameliyata aldılar.

Aradan 2 saat geçti hala hiç kimse bir şey söylemiyordu sinirle bağırdım:

"NEDEN KİMSE HALA BİR ŞEY SÖYLEMİYOR?" diye bağırdım.

Yavuz da hastanedey'di benim askerlik bittikten 1 ay sonra onunda askerlik bitti ve hemen ailesinin yanına dönmüştü ve bir okulda kimya hocası olarak çalışmaya başladı.

Ben öyle bağırınca hemen yanıma geldi ve konuştu:

"Sakin ol kardeşim böyle davranmanın kimseye bir faydası yok hem doktorlar elinden geleni yapıyor" dedi bir şey söylemedim.

Aradan bir saat daha geçti ve ameliyathane'nin kapısı açıldı ve doktor çıktı hemen yanına yaklaştık ve ben telaşlı bir sesle sordum:

"Doktor karım ve oğlum nasıl?" diye sordum doktor cevap verdi:

"Bildiğiniz gibi Aslin hanım'ın hastaneye geldiği zaman çok kanaması vardı ve bu yüzden bebek doğması gerektiği zamandan çok erken doğdu" daha fazla dayanamadım ve söyledim:

"Tamam onu anladık durumları nasıl yoksa" dedim tam o anda doktor lafımı kesti ve konuştu:

"Hayır ikisi de hayata Aslin hanım iyileşecek ama her ihtimale karşı bu gün gözetim altında kalıcak ama yarın normal odaya alınıcak bebeğe gelince deminde söylediğim gibi doğması gerektiği zamandan çok erken doğdu o yüzden yaşama ihtimali çok düşük" dedi bu duyunca Zeynep teyze ağlamaya başladı Ali amca ve Yavuz onu sakinleştirmeye çalıştı bense daha fazla dayanamadım ve hemen dışarı çıktım sessiz bir köşe buldum ve ağlamaya başladım ve kendi kendime konuştum:

"Özür dilerim Aslin özür dilerim sizi koruyacağıma dair söz verdim ama görüne o ki o sözü tutamadım" diye birden telefonum çaldı ekrana baktım arayan Ozan abim'di hemen açtım.

Sakin bir sesle konuşmaya çalıştım ama hemen bir şeyler olduğunu anladı ve sordu:

"Berk kardeşim ne oldu yoksa Asline'mi bir şey oldu?" diye sordu ona her şey anlatım hemen geleceğini söyledi ve telefonu kapattı.