Bölüm 40: Kötü haber

316 12 4
                                    

Merhaba canlarım nasılsınız bakalım.

Yeni bölüm geldi 🥰☺️

Bahar (Aslin)
Sahil kenarında kucağımda Yağız'la birlikte oturuyordum. Birden arkamdan çok tanıdık bir ses geldi:

"Aslin ben geldim" diye.

Gülümseyerek arkama baktım ve Berk'in bize doğru geldiğini gördüm kucağında da bir kız çocuğu vardı.

Ayağa kalktım ve şaşkın bir sesle sordum:

"Berk bu bebek kimin?" diye.

Berk gülümseyerek bana baktı bebeği bana uzattı ve söyledi:

"Bu senin bebeğin" dedi.

Önce şaşkın bir halde ona baktım daha sonra gülümseyerek bebeği kucağıma aldım ve söyledim:

"Nasıl yani benim kızım'mı olacak" dedim mutlu bir sesle.

Berk gülümseyerek sadece başını salladı birlikte oturduk başımı Berk'in omzuna koydum daha sonra söyledim:

"Berk seni çok seviyorum" dedim.

Berk söyledi:

"Bende seni çok seviyorum" dedi.

Bir süre öyle oturduk birden Berk ayağa kalktı ben daha bir şey sormadan kızımı kucağımdan aldı ve gitmeye başladı.

Hemen ayağa fırladım ve peşinden koştum kolundan tutup kendime döndürdüm ve sordum:

"Berk nereye gidiyorsun?" diye.

Berk hüzünlü bir şekilde gülümsedi ve söyledi:

"Ben artık öldüm Aslin unutun'mu" dedi.

Bu söylediklerinden sonra kulaklarımı kapattım ve hayır diye bağırdım bir süre öyle kaldım.

Daha sonra sanki birden herşeyi hatırlamaya başladım ve tekrar Berk'e bakıp sordum:

"Peki kızımı nereye götürüyorsun?" diye.

Daha o bir şey söylemeden gözlerim kocaman açıldı ve söyledim:

"Yoksa odamı?" dedim ve sustum devamını getiremedim.

Berk sadece başını salladı ve tekrar arkasını döndü ve gitmeye başladı.

Tekrar peşinden koştum ve önüne geçtim ve söyledim:

"Gitmeyin ne olur bizi yalnız bırakmayın" dedim.

Berk bir süre sessiz kaldı daha sonra söyledi:

"Maalesef Aslin hoşçakal" dedi.

Daha sonra alnımdan öptü ve gitmeye başladı.

Yine tam peşlerinden koşucaktım ki karnıma bir ağrı saplandı ve yer çöktüm.

Birden ağrıyla gözlerimi açtım ve herşeyin aslında bir rüya olduğunu anladım.

Hava yavaş yavaş aydınlanıyordu. Bense acıyla yerde kıvranıyordum belki kimse sesimi duyar diye bağırdım.

"YARDIM EDİN KİMSE YOK'MU?" diye.

Ama hiç bir ses yoktu bir süre sonra tekrar acıyla bayıldım.

Ozan
Sabaha kadar Yağız'ın yanında kaldım. Hava aydınlanmaya başladığında arabaya bindim ve Bahar'ın olduğu depoya gittim.

Takıntı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin