After Years

Kabanata XXXIX

"Congratulations, Jenna and Zeus! Hindi ko akalaing darating talaga ang araw na ito!" pagbati ng mom ni Zeus sa akin. Hindi na ako nagtataka kung gaano siya kagaling umarte dahil papalapit na rin si mom and dad.

"Jenna, you look so beautiful!" wika ni mom sa akin, bago niya hinawakan ang magkabilang balikat ko para titigan ako nang matagal. Sinusuri niya ang mukha ko na para bang tinitingnan kung totoo bang masaya ako sa araw na ito. Niyakap niya akong muli at tinapik ang likod ko.

"Don't worry, anak. Someone told me that everything will be fine as long as he's around," bulong niya sa akin.

Namuo ang luha sa mga mata ko. No way. There is no way Mom would know that unless she talked to him. There is no way!

Tuluyang pumatak ang luha sa pisngi ko nang bitiwan niya ang pagkakayakap niya sa akin. "It's okay, Jenna." Hinaplos niya ang buhok kong natatakluban ng belo.

"Mag-uumpisa na ang seremonya. Halika na," komento ni dad, tsaka kinuha ang kamay ko at isinakbit sa braso niya. Mom went to her position as well as Zeus' parents. Naiwan kami ni dad sa gitna sa dulong bahagi.

Hindi ko na napigilang umiyak pa lalo. How I wish Yves was there waiting for me...

"Stop crying," Dad whispered. "Smile because today is your day, Jenna."

"You know that this is not my day, Dad. This day is the worst day of my life," banggit ko sa kaniya habang pinipilit na ngumiti. "I hate this day so much."

Nagsimula na kaming maglakad nang tumugtog ang kantang pangkasal. Hindi ko alam kung bakit sa pandinig ko ay parang kanta ito para sa patay. Sabagay, para na rin naman akong patay dahil ikakasal ako sa lalaking hindi ko mahal at may plano pang masama sa pamilya ko. At higit sa lahat, balak na patayin ang taong totoo kong mahal.

"You'll be near to God as I walk you to the altar. Sulitin mo na ang bawat segundo para magdasal. Baka pakinggan ng Diyos ang kahilingan mo," wika ni dad. Hindi ko alam kung inaasar niya ba ako o ano.

"Hindi ako malakas sa Kaniya."

Ngumiti siya. "Sabi nila, ang nasa bingit ng kamatayan ay mabilis na pinapakinggan ng Diyos." Napalingon ako kay Dad. Kailan pa siya naniwala sa ganoon?

"If something turned out to be possible today, then I must believe that guy really knows how to pray—pray for you."

Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy ni dad, at nawalan na ako ng pagkakataong tanungin pa siya nang iabot niya na ang kamay ko kay Zeus na abot tainga ang ngiti.

Nagsimula na ang seremonya ng kasal namin ni Zeus. Mabigat ang kalooban kong nakikinig sa lalaking nagkakasal sa amin. Sa totoo nga ay hindi ko siya pinapakinggan. Nakalipad ang utak ko. Ang tanging laman lang ng isip ko ay si Yves, na sana ay walang mangyaring masama sa kaniya.

"Jenna..." Napalingon ako kay Zeus nang tawagin niya ako. "He's asking you."

Tila ba kanina pa ako hinihintay na sumagot ng lalaki sa hindi ko naman narinig na tanong.

"Ikaw, Jenna Levanier, tinatanggap mo bang maging kaisang dibdib si Zeus Delleno, na maging kabiyak ng iyong puso, sa habang buhay, sa hirap at ginhawa, sa sakit man o kalusugan, at mamahalin mo siya sa habangbuhay, gaya ng sagradong utos ng Panginoon?"

I gulped as I looked at Zeus. He was striking me with his penetrating gaze, waiting for me to say yes, or else he'd do something I would regret forever.

"O-opo."

Gumuhit ang ngisi sa kaniyang mga labi.

"Ikaw, Zeus Delleno, tinatanggap mo bang maging kaisang dibdib si Jenna Levanier, na maging kabiyak ng iyong puso, sa habang buhay, sa hirap at ginhawa, sa sakit man o kalusugan, at mamahalin mo siya sa habangbuhay, gaya ng sagradong utos ng Panginoon?"