After Years

Kabanata L

Napalingon ako kay Yves. Inakbayan niya ako at hinalikan sa pisngi. Hindi ko na napigilang mapaluha habang patuloy na nakikinig sa usapan ng mga magulang namin.

"This coming November, they will tie the knot on their first anniversary. And after that, we will also hold the passing of presidency. Ismael would be the next president of the Mondalla Clan."

"Kung gano'n, magandang balita 'yan! We should celebrate!" wika ni mom.

Tuluyan ko nang nayakap si Yves. God, does it mean malaya na namang maisusuot ang mga singsing namin?

"Yves, Jenna, what brought you here?" rinig kong tanong ni dad. Nilingon ko sila. "Nothing. I just miss you all. I'm sorry that I heard your conversation. I'm glad that Mael is now getting married."

Isa-isa ko silang binati at niyakap. Ganoon din ang ginawa ni Yves sa kanila.

"Kayo ba? Kailan ba kayo magpapakasal?" tanong ni Aunt Elisse.

Nagkatinginan naman kami ni mom and dad.

"Soon po, Auntie. After ng wedding ni Mael, magpapakasal na rin kami ni Jenna." Hinawakan ni Yves nang mahigpit ang kamay ko.

Kung alam lang nila, matagal na kaming kasal ni Yves.

Napagdesisyunan naming mag-stay over the night sa mansion. As usual, magkausap na naman si dad at Yves. Kami naman ni mom ay narito sa living room at nagkukwentuhan din. Sila Aunt Elisse, Aunt Veonna at Uncle Mikael ay umalis na rin dahil narito lang pala sila kanina para pag-usapan ang misunderstandings tungkol sa pag-alis ni Jothea.

Mabuti naman at ayos na ang lahat. Ikakasal na rin kami sa wakas ni Yves. Nagbunga na ang matagal naming paghihintay.

"Sigurado ka bang wala pang laman?" tanong ni mom.

"Wala pa po. I just finished my menstruation last week. But I swear we tried making a baby multiple times, pero baka hindi pa oras. Maybe next year, after naming ikasal."

"I'm hoping. Gusto ko na ring magkaapo."

"Kahit minsan ba hindi niyo pinangarap na magkaroon pa ng isa pang anak, mom?" pag-iiba ko ng usapan.

"Pinangarap, syempre, pero nasa family tradition na isa lang dapat, Jenna."

"Pero mom, gusto ko maraming anak. Gusto kong bigyan si Yves ng marami."

Tumawa siya. "I don't know, mas ginusto kong sumunod. It takes courage to be risky, Jenna, and I don't have such courage to do so. At isa pa, ang dad mo ang kausap ng lolo mo, kaya pagkatapos mong ipanganak ay hindi na namin sinubukang gumawa muli."

"But that's impossible, mom. Malakas ang attraction namin ni Yves sa isa't isa. I'm sure we can produce a lot. Lagi niya nga akong kinakalabit."

Humagikgik naman siya. "Then pray for it. Malay mo naman mangyari ang gusto mo."

And I'm sure God heard my prayers. Pagkatapos ng kasal ni Mael, ay kinasal din kami ni Yves. We both went to China to have our honeymoon and when we came back to the Philippines after weeks, we discovered that I was having triplets.

Paulit-ulit akong umiiyak at nagpapasalamat sa Diyos dahil dininig niya ang panalangin ko. Wala namang magagawa sila dad dahil hindi naman namin kontrolado kung ilang sperms ang pupunta nang sabay-sabay sa egg cell ko. It was a miracle, ika nga.

At ngayon ay kasalukuyan akong nasa delivery room at umiiri.

"Oh, God! Yves! Ahhhhh! It hurts! Ahhhh!" malakas kong sigaw.

Mahigpit namang hawak ni Yves ang kamay ko, habang patuloy na umiiyak sa tabi ko. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kaniya dahil daig niya pa akong nanganganak na hindi umiiyak kahit nasasaktan.