İLK AşKIM

Ben Ölücek Miyim??

"Lütfen biraz daha izin verin."
"bak Deniz durumun gün geçtikçe kötüleşiyo ve bunu artık ona söyleme vakti geldi.Deniz durumun çok ciddileşmiş hastalığın saniyeler içinde büyüyo artık tedaviye başlamalıyız"dediğinde doktor cidden artık kağana söylemelimiyim.
"Ben ölücek miyim?"
"Tedavi olmazsan.." dedi ve sustu.
Bu durum beni cidden üzmüştü.
Artık ben bir yarı ölüyüm.
"Peki deniz sadece bir hafta ondan sonra tedavine başlamalıyız"
Bu bir haftayı en güzel şeylerle gaçiricem..
Hemen telefonu alime alıp kağan'a mesaj attım.
"kağan seninle konuşmam gerek birşey var parkta buluşalım."hemen cevap geldi.
"tamam aşkım buluşalım"hızla hastahaneden çıkıp parka gittim.
Kağan bir bankta oturmuş beni bekliyodu.Yanına gittiğimde.
"aşkım konuşman gereken şey ne çok merak ettim."dediğinde gözlerim doldu ona sarılarak.
"Ben gidiyorum kağan çok az bir vaktim var.Ben....ben ölücem.BENİ AFFET"diyip arkamı dönüp giderken kolumdan tutup sıkıca sarìldı ve "eğerki şimdi gidersen seni affetmem anladın'mı? Sakın üzülme ben senin yanındayım asla bırakmıcam.Şimdi,sonra ve başka bir zaman"dedi ve tekrar sarıldı daha sonra cafe'te benzer bir yere geldik.Daha sonra oradan çıktıktan sonra bahçe türü bir yere gittik orada ellerimi tutup bana "Sen benim İLK ve SON AŞKIMSIN"dedi ve dudaklarıma bir buse kondurdu.
Beni bir mağzaya götürdü ve çift kıyafetlerinden aldık mağzada herkes bize bakıyodu.Ona bakarak.
"çok utanıyorum herkes bize bakıyo."
"baksınlar istersen utancını geçiriyim."
"Nasıl?"
"böyle"diyip bağırmaya başladı.
"SEN BENİM İLK AŞKIMSIN.SEN TEK VE İLKSİN.İLK AŞKIM"dedi utanarak başımı eydim ve gülmeye başladım yanımızdan geçen bir teyze "ah şu zamani gençleri ne güzel" artık ayakta duracak halim yoktu ve beni eve bıraktı odama girer girmez yatağa girip uydum..