Kefaret. AME.1

Bölüm 7. İlk Dokunuş.

.

Mektubu okuyup bitirdiğim an elimde alev aldı. Büyülü ateş büyücünün canını yakamaz ,elbet.  Ardımızda iz bırakmamak için mektuplarımızı hep bu şekilde göndeririz. Dağlarda kaldığımız için asla telefon kullanmadık. Bu yüzden  telefon hakkımda hiç bilgimiz olmadı.

Demek benim vücut değiştirdiğimi biliyorlar. Ama onlarla buluşmak zorunda değilim , tüm yeminlerimden azat olduğum için. Drew öldüğü için ondan sonra en güçlü büyü ve yetenek sahibi benim. Muhtemelen hocamızın yaptığı gibi onları korumamı ve geliştirmemi bekliyorlar benden.

Büyü yaparken ya da insanların kader iplerini seyrederken ,ruhumuzda sıcaklık kalmaz . Her bilginin bir cezası olduğu gibi bu yaptığımızında cezası budur.

Onlar bana güvenmişken, onları bu şekilde sahipsiz ,korumasız bırakamam. Onlarla birlikde büyüdüm, olgunlaştım.

Veronika 23 yaşında kızılı saçları , kahve rengi gözleri , güzel bir vücuda ve boya sahip kızdı. Oldukca sadık birisidir.
Büyü yeteneği Theo kadar gelişmedi. Genelde ufak, tefek büyüler yapar.  Rüya büyüsü , unutdurma ve ya acı çektirme gibi küçük işlerle meşguldür.

Theo 24 yaşında uzun boya , kahverengi saçlara ve aynı renk gözlere sahip. Daha çok ortalama işlerle meşguldür. Büyüyle bir kişiye zarar verecek kadar güclüdür.

Ben çocukluktan da gelen yeteneğim sayesinde ikisinden daha güçlüyüm bütün işlerde. Drewde benim gibi özel yeteneğiyle doğmuştu. Bu bir lanet gibi hep peşimizde olan bir güç.

Şimdi vücut değiştirdiğim için sadece ruhum güçlü , vücudum değil. Ya tüm vücudumla bu gücü kabul edeceğim  ve yine büyücü olacağım . Ya da reddederek yeni bir hayat yaşayacağım. Şu an benim için bu iki seçenekden hangisini seçeceğime karar vermek çok zor geliyor. Bir taraftan içimde yeni bir başlangıçla mutlu olma umudum var. Diğer tarafdan ruhum bu yetenekle doğduğu için ,bu gücün verdiği güven hissiyle yeniden yaşamak daha iyi ola bilir diye düşünüyorum .

Birde tabi koruyucu var yanımda. O yanımdayken büyücü olmak azrailin yanında dolaşmak gibidir.

Dışarıdan hareketlenme sesi gelince derin düşüncelerimden ayrıldım . Bu düşüncelerin verdiği kafa karışıklığından ayrılarak odamdan dışarı çıktım. Not defterinide cebime koyduğumdan emin oldum.

-" Gidiyor musun?"

Austin-" Evet. Sen iyi misin? Solgun görünüyorsun." Diyerek kapıda asılan montunu üsdüne geçirdi.

-" Şey... evet , iyiğim. "

Austin-" Yalnız kalmaktan korktuğunu biliyorum. Hafızanı kaybetmiş olsanda bir insanın kişiliği değişmez.  Bu yüzden sana sormadan Alexanderi çağırdım. "

Bu vücutta başka ruh olduğu için artık karanlıktan korkmuyor ve korkmayacakta Parla.

-" Teşekkür ederim. Sorun yok. Sana kolay gelsin. "

El sallayarak evden ayrıldı.

Kapıyı kapatarak salona geçtim. Alex kanepede oturmuş , kafasını geri yaslamış bir şekilde beni bekliyordu. Fazlasıyla çekici geliyordu bana. Ama ona bakış açım doğru değil. Bu hisler Parlanın hakkı , benim değil.

Sessizce giderek yanına oturdum. Bir koruyucunun bulunduğu evden nasıl ayrıla bilirim diye düşüncelere daldım. Hayat bu kadar zor olmak zorundamı?

Onun uyumasını bekleyip odamın camından çıkarak ormana gide bilirim. Ama eğer evde olmadığımı anlarsa büyük sorunlar yaşarım.

Ya da işimi garantiye almak için uyku büyüsü yapa bilirim. Bunun için ona temas etmem gerek , onun kendi isdeğiyle. Eminim bir büyü muskası vardır. O isdemeden ona yapılan büyü etki etmez.