ANLONG SNEH OWNER THE SAND SEA ( Khmer)

ភាគ៣

#អន្លង់ស្នេហ៍ម្ចាស់ដែនសមុទ្រខ្សាច់

ភាគ៣

__ឧទ្ធម្ភាគចក្រ
"លែង យើងមិនទៅទេ! ម៉ាក់ ប៉ាជួយកូនដល់កំសត់ម្នាក់នេះផង"ស៊ូនូប្រឹងស្រែកសុំជំនួយពីឪពុកម្តាយដែលកំពុងឈរមើលកូនចេញទៅទាំងមិនអាចធ្វើអ្វីបាន
"មិនចេះខ្មាស់គេទេហេស !ស្រែកមើលតែក្មេង"ស៊ុងហូ៊នប្រឹងនិយាយទាំងមិនពេញចិត្តនិងចរឹកដល់រឹងរួសរបស់ស៊ូនូ
"ខ្មាស់អ្នកណា ផ្ទះយើងៗខ្លាចស្អី"ស៊ូនូក៏ប្រឹងតវ៉ា
"ចូលទៅ "
"អួយ"ស្រែកចាចពេលត្រូវមនុស្សកំណាចទម្លាក់មកលើកៅអីឧទ្ធម្ភាគតក្រដ៏ទំនើប
"ចេញដំណើរទៅ"ស៊ុងហូ៊នស្រែកឡើងឧទ្ធម្ភាគចក្រក៏ចេញដំណើរ
"មិនទៅទេ ឆាប់ដាក់យើងចុះភ្លាម"ស៊ូនូ
"ស្ងាត់ "មនុស្សចាស់ផ្តើមខឹងក្រោយកាយតូចអនាគត់ភរិយាឆ្លេឆ្លារកតែផ្លូវចុះចេញ
"មិនស្ងាត់ ! បើលោកឯងមិនដោះលែងយើងទេ"តាមចរឹកមិនចូលចិត្តអោយគេបញ្ជារក៏ប្រឹងតវាមិនបាត់ពីមាត់
"មិនស្ងាត់ ហឹស ! បើចង់បព្ចេាញសម្លេងខ្លាំងណាស់បានតា"គេញញឹមក្រោយឃើញពីភាពមានះរឹងរស់របស់អនាគត់ភរិយា ចាំមើលចុះគេនិងបង្រ្កាប់មិនអោយតវ៉ារួចទេ
"មនុស្សចង្រៃឆាប់ចេញពីខ្ញុំភ្លាមទៅ"ស៊ូនូឆ្លេឆ្លាក្រោយឃើញមនុស្សចាស់មាឌធំដើរចូលមករកខ្លួន
គេដឹងច្បាស់កាយវិការពាក្យសម្តីបែបនេះគឺមិនខុសពីយប់នោះទេ
"អស់ការងារឯងហើយ !ចេញទៅ"ស៊ុងហូ៊នងាក់ក្រលេកទៅកូនចៅក្រោមបង្កាប់
"បាទ អង្គម្ចាស់"កូនចៅដឹងតួនាទី ក៏ប្រញាប់អោយគោរពរួចក៏ចាកចេញទៅកន្លែងអ្នកបើកបាត់
" លោក លោកកុំចូលមកណា"ស៊ូនូភ័យខ្លួនប្រឹងរត់គេចពីម្ចាស់កាយធំ
"ភ័យ "ស៊ុងហូនសួរទាំងញញឹមឌឺដង់
"គ គ្មានទេ ! កុំចូលមកជិត"និយាយសឹងមិនត្រូវសម្លេងតែក៏ខំប្រឹងនិយាយដើម្បីកុំអោយមនុស្សខ្លះបានដៃគិតថាគេខ្លាច
" ខ្លាំងឯងកុំរត់"ស៊ុងហូ៊នថាហើយស៊ូនូភ្លេចខ្លួនក្រលាស់ភ្នែកតែបន្តិចក៏ត្រូវស៊ុងហូនចាប់បាន
"អាយ លែង ឆាប់លែងភ្លាមទៅ"ស៊ូនូប្រឹងកព្ច្រោលពេលត្រូវគេចាប់អោបជាប់
"យើងក៏មិនចង់ធ្វើប៉ុន្មានដែរ !តែដើម្បីពិសោធន៍អោយឯងបានដឹងថាយើងខ្លាំង មិនមែនដូចឯងនិយាយ' ជុប ៗ"ស៊ុងហូនមិននិយាយតែមាត់នៅមកថើបថ្ពាល់សង់ខាងបន្ថែមទៀត
"លែងទៅ អត់ទេ គក្រិចណាស់"ស៊ូនូបន្ទាប់ពីត្រូវបានគេថើបក៏ចាប់កព្ច្រោលស្រែកហាក់ខ្ពើមរអើមនិងរស់ថើបរបស់គេណាស់
"ហឹស ខ្ពើមចឹងហេស"កំហឹងក្តៅងំក្រោយមនុស្សខ្លះចិត្តសឿងហ៑ាននិយាយខ្ពើមគេ ទាំងមនុស្សសឹងមួយពិភពលោកប្រាថ្នាចង់បានគេ។វាមិនសមហេតុផលសោះ
"ត្រូវ ខ្ពើមណាស់ ! ឆាប់ចេញពីយើងទៅ"ស៊ូនូគិតថាគេយល់និងព្រមដោះលែងខ្លួនទៅហើយ។ តែអ្នកណាទៅដឹង
"យើងចាំមើល នៅពេលរបស់យើងចូលទៅឯងនៅខ្លាំងដូចមាត់ទេ! ខ្វោក"អាយ"អាវសាលារៀនត្រូវបានហែកអស់ដោយស្នាដៃកម្លោះចាស់ ។ឯដៃសង់ខាងស៊ូនូក៏ត្រូវបានគេចាប់ជាប់ដោយដៃម្ខាងរបស់គេ
"អឹស ហា ចេញ អាស"ស៊ូនូស្រែកចាចក្រោយត្រូវស៊ុងហូនចាប់ថើបឆ្មុលឆ្មុះពីផ្ទៃមុខចុះមកដល់កញ្ចឹងក សង់ខាងឯដៃម្ខាងរបស់គេដែលទំនេរប្រឹងរុករើចូលទៅក្នុងខោស៊ូនូដែលកំពុងស្លុងអារម្មណ៍យ៉ាងរោលរាល់នោះ
" ហា បា បានហើយ "
"ហេតុអី ឯងក៏ចង់មិនចឹង"ស៊ុងហូ៊នជ្រិបភ្នែកទាំងមិនពេញចិត្តមនុស្សកំពុងតែស្លុង
"នេះមិនមែនលើគ្រែទេ ! ប បើកូនចៅលោកមកឃើញគិតយ៉ាងមិច"ស៊ូនូប្រឹងនិយាយទាំងមិនចង់រួចឯមុខចាប់ផ្តើមក្រហមទាំងខ្មាស់អៀន
"គ្មានអ្នកណាឃើញទេ ! កូនចៅយើងវាដឹងតួនាទីណាស់ ណាស់តែឯងមិនសហការណ៍ទេតា"គេអោនខ្សឹបក្បែរត្រជៀកស៊ូនូតិចៗហើយក៏មិនភ្លេចផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមដាក់មុខស៊ូនូតិចៗ ជាហេតុធ្វើអោយរាងកាយតូចចាប់អៀនទាំងស្រៀវខ្លួន
"បាន ហើយ ! យើង អាទេ ខ្ញុំមិនធ្វើទៀតទេ"ស៊ូនូដូចជាភ្ញាក់ខ្លួនក៏ប្រឹងរុញស៊ុងហូនចេញតែដូចមិនរង្គើរសោះ
"អឹម "ស៊ុងហូ៊នបានដៃហក់មកសង្គ្រប់ថើបមាត់ស៊ូនូឯដៃប្រឹងរុញចូលទៅក្នុងខោរកាយតូច ព្រមទាំងថ្នមអង្អែលអោយគេទន់ចិត្ត
"អាស ហឹក"ស៊ូនូភ្ញាក់ព្រឺត មុខចាប់ផ្តើមចង់យំក្រោយភ្លេចខ្លួនតែបន្តិចដៃរហ័សស៊ុងហូនបានដាក់ចូលទៅក្នុងរន្ធតូចចង្អៀតគេបាតទៅហើយ រាងកាយស៊ូនូចាប់ផ្តើមញ័រទាំងឈឺចាប់ព្រោះគេដាក់ចូលភ្លាមៗពេកដូចជាមិនអោយដំណឹងសោះ ឯដៃប្រឹងខ្ញាំអាវស៊ុងហូ៊នដើម្បីទប់លំនិង
" ឯងឃើញទេ ! យើងរហ័សប៉ុណ្ណាភ្លេចខ្លួនតែបន្តិចឯងថ្ងូរទាំងយើងមិនទានធ្វើអីសោះ "។                                       (សុំទោសចំពោះការសរសេរអក្ខរាវិរុទ្ធខុស)🙏