Unknown.

Chapter 4.

Εγώ: Συγγνώμη.
Εγώ: Μην είσαι θυμωμένος.
Εγώ: Απάντησέ μου Dylan.
Εγώ: Θα βάλω το όνομα επαφής σου Justin αν απαντήσεις.
Εγώ: Τις τελευταίες πέντε μέρες που δεν μιλάμε η ζωή μου είναι ξανά βαρετή.
Εγώ: Για να σου αποδείξω την αφοσίωση μου σε έβαλα Justin.
Εγώ: *screenshot*
Justin: Αγάπη δεν μπορούσες να περιμένεις μέχρι το πρωί για να μου ζητήσεις συγγνώμη; Ήταν ανάγκη στις 4 το πρωί;
Εγώ: Ούπς. Κοιμάσαι;
Justin: Όχι πια προφανώς.
Εγώ: Συγγνώμη *λυπημένη φάτσα.*
Justin: Για το ότι με ξύπνησες;
Εγώ: Και για αυτό...
Justin: Δεκτή.
Εγώ: *χαρούμενη φάτσα*
Justin: Επίσης ... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΙ Ο BIEBER , ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ.
Εγώ: Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς.
Justin: Ελπίζω να σ'αρέσει το νέο όνομα επαφής σου.
Justin: *screenshot*.
Εγώ: Selena; Αλήθεια; Αυτό είναι γλυκό. Αλλά..
Justin: Αλλά τι;
Εγώ: Έχουν χωρίσει.
Justin : Δεν με νοιάζει. Είσαι η Selena μου.
Εγώ: Χαχα. Οκέυ Jelenator.
Justin: Το παρατραβάς.
Εγώ: Έχεις δίκιο συγγνώμη.
Justin: Είναι παγκόσμια ημέρα συγγνώμης σήμερα ή τι;
Εγώ: Μην το πάρεις πάνω σου.
Justin: Το έκανα ήδη. Και τώρα συγγνώμη αλλά πρέπει να συνεχίσω τον ύπνο μου που οι συγγνώμες σου διέκοψαν.
Εγώ: Καληνύχτα.
Justin: Καληνύχτα Ali.

[...]

"Καλά έκανες και του έστειλες μήνυμα . Όλο αυτό που συμβαίνει μεταξύ σας είναι κάτι παραπάνω από ρομαντικό." Λέει η Kathy και κλείνει το ντουλαπάκι της.
"Ξέρεις , όταν μαλώσαμε , μου είπε πως όταν χάνεται το μυστήριο χάνεται και η μαγεία. Τι και αν έχει δίκιο; Τι και αν όταν μάθω ποιος είναι δεν θα μ'αρέσει πια; Ή ακόμα χειρότερα αν είναι κάποιος που δεν συμπαθώ;" Ρωτάω με την απόγνωση να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στη φωνή μου.
"Άκου κάτι Ali και να το θυμάσαι , όσο υπάρχει έρωτας η μαγεία δεν χάνεται ποτέ." Λέει και ρίχνει την τσάντα της στον ώμο της.
"Τα λέμε στο διάλειμμα." Ολοκληρώνει και μπαίνει στην τάξη της.
"Τα λέμε." Φωνάζω και προχοράω με προορισμό , πλέον , τη δική μου τάξη.

Προχωρούσα στον διάδρομο προβληματισμένη και χαμένη στις σκέψεις μου όταν η σύγκρουση μου με κάποιον με έκανε να πέσω στο πάτωμα.

"Ω συγγνώμη." Λέει μία αντρική φωνή και σηκώνω τον κεφάλι μου να τον κοιτάξω.
"Εγώ συγγνώμη." Λέω και μένω να τον χαζεύω για λίγο. Πανέμορφος. Καστανόξανθα μαλλιά , πράσινα μάτια , ψηλός και γεροδεμένος.
"Θες βοήθεια;" Λέει και μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ.
"Ναι ευχαριστώ." Λέω και ρίχνω το βάρος μου πάνω του ώστε να σηκωθώ.
«Με λένε Nash.» Λέει και με κοιτάω περιμένοντας να συστηθώ και εγώ.
"Allison. Αλλά φώναζε με Ali." Λέω και χαμογελάω καθώς τον παρατηρώ να μαζεύει τα πεσμένα μου βιβλία από το πάτωμα.
"Άσε με να σε πάω ως την τάξη σου Ali.» Λέει και ανταποδίδει στο χαμόγελο.
"Βέβαια." Λέω και ξεκινάμε να περπατάμε.
"Πηγαίνεις εδώ σχολείο; Γιατί δεν σε έχω ξαναδεί.." Ρωτάω.
"Η αλήθεια είναι πως είμαι καινούριος και δεν μιλάω και με πολλά άτομα." Λέει και περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
"Εγώ δεν είμαι καινούρια και πάλι όμως δεν μιλάω σε πολλά άτομα οπότε.." Λέω και γελάω.
"Να θεωρήσω τον εαυτό μου τυχερό δηλαδή;"
"Πες το και έτσι.." Λέω και παρατηρώ πως φτάσαμε έξω από την αίθουσα μου.
"Λοιπόν εδώ έχω μάθημα οπότε..."
"Ώ έλα τώρα. Αν ήξερα πως η αίθουσα σου ήταν τόσο κοντά θα ζητούσα κάτι άλλο για να επανορθώσω." Λέει και γελάμε.
"Δεν πειράζει." Λέω και χαμογελάω ευγενικά.
"Πειράζει. Τι λες για μια βόλτα , αύριο το βράδυ;" Λέει και χαμογελάει.

"Ναι , βέβαια." Λέω ήρεμα , αλλά στην πραγματικότητα μόνο ήρεμη δεν είμαι.
Το στομάχι μου ξαφνικά έχει γίνει κόμπος .
"Γράψε μου τον αριθμό σου , για να συνεννοηθούμε." Λέει και μου δίνει το κινητο. Αφού γράφω τον αριθμό μου , τον αποθηκεύω και του το δίνω.
"Έτοιμο." Λέω.
"Θα τα πούμε Ali." Λέει καθώς απομακρύνεται.

[...]

"Kathy κάτι δεν μου κάθεται καλά." Λέω καθώς βγαίνουμε από το σχολείο.
"Από ότι λες , είναι όμορφος , ευγενικός , γλυκός και με υπέροχο χαμόγελο. Τι μπορεί να πηγαίνει λάθος;" Σαρκάζει.
"Δεν ξέρω.. Απλά νιώθω κάποιου είδους δέσμευση με το γνωστό-άγνωστο αγόρι." Λέω και την κοιτάω.
"Δες.. Ξέρεις ότι λατρεύω το ειδύλλιο μεταξύ σας αλλά από τη στιγμή που δεν τον έχεις δει καν από κοντά , δεν ξέρεις καν το όνομα του δεν γίνεται να είσαι εγκλωβισμένη. Και στην τελική με το Nash μπορεί να μη συμβεί τιποτα και να μείνετε φιλοι"
Έχει δίκιο. Τι και αν δεν μου πει ποτέ ποιος είναι; Θα μείνω μόνη μου για πάντα;

[...]

Εγώ: Γνώρισα κάποιον.
Εγώ: Και θα βγούμε ραντεβού.
Εγώ: Είσαι εντάξει με αυτό;
Εγώ: Ελπίζω να είσαι γιατί θα βγώ μαζί του ούτως η άλλως.

*Ξέρω άργησα αλλά είχα διάφορα στο μυαλό μου και η έμπνευση μου είχε στερέψει! Το επομενο θα μπει πολυ συντομα! Ελπιζω να σας άρεσε! Ψηφίστε , σχολιάστε και τα λεμεεε❤️
-lydia.