Unknown.

Chapter 7.

"Θα μπορούσες να κοιμάσαι έξω για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι." Αντιγυρίζω και του χαμογελάω ψεύτικα.
"Θα μπορούσες να κοιμάσαι και εσύ." Λέει αδιάφορα και πηδάει στο κρεβάτι του.
"Εγώ είμαι το κορίτσι." Τονίζω.
"Και εγώ το αγόρι. Δεν σε καταλαβαίνω."
"Δεν εκπλήσσομαι." Μουρμουρίζω.
"Λοιπόν μικρή για να τελειώνουμε. Δεν είναι τίποτα. Θα κοιμόμαστε δίπλα δίπλα δεν θα γίνουμε και κολλητοί. Ξεπέρασε το και άσε μας στην ησυχία μας." Λέει και βολεύεται καλύτερα στο κρεβάτι.
"Απαξιώ." Απαντάω και βγαίνω από το τροχόσπιτο.
Περπατάω για ώρα ώσπου φτάνω στην παραλία και κάθομαι στην ακρογυαλιά.

Εγώ: Αυτό το καλοκαίρι θα 'ναι δύσκολο.
Unknown bf: Θα έχεις εμένα , μη μασάς.
Εγώ: Θα 'ταν τέλειο αν ήσουν εδώ.
Unknown bf: Δεν ξέρεις πόσο θα ήθελα να έρθω να σε πάρω από εκεί
Εγώ: Δεν ξέρεις πόσο θέλω ακριβώς το ίδιο.

Όταν έφτασα στο τροχόσπιτο η ώρα ήταν ήδη περασμένες έξι.
Μερικές φιγούρες στεκόντουσαν έξω από το τροχόσπιτο μας , αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω πρόσωπα.

Όταν έφτασα αρκετά κοντά , έβγαλα μία πνιχτή κραυγή. Έτρεξα με φόρα κοντα στον Nash και την Kathy και τους αγκάλιασα με δύναμη.

"Δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι που ήρθατε!"

[...]

"Τι έχει το πρόγραμμα σήμερα;" Ρωτάει ο Nash και με κοιτάει.
"Λοιπόν σήμερα έχουμε το εναρκτήριο πάρτυ." Λέω ενθουσιασμένα.
"Και τι είναι αυτό;" Ρωτάει η Kathy.
"Είναι το ένα από τα τρία μεγαλύτερα πάρτυ το καλοκαιριού. Φωτιά δίπλα στη θάλασσα , δυνατή μουσική , ποτά! Βέβαια κάνουμε συχνά τέτοια αλλά τα μεγαλύτερα είναι της έναρξης , της πανσελήνου και του αποχαιρετισμού."
"Και; Τι πρέπει να βάλουμε;"
"Συνήθως φοράμε απλά μαγιό και κάτι από πάνω. Πρέπει οπωσδήποτε να πάμε , θα 'ναι τέλεια!" Τσιρίζω και ο Nash γελάει και με παίρνει αγκαλιά.
"Εννοείται πως θα πάμε."

[...]

Περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού προσπαθώντας να βάλω τα λευκά σταράκια μου.

"Θα έρθεις στη φωτιά;" Ρωτάει ο Cameron και τραντάζομαι.
"Με κοψοχόλιασες. Ναι θα πάω." Απαντάω και ακουμπάω το χέρι μου στο στήθος μου.
"Θα σε δω εκει τότε." Λεει και χαμογελάει έτοιμος να βγει από το τροχόσπιτο.
"Υποθέτω πως ναι." Μουρμουρίζω και επικεντρώνομαι και πάλι στα παπούτσια μου.
"Τα λέμε όμορφη." Λέει με αέρα και φεύγει.
"Τα λέμε όμορφη." Επαναλαμβάνω σαρκαστικά.
"Βλάκα."

[...]

Φτάνοντας στην παραλία η γνώριμη αίσθηση επανέρχεται. Φωτιά , κόσμος , ποτά. Αυτό το καλοκαίρι , με τον Nash και την Kathy εδώ , προβλέπεται τέλειο.

"Πάω να μας φέρω ποτά." Ανακοινώνει ο Nash και εγώ γνέφω.
Γυρίζω το κεφάλι μου να μιλήσω με την Kathy μα ήδη φλερτάρει με έναν ξανθό γόη.

"Βότκα για σένα , ουίσκι για 'μένα." Κάθεται ο Nash δίπλα μου και μου προσφέρει το ποτό.
"Τέλεια." Αναφωνώ και κουλουριάζομαι στην αγκαλιά του.
"Αυτό το καλοκαίρι θα 'ναι υπέροχο. Μόνο εσύ και εγώ." Λέει και μου χαμογελάει.
"Μόνο." Ψιθυρίζω  δευτερόλεπτα πριν ενώσει τα χείλη του με τα δικά μου.