Unknown.

Chapter 13.

Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολομένη.

"Τι εννοείς;" ρώτησα

"Είναι αργά καλύτερα να πηγαίνουμε." είπε απότομα και χωρίς να αφήσει περιθώρια συζήτησης σηκώθηκε όρθιος.

Σαστισμένη από την περίεργη συμπεριφορά του τον ακολούθησα δίχως παραπάνω κουβέντες.

Όταν μπήκαμε στο τροχόσπιτο προς ώφελος μας καμία από τις μαμάδες δεν ήταν ξύπνια οπότε αποφύγαμε ένα σίγουρο κύρηγμα για την ώρα ή για το αλκοόλ ή ό,τι λένε οι μαμάδες τέλος πάντων.

Χωρίς πολλές κουβέντες ξαπλώσαμε.

"Πέρασα ωραία σήμερα." έσπασα τη σιωπή.

"Καληνύχτα Ali." απάντησε και έκλεισα τα μάτια μου περιμένοντας να με πάρει ο ύπνος.

[...]

Άνοιξα τα μάτια μου και εκείνος κοιμόταν δίπλα μου. Τσέκαρα το κινητό μου και η ώρα ήταν μία το μεσημέρι. Παρακοιμήθηκα μάλλον. Παρατηρώ πως έχω έντεκα αναπάντητες κλήσεις από την Kathy πράγμα περίεργο καθώς όλες οι κλήσεις ήταν πολύ αργά το βράδυ.

Από εκείνον κανένα μήνυμα.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και βγαίνω έξω.

"Καλημέρα" λέω και τρίβω τα μάτια μου

"Καλημέρα λένε το πρωί , καλησπέρα λένε τέτοια ώρα" λέει ή μαμά μου

"Καλησπέρα τότε" λέω βαριεστημένα και προχωράω λίγο πιο δίπλα ώστε να τηλεφωνήσω στην Kathy.

Πληκτρολογώ τον αριθμό της και χτυπάει μόνο μία φορά και το σηκώνει.

"Που είσαι;" ρωτάει ανήσυχα.

"Καλημέρα και σε 'σένα λοιπόν" λέω

"Καλημέρα πρέπει να βρεθούμε"

"Εντάξει θα βρεθούμε πιο μετά Kathy ηρέμησε μόλις ξύπνησα. Τι συμβαίνει;"

"Όχι δεν μπορεί να περιμένει , συνάντησε με σε 5 λεπτά στη παραλία" λέει και πριν προλάβω να κάνω τυχών ερωτήσεις το κλείνει.

Συμπεριφέρεται πολύ περίεργα.

Χωρίς να χάσω χρόνο , πλένομαι , αλλάζω ρούχα ,χτενίζω ελαφρά τα μαλλιά μου και παίρνω το δρόμο για την παραλία . Με το που φτάνω τρέχει πάνω μου.

"Ξέρω ποιος είναι." μου λέει και με πιάνει από τους ώμους.

"Τι ξέρεις ποιος είναι παιδάκι μου;" προσπαθώ να καταλάβω.

"Ξέρω ποιος στέλνει τα μηνύματα." μου λέει και σαστίζω.

"Τι;"