Unknown.

Chapter 15.

Πρέπει να ήμασταν αγκαλιά τουλάχιστον μία ώρα όταν αποφάσισα  να την διακόψω. Η αλήθεια ήταν πως δεν ήθελα. Ένιωθα πραγματικά καλά κοντά του , γεγονος που με τρόμαζε . Πήρα μια βαθιά ανασα και χωρίς να τον κοιτάξω σηκώθηκα και προχώρησα προς τα έξω. Ένιωθα τα μάτια του να με ακολουθούν αλλά το αγνόησα.

Κάθισα σε μία απο τις πλαστικές καρέκλες και κοίταξα το κινητό μου για τυχόν μηνύματα . Δεν είχα κανένα.

Θα μου λείψει όλο αυτό...

Πληκτρολόγησα τον αριθμό της Kathy και την κάλεσα.

"Έλα τι έγινε;" Άκουσα την φωνή της μέσα από το τηλέφωνο.
"Θα στα πω όλα απλά αργότερα. Έχεις όρεξη να πάμε παραλία με τα παιδιά το βράδυ;" Ρώτησα
"Αν έχεις και εσύ..."
"Όχι ιδιαίτερη αλλά νομίζω είναι ένας καλός περισπασμός. Οπότε έλα από εδώ στις 9 και θα κάνουμε μία βόλτα πρώτα να στα πω όλα." Της είπα αποφασιστικά
"Έγινε τα λέμε" είπα δευτερολεπτα πριν τερματήσω την κλήση.

[...]

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω την οθόνη του κινητού μου. Η ώρα έχει πάει 8 και συνειδητοποιώ πως κοιμάμαι σχεδόν όλη μέρα.
Προφανώς για να αποφύγω τη μία και μοναδική σκέψη που τριγυρνάει στο μυαλό μου.
Τον Nash.

Πραγματικά όλα είναι τόσο μπερδεμένα.

Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη αλλα δεν είμαι.

Σέρνω τον εαυτό μου έξω από το κρεβάτι. Μπαίνω στο μπάνιο και αφού πετάξω τα ρούχα μου στα άπλυτα εισέρχομαι στην μικρή ντουζιέρα και αφήνω το καυτό νερό να τρέξει πάνω μου .

Αφού ηρέμησε , έκλεισα το νερό και τύλιξα μία πετσέτα γύρω μου περπάτησα ως το δωμάτιο.

Ήμουν έτοιμη να αφήσω την πετσέτα να πέσει κάτω όταν μία φωνή μου έκοψε τη φόρα.

"Επιτέλους , νόμιζα ότι πνίγηκες εκεί μέσα." Ακουσα τη γνώριμη φωνή του Cameron και άφησα μια κραυγή.
"Με κατατρόμαξες αγόρι μου τι κάνεις μέσα στα σκοτάδια." Λέω και πιάνω την πετσέτα μου σφιχτά.
"Ας άνοιγες το φως." Λέει και ξαπλώνει πίσω μου.
Στριφογυρίζω τα μάτια μου και τον κοιτάω περιμένοντας να βγει έξω.
"Γιατί με κοιτάς;" Ρωτάει
"Δεν θα βγεις έξω;" Ρωτάω σε στυλ duh
"Μπα μου αρέσει το θέαμα." Λέει και μου κλείνει το μάτι.
"Βγες έξω ρε πλέι μπόι να πούμε."
"Μπορώ να βγάλω και εγώ τα ρούχα μου να νιώσεις καλύτερα." Χαμογελάει στραβά.
Αμέσως τον κοιτάω σοκαρισμένη.
"ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΣΑΤΑΝΑ" του φωνάζω και του πετάω ένα τετράδιο εκείνος γελάει και βγαίνει έξω.

"Εσύ χάνεις." Φωνάζει και ξεσπάω σε γέλια.

Φοράω εσώρουχα και έπειτα ένα άνετο μπλε σκούρο φορεμα. Βουρτσίζω τα μαλλια μου και απλώνω μία στρώση μασκαρας στις βλεφαρίδες μου.

Δίχως τίποτα παραπάνω τσεκάρω το κινητό μου και αφού δω πως είναι ακριβώς εννιά , βγαίνω έξω βρίσκοτας την Kathy να με περιμένει ήδη.

"Πάμε ; " λέει καθώς με αγκαλιάζει
"Πάμε." Λέω και της χαμογελάω.

[...]

Η τελευταία ώρα πέρασε με εμένα να περιγράφω με κάθε λεπτομέρεια την συνάντηση μου με τον Nash αλλά και όλα όσα ένιωθα , στην Kathy.
Πλέον κατευθυνόμαστε προς τις ξαπλώστρες με μερικά από τα πιο οικεία μου πρόσωπα να γελάνε και να συζητάνε.

"Γεια σας." Λέω και τους τραβάω την προσοχή .
Αμέσως όλοι χαμογελάνε.
Αφού χαιρετήθηκαμε με όλους, κάθισα ανάμεσα στον Chris και τον Cameron , η Kathy χώθηκε στην αγκαλιά του Nick ενώ ο Joe με την Elena ήταν αποροφημένοι στο να πειράζουν ο ένας τον άλλον.
Γέλασα στο θέαμα και έπειτα έστρεψα την προσοχή μου στον Chris που με κοιτούσε επίμονα.

"Γεια σου ξανά ." Του είπα και του χαμογέλασα . Εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο.
"Γεια σου και 'σένα ξανά." Είπε και τύλιξε το χέρι του γύρω μου.

[...]

Η βραδιά κύλησε σχεδόν υπέροχα με 'μένα να έχω ξεχαστεί σχεδόν τελείως από όλο το δράμα της ημέρας.
Ο Joe η Elena και ο Nick.

Εγώ με τον Chris στεκόμασταν όρθιοι και χαιρετιόμασταν ενώ ο Cam και η Kathy με περίμεναν μερικα μέτρα πιο δίπλα.

"Καληνύχτα λοιπόν." Του λέω και του χαμογελάω.
"Καληνύχτα μικρή" λέει και ενώ πάω να φύγω με τραβάει και με φιλάει στιγμιαία στα χείλη .

Κατευθείαν παγώνω αλλά πριν προλάβω να πω κάτι εκείνος ήδη απομακρύνεται.
Σαστισμένη πλησιάζω τον Cam αλλά εκείνος αποφεύγει το βλέμμα μου .
Παίρνω την Kathy απο το χέρι και ξεκινάμε να περπατάμε προς το τροχόσπιτο της.
Αφού την αφήνουμε και μένουμε οι δυο μας με τον Cameron αποφασίσω να σπάσω τη σιωπή.
"Τι έχεις;"
"Τίποτα." Λέει απότομα και βλέπω τις γροθιές του να σφίγγονται.
Σοκάρομαι  από τον τρόπο του και σταματάω να μιλάω.
Μόλις φτάσαμε στο τροχόσπιτο κυριολεκτικά τρέχω και βάζω πιτζάμες και σε δευτερολεπτα βρίσκομαι κάτω από το σκέπασμα. Εκείνος ακολουθεί και ξαπλώνει δίπλα μου.

"Συγγνώμη Ali. Καληνύχτα." Ακούω δευτερολεπτα πριν αποκοιμηθώ.

* προειδοποίηση δεν το εχω κανει έντιτ ειμαι στην παραλία και βρηκα ιντερνετ και το γραψα και το ανεβασα στα γρηγορα. αυριο θα παρω λαπτοπ και θα εχετε και αλλα τσαπτερ. 😂😂😂
θελω σχόλια
Στο επομενο να ξερετε θα εχετε πολλες εξελίξεις
Αααχ
Καημένα μου
- Lydia ❤️