Unknown.

Chapter 20.

Το πρωί με βρίσκει για ακόμη μια φορά με ελάχιστες ώρες ύπνου. Όσα έγιναν χθες βράδυ γυρνάνε ξανά και ξανά στο μυαλό μου . Ίσως να μη σήμαινε τίποτα , ίσως και να σήμαινε πολλά . Όπως και να έχει ξέρω ότι δεν ήταν σωστό.

Μετά τον Taylor είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα ξανά μπλέξω με άτομα που ξέρω ότι θα με βάλουν σε μπελάδες και ο Cameron Parker είναι σίγουρα ένα από αυτά τα άτομα. Είμαι σε μία περίοδο της ζωής μου που δεν είμαι σίγουρη για τίποτα από όσα μου συμβαίνουν και δεν χρειάζομαι ένα ακόμα πρόβλημα στο κεφάλι μου .

Νιώθω το Nash να τεντώνεται δίπλα μου και κοιτώντας τον συνειδητοποιώ ότι έχει ξυπνήσει.

«Καλημέρα» λέει καθώς μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο
«Καλημέρα.» Απαντάω και του χαμογελάω νιώθοντας ελαφρώς ένοχη.
«Πως κοιμήθηκες ;»
«Καλά μωρέ.» Ψέμματα για ακόμη μια φορά . «Εσύ;»
«Πολύ καλά . Νιώθω την υγρασία σε κάθε μερος του σώματός μου βέβαια αλλά νομίζω το διαχειρίζομαι.» Απαντάει και σηκώνεται.
«Πάω να πλυθώ , θέλεις κάτι απ'έξω;»
«Ένας καφές θα ήταν ό,τι πρέπει.» Απαντάω και τον φιλάω πεταχτά . Βλέπω ότι ξαφνιάζεται από την κίνηση μου . Μέχρι και εγώ ξαφνιάζομαι . Ανταποδίδει με ένα ακόμα φιλί και έπειτα χαμογελώντας βγαίνει από την σκηνή.

Είναι αλήθεια πως από τότε που τα βρήκαμε δεν είμαι ακριβώς ενθουσιασμένη ούτε και ιδιαίτερα θερμή θα έλεγε κανείς. Προσπαθώ ακόμα να διαχειριστώ τις πληροφορίες περί των ανώνυμων μηνυμάτων ή το ότι προσπάθησε να μου επιβληθεί με έναν αρκετά βίαιο τρόπο.  Ωστόσο επέλεξα να τον συγχωρήσω , επέλεξα να προσπαθήσω να τα προσπεράσω όλα αυτά γιατί μέσα από τα μηνύματα του , είδα κάτι εντελώς διαφορετικό και αν δε του δώσω την ευκαιρία δεν θα το δω ποτέ στην πραγματική σχέση μας.
Αξίζει να προσπαθήσω για εμάς και ο Cameron δεν μπορεί , με οποιοδήποτε τρόπο , να σταθεί εμπόδιο σε αυτό.

Βλέποντας τον να επιστρέφει με δύο καφέδες στα χέρια του παρατηρώ , για ακόμη μια φορά τουλάχιστον , πόσο όμορφος είναι .  Με τα καστανόξανθα , επιμελως ατημέλητα , μαλλιά του να είναι ακόμα ανάκατα και το απλό λευκό μπλουζάκι του να δείχνουν υπέροχα πάνω του.
Σχεδόν έχω ξεχάσει πως με έκανε να νιώθω πριν συμβούν όλα αυτά ανάμεσα μας.

« Ένας σκέτος  αμερικάνο για την κυρία» λέει και μου δίνει το ένα χάρτινο ποτήρι «Και ένας εσπρέσο για εμένα γιατί είμαι κλασσικος τύπος.» Λέει πίνοντας μια μικρή γουλιά από τον καφέ του.
Για λίγη ώρα τον κοιτάω και εκείνος μου χαμογελάει.
«Θέλω να μιλήσουμε για εμάς.» Λέω χωρίς να το σκεφτώ πολύ και βλέπω την έκφραση του να σοβαρεύει.
«Πες μου...» απαντάει επιφυλακτικά.
«Ξέρω πως από τότε που συμφώνησα για μια δεύτερη ευκαιρία δεν σε έχω αφήσει ιδιαίτερα να προσπαθήσεις..» λέω και πάει να με διακόψει.
«Σε παρακαλώ μη με διακόψεις μέχρι να τελειώσω γιατί και εγώ τώρα βάζω όλα αυτά που νιώθω σε μια σειρά. Πραγματικά όταν σε γνώρισα ούτε καν πίστευα ότι θα καταλήγαμε ποτέ μαζί , δεν είχα ιδέα ότι με εσένα μιλούσα στα μηνύματα , δεν είχα ιδέα που πήγαινε όλο αυτό . Σου έχω πει ξανά ότι είχα βγει από μία πολύ τοξική σχέση και είχα αποφασίσει να μην ξαναμπλέξω έτσι μέχρι να είμαι αρκετά ώριμη ώστε να αναγνωρίζω το καλό , πράγμα που εμφανώς ακόμα δεν έχει συμβεί . Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου , είμαι αποφασισμένη να παλέψω για εμάς και αυτό γιατί είδα έναν άλλο Nash . Έναν Nash που με ένα μήνυμα του με έκανε να γελάω και να τον σκέφτομαι με τις ώρες. Σε ερωτεύτηκα χωρίς να σε ξέρω καν. Ερωτεύτηκα την προσωπικότητα σου , το χιούμορ σου , τα ενδιαφέροντα σου . Σε παρακαλώ δείξε μου όλα αυτά που μου έδειχνες τόσους μήνες στις συνομιλίες μας... κάνε με να σε ξαναερωτευτώ ...» οκοκληρώνω και μόνο τότε παρατηρώ τα δάκρυα που κυλάνε από τα μάτια μου. Εκείνος στέκεται απέναντι μου σαστισμένος.
«Alison φυσικά και θα προσπαθήσω.» Λέει και χαμογελάω σκουπίζοντας τα δάκρυα μου .
« Έκανες κάτι ασυγχώρητο.» Τονίζω και εκείνος με κοιτάει στα μάτια.
« Εκείνος δεν ήμουν εγώ. Εγώ είμαι ο husband , ο Dylan , ο Bieber ή όπως αλλιώς θέλεις να με πεις. Εγώ είμαι αυτός που ερωτεύτηκες. Θα δεις πως από εδώ και πέρα οι δυο μας θα είμαστε καλά . Μόνο οι δυο μας , χωρίς κανέναν άλλον.»