O Benim

10* ilk öpücük *

  Gözlerimi daha yeni yeni aydınlanmaya başlamış güne açtığımda yanıma döndüm ancak ilk defa beklediğim gibi Baran'ı orda bulamadım, uyumaya devam etme niyetinde olsam bile gözüme gram uyku girmediği için ona bakmak adına çıktım yataktan. Sarsak adımlarla banyoya ilerledim onu orda bulamadığımda odanın kapısını yavaşça açarak koridora çıktım, sesi belirsiz olsa da duyulurken ağır ağır ilerledim. Telefonla konuşuyordu ve her ne diyorsa sesi sert ve katı çıkıyordu, gözlerimi kapatıp yavaşça açarak sese doğru ilerledim. Uykum olmasa da bedenim sersemdi, onu açık camın önünde sigara içerken gördüğümde beni farketmeyerek karşı tarafı dinliyordu. Ne oldu bilmiyorum ama içimden hiç ses çıkarmak gelmedi sessizce olduğum yerde kalarak dinlemek istedim

- yapma bunu damla, dedi kısık sesle sonra sert bir şekilde ekledi

- Karım içerde ve beni bekliyor, kapatsan iyi olur.

   Damla?

  Zihnimdeki o soruya rağmen sessizce köşemde durdum, zihnimde yağınca ihtimal geçerken bile sessiz bir şekilde daha fazlasını duymak öğrenmek için bekledim ancak istediğim olmadı. Derin bir iç çekişine kulaklarım şahit olduğunda geri geri gitti adımlarım hiç gelmemiş gibi gitmek istedim odaya ama bunda da başarılı olamadım. Ayağım çiçek olan sehpaya değdiğinde hafif bir gürültü çıkarken hiç bir şey olmamış gibi oturma odasına doğru ilerledim. Yarı uykulu gözlerle onu arıyormuş gibi huysuz bir sesle

- Nereye gittin sen Baran! Dedim

  Bana zaten bakan adam dudaklarını birbirine bastırarak belli belirsiz geliyorum demiş tekefonunu kapatarak sigarasını küllükte söndürerek camı kapatmıştı. Neden öyle yapmıştım bilmiyorum ama sesimi telefonun öbür ucundaki kişinin kulaklarının net duymasını istemiştim, öyle de yapmıştım. Bana doğru ilerlediğinde ona bakmadan odaya doğru çevirdim yönümü, her gece mi konuşuyordu böyle?