EfTuğ - OneShot

babalar günü

Bu bölümü haftaya atacaktım ama bitirince dayanamadım, şimdi atıyorum...

Umarım beğenirsiniz ❤️

————————-

Efe kutladığı ilk babalar gününü hatırlıyordu. Sevdiği kadın o günü seçmişti ona hamile olduğunu söylemek için, hayatının en güzel gününün düğünleri olduğunu düşünürken daha güzeli gelmişti.

Eren'in babalar gününü kutlamak için hediye almışlardı ve onunla yemek yemeye gideceklerdi. Efe hazırlanırken Tuğçe heyecanlı bir şekilde odaya girip onun için de bir hediyesi olduğunu söylemişti.

Sonrasında da her sene çok güzel geçmişti babalar günü genç adam için, yanında hep eşi ve kızı vardı. Artık bir ailesi vardı, ona 'baba' diyen ve herkesten daha çok sevdiği çok güzel bir kızı vardı, onu bir kaç sene önce hapsolduğu yalnızlıktan ve karanlık dünyadan çekip çıkaran çok güzel bir eşi vardı.

Aklına gelen bu anlarla yattığı yatakta gülümsedi Efe.

Dört sene önce :

"Bana mı bu ?"

"Evet sevgilim."

"Bugün neden bana hediye aldın ki ?" dedi Efe kaşlarını çatarak.

"Aç belki anlarsın."

Efe elindeki küçük kutuyu açtığında önce siyah beyaz bir fotoğrafla karşı karşıya kaldı. Ne olduğunu tam anlamıyordu ama tahmin edebiliyordu, gerçek olduğuna inanamıyordu genç adam.

Fotoğrafa ince parmaklarıyla dokunduğunda Tuğçe'nin gözleri çoktan dolmaya başlamıştı. Efe kağıt parçasını eline alıp arkasını döndürdüğünde 'babalar günün kutlu olsun, dünyanın en iyi babası olacaksın' yazıyordu.

Kutunun içinde küçük, güneşli bir bileklik de gördü Efe. Aslında anlamıştı ne olduğunu ama gerçek olmak için çok güzeldi, o yüzden inanamıyordu.

"Bu ne Tuğçe'm ?" dedi titreyen elleriyle fotoğrafı eşine uzatırken.

"Baba oluyorsun sevgilim, hamileyim."

"Hamile misin ? Gerçekten mi yani gerçek bir bebek, bizim bebeğimiz mi ?"

"Bizim tabii ki Efe başka kimin olacak !" dedi Tuğçe gözyaşlarının arasında gülerek.

Heyecanlandığında eşinin verdiği tepkiler hep güldürüyordu genç kadını.

Efe dolan gözleriyle önce fotoğrafa ve bilekliğe baktı, sonra Tuğçe gibi o da gözyaşlarının arasında gülümsemeye başlayıp eşine sarıldı hemen.

"Hamilesin." diye tekrar ediyordu Efe sevdiği kadına sarılırken.

İki sene önce evlendiklerinde konuşmuşlardı bu konuyu, Tuğçe hemen çocuk istemediğini başından beri söylemişti. İkisi de gençlerdi ve kariyerlerinin başındalardı, bu durumdan en çok genç kadın etkilenecekti o yüzden Efe eşi ne karar verirse desteklemeye hazırdı.

Bu karar aslında ikisi için de iyi olmuştu, genç çift normal bir aile hayatının ne demek olduğunu bilmiyordu. Kendi rutinlerini oturtmadan ve yaralarını sarmadan bu dünyaya bir çocuk getiremezlerdi.

O yüzden iki sene boyunca önce birbirlerinin yaralarını sarmışlardı, eksik olduklarını düşündükleri tüm konuları terapilerle aşmışlardı ve mesleklerinde çok güzel bir noktaya gelmişlerdi.

Tuğçe zaman geçtikçe eşinin baba olma isteğinin arttığını görüyordu. Efe terapiler sayesinde dünyaya geliş şeklinin iyi bir baba olmayacağı anlamına gelmediğini anladığında, baba olmak istediğini fark etmişti.