EfTuğ - OneShot

tesadüf 🔥

Bu sefer farklı bir şey denedim istek üzerine, Efe ve Tuğçe tesadüfen bir akşam tanışıyorlar kim olduklarını ve beraber çalışacaklarını bilmeden. Sonrasında her şey ortaya çıkıyor tabi...
Umarım beğenirsiniz ❤️

—————————

Yeşil gözler.

Efe bara girdiği anda dikkatini çeken o yeşil gözler olmuştu. Gece boyunca ayırmamıştı gözlerini o yeşil gözlerin sahibinden.

Yalnız başına oturup içkileri onun gibi saymadan içen bu kadın tüm hücrelerine onu tanımadığı halde işliyordu sanki.

Saçlarını sağdan sola savurma şekli, bunaldığında toplamaya çalışıp başaramayınca oflayıp bırakması, bardağı tutan ince parmakları, bundan sonra rüyalarını süsleyecek olan o beyaz ten ve dolgun kırmızıya boyanmış dudaklar...

Kadın bir gecede hiçbir şey yapmadan içine işlemişti Efe'nin.

İsmini bile bilmediği bu kadını bırakmak istemiyordu, bir yabancı olarak kalmasını istemiyordu.

Hayatı boyunca asla atılgan veya sosyal biri olmamıştı Efe. Hiç öyle olma fırsatı da olmamıştı gerçi, hep yalnızdı.

Bugün İstanbul'da artık savcılık yapabileceğini öğrenmişti ama bu güzel haberi paylaşabileceği biri bile yoktu. O kadar mutlu olmuştu ki, ilk defa evde kalmak istememişti. Her şeyi tek başına yapıp yaşamayı bilen biri olarak kutlamayı da tek başına yapmaya karar vermişti.

Yarın ilk iş günüydü, yoğun bir döneme denk geldiğini söylemişti ona başsavcı bugün görüştüklerinde. Savcılığa yeni iş yerinde başlamadan önce son bir kez rahatlamak istemişti, alkolün etkisini hissetmek istemişti tüm vücudunda.

Tesadüflere çok inanan biri değildi Efe, tıpkı kader denilen şeye inanmadığı gibi. Ama bu kadın onu bu terimlere inandıracaktı.

Aklında bu bara gelmek yoktu bu akşam ama her zaman gittiği yer renovasyon sebebiyle kapalı olduğu için burada bulmuştu kendini. Başka zaman olsa asla gelmeyeceği bu bar hayatını değiştirecekti.

Yalnız olan kadını rahatsız etmek istemiyordu, yanlış anlaşılmak istemiyordu. Sadece sesini duymak, ona biraz yaklaşıp kokusunu içine çekmek istiyordu. Merak etmişti o inatçı kıvırcıkların nasıl koktuğunu.

Bunları düşününce kendini kötü hissetti genç savcı. Alışık değildi bir kadın hakkında bunları düşünmeye, ama kendine engel olamıyordu. En kötü şartlarda cevap vermez diyordu kendi kendini teselli etmek için.

Yirmi altı yıldır kendinde bulamadığı cesareti bulmuştu bu gece, hem mutluluğun hem de alkolün vücudunda dolaşması sayesinde.

Yeşil gözlü kadının yanındaki boş sandalyeye oturdu birden.

"Uzaktan dikizlemek yetmedi galiba ?" dedi kadın konuşmasına fırsat vermeden.

"Anlamadım ?"

"Geldiğinden beri bakıyorsun diyorum, hayırdır ?"

Güzel kadından gelen tepkilerle cesaret geldiği gibi çabucak terk etmişti Efe'nin bedenini.

"Yanlış anladın galiba."

"Bomboş barda neden gelip yanıma oturuyorsun o zaman ?"

"Belki de konuşmak istiyorumdur sadece." dedi Efe birden.

Buraya oturmaya cesaret etmişken kalbi boş bir şekilde, aklında bin tane soruyla yerine dönmek istemiyordu. Ne olursa olsun şansını denemekte kararlıydı.