"Doc, what happened? Bakit wala siyang maalala? Bakit hindi niya kami kilala?"
Doc: Medyo nakalog yung ulo niya when he fell after the car hit him kaya medyo nagkaproblema. But it's gonna be okay. He's suffering a temporary selective amnesia but it will only last for a couple of days. Hindi pa yan tatagal ng one week or even three days. So advise ko lang for a faster recovery, make him remember things. Kwentuhan niyo ng masasayang memories.
Marck: Kelan po siya pwedeng lumabas?
Doc: We're doing some test pa pero by tomorrow pwede na siyang umuwi. Sige I'll go ahead na.
Umalis na yung doctor pero silang lahat ay nanatili sa mga pwesto nila kanina pa. Si marck nakatayo. Si bianca, nasa tabi ni miguel. Sila alyssa, nakaupo sa may malapit sa cr while sila denden naman nakaupo sa may pintuan with jia na nakasandal kay karlo.
Hindi sila maalala ni miguel ng buong buo pero sabi niya parang familiar naman daw.
Marck: Ito si denden at kuya LA.
Ngumiti lang si miguel at nag-hi sa kanila ng tipid.
Marck: At ito naman si karlo at jia. May naaalala ka ba sa kanila?
Tumahimik ang lahat dahil matagal bago nakasagot si miguel. Parang inaanalyze niya yung nga mukha nila.
Miguel: Uh...familiar pero hindi rin eh. Hahaha wait, ano bang nangyari sa akin? Ba't ako nandito?
Marck: Hindi rin namin alam. Paano ka ba naman kasi nakalabas eh ang alam ko magdodonate ka ng dugo.
Miguel: Dugo??
Marck: Yes. You're suppposed to donate blood to your child.
Denden's POV
After marck said that, nagliwanag ang mukha ni miguel as if may umilaw na bumbilya sa ulo niya.
Miguel: My daughter? Julia??
Halos lahat naman kami ay napangiti ng marinig namin yun. Everyone's like, "awww". Bigla namang nagsalita si LA ng mahina but loud enough for the four of us to hear it.
LA: Nakakatouch. A father's love never forgets ba ang peg?
Karlo: Pag mahal daw talaga ang isang tao, hindi nakakalimutan. You know, the heart remembers what the mind forgets?
Me: May kasama pala tayo ditong makata. Di mo naman sinabi jia. Hahaha
Maya maya pa ay nagpaalam muna si bianca. Ichecheck niya daw muna si julia dahil kakatapos lang salinan ng dugo. Yun yata yung sinasabi nilang dinonate ni miguel.
I looked at jia at hindi ko mabasa ang reaksyon niya. Nakasandal pa rin siya kay karlo ngayon pero mukhang malayo yung tinatakbo ng isip niya.
Lumabas naman si karlo at sumunod siya kaagad. Something's weird. Parang bigla nalang siyang naging clingy kay karlo simula nung pumasok kami dito kanina pa.
End POV
_____________________________________Kinabukasan, maagang nadischarge sa ospital si julia at miguel. Si marck na ang nagvolunteer para ihatid sila.
Ella: Jia, di ka pa nakakauwi sa inyo diba?
Jia: Hindi pa ate. Mamayang gabi pa daw darating sila mamu kaya mamaya pa ako makakauwi.
Ella: Ahh nag-invite kasi si miguel. Dinner daw sa bahay niya. Ano, game?
Jia: Ah....
Karlo: Sige ate. Susunod nalang kami. Bibili na kasi kami ng ticket pabalik ng LA.

BINABASA MO ANG
The More You Hate, The More You Love.
Fanfiction"The more you hate, the more you love? Too cliché." But what if one day, the one you hated the most, turns out to be the one you can't live without?