~Ruhların Buluştuğu Şehir

~3. Bölüm

🍀 Selam okurlarım

🍀Nasılsınız ?

🍀Emojimizi buraya alalım

🍀Yıldızı parlatmayı unutmayalım

🍀 Keyifli okumalar

"Güzelim noldu, neden ağlıyosun"

–Gelen abimdi. Can simidime sarılır gibi sarıldım ona

"Abi, o adam geldi"

" O adam kim ?"

"Salih"

"Ne, ne diyosun sen ne işi var onun burada?"

–Hıçkırıklarım izin verdiği müddetçe konuşmaya çalışıyordum.

"Aa. Annemi kandırdı yine yalanlarıyla"

"Güzelim bir sakin ol, teker teker anlat bana ne olduğunu"

"Salih denen o pislik mardindeki karısı ölünce buraya annemi ve beni götürmeye gelmiş, annemde ona inandı yine, abi ben mardine gelmek istemiyorum"

–Abim bir hışımla yanımdan kalktı eve doğru koşar adımlarla yürüdü. Oturduğum yerden hızlıca kalkıp abimin peşine düştüm. Abim remen kapıyı kırarcasına yumrukluyordu.

"Abi nolur sakin ol korkutuyosun beni"

"Yeterince sakin oldum Mihra yeter bu kadar"

–Hatice teyze korkuyla kapıyı açtı. Abim içeri girer girmez;

"Babaaaa!! Nerdesin çık konuşacağız"

"Ne var lan ne diye bağırıyosun"

"Salih ağa biz seninle yıllar önce ne konuştuk"

"Yıllar önceydi o, işler değişti"

"Sen ne zamandır verdiğin sözleri tutmaz oldun, hemen mardine dönüyosun annem ve Mihra olmadan onların düzeni bozulmayacak !"

"Sen kimsin lan ben ne yapacağımın hesabını ne zamandır sana veriyorum !"

"Annem ve Mihra söz konusuysa her detayı bana anlatacak benden izin alacaksın Salih ağa !"

"Ben annenin kocası Mihranın babasıyım"

"Sen onların hiç bir şeyisin. Unuttun mu sen onları terk ettin. Lan küçücük yaşımda onların bakımını bana bıraktın çektin gittin. Ben o yaşımda Mihraya babalık yaptım. Çocuktum ben çocuk benimde sevgiye ilgiye ihtiyacım olduğu zaman sen bizi bıraktın gittin. Şimdi gelmişsin karşıma ben onların kocası ve babasıyım diyosun sen bizim hiç bir şeyimiz değilsin olmadın olamazsın"

"Oğul olmuyor artık böyle uzakta"

"Sen onu bizi terk edip gitmeden düşünecektin"

–Salih denen pislik abime bir şey söylemeden salondan çıktı. Kapı kapanma sesini duyduğumuzda evden gittiğini anladık. Annem dizlerinin üzerine çökerek hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Benim aklım gerçekten artık almıyor, seni terk edip giden bir adam için bu feryad figan ağlayış neden? Abim de annem gibi diz çöküp oturdu.

"Annem, güzel yüzlüm, nolursun o adam için ağlama o adam senin tek bir göz yaşını dahi hak etmiyor. Bu adam değilmiydi seni terk edip giden. Bizi onsuz hatta sensiz bırakan"

"Oğlum ben babana hala ilk günkü gibi aşığım. Babanın suçu değildi, o bizi bırakmak istemedi ama töreler bunu uygun gördü. Zamanında sevgimizi yaşatmadılar. Bırakında şimdi yaşayalım"

–Abim diz çöktüğü yerden destek alarak kalktı. Elini alnına vurarak ağızının içinden bir şeyler söyledi. Salonun tam ortasında duran orta sehpaya ayağıyla sert bir şekilde vurup salondan ayrıldı. Koşarak abimin peşinden çıktım. Tam arabaya binecekken yakaladım.