Her Nefeste Sen (SurvivorAllStar)

9- Kıskanç

"Serenay hadi kalk."

Merve beni deprem şiddetinde sarsmaya başladığında, yorganı kafamın üstüne kadar çektim.

"Kızım kalksana !"

"Ya 5 dakika daha" diye mırıldandığımda, Merve'nin göz devirdiğini hayal edebiliyordum.

"Ya kalksana gerizekalı ! Kamp başlıyor bugün !"

Yatağıma iyice yapıştım. Ben kampa, sabahın köründe kalkıp okula gitmeyeceğiz diye gitmeye karar vermiştim. Ve bilin bakalım ne oldu ? Kamp okulla aynı saatte başlıyormuş !

Yıkılan hayallerim...

Merve yorganı çekip saçımı çekmeye başladığında bağırarak yataktan çıktım.

"Çok saol Merve ! Sayende bugün de 7.çocuğunu kız doğurmuş aşiret gelini gibi uyandım. Öyle kederli..."

Merve gülerek beni banyoya doğru itti.

"Git elini yüzünü yıka da hazırlan."

Uyku mahmurluğuyla, kapıya çarpa çarpa içeri girdim. En az 10 yerimi morartmıştım.

***-Merve'den-***

"Kızım 15 dakikadır elini mi yıkıyorsun sen ya !"

Banyoya giren Serenay'dan hala ses gelmeyince, daha fazla dayanamadım.

"Bak içeri giriyorum."

Hâla ses gelmeyince, korkarak kapıyı açtım. Gördüğüm görüntü ise, 10 yıl kahkaha atmama sebep olacak bir şeydi. Kötü bir şey olmamasının mutluluğu varken, gördüğüm görüntü, en son tahmin edeceğim, ama tam da Serenay'dan beklenen bir şeydi.

Serenay, küçük kuvete kıvrılmış, mışıl mışıl yatıyordu. Bu kızda ki uyku düşkünlüğü bir gün beni öldürecekti. Gelen gülme hissini ittirip, küvetin başında kı fıskiyeyi aldım. Soğuk suyu sonuna kadar açıp, Serenay'a fışkırtmaya başladım.

Kısaca banyoda katliam çıkarmıştım.

***

Merve'yle sabah ki banyo faciasından sonra, itişe itişe, dövüşe dövüşe, söve söve okulun oraya varmıştık.

Sayen de hiç duymadığım küfürler öğrendim.

E aferin bana işte. Lazım olur sana da.

Otobüsün içine girince, gözlerim boş yer aramaya başladı. Merve ile Murat arkamdan geliyordu. Hilmicem ile Anıl, ayrı ayrı oturmuşlardı ve yanları boştu. Şuan önünden geçtiğimiz 2li koltuk da, otobüste boş olan tek yerdi. Murat hızlıca oraya kurulduğunda, Merve'yi kalçamla iterek, Murat'ın yanına oturttum.

Eh, bi yerden başlamaları lazımdı.

İçimi yiyip bitiren şey ise, benim kimin yanına oturacağımdı.

Yolculuk 2 saatti ve, Hilmicem'in yanına giderek, 2 saat boyunca onu kesebilirdim. Ya da, Anıl'ın yanına oturarak, oyunumu devam ettirir, Hilmicem'i kıskandırabilirdim.

Kalbim ilk seçeneği söylerken, onu dinlemeyip Anıl'a doğru el salladım, ve o tarafa doğru ilerlemeye başladım. Hilmicem'in yanından geçerken, ona bakmamaya çalışarak, ordan geçiyordum. Taa ki, Hilmicem'in, kolumdan çekip beni yanına oturtmasına kadar.

"Napıyorsun !"

Hilmicem sırıtarak kolumı bıraktığında, konuşmaya başladı.

"Oturmana yardım ettim."