Her Nefeste Sen (SurvivorAllStar)

10- Temizlik

Gözlerim büyülenmişcesine ela gözlerinde kaybolurken, halimden oldukça memnundum. Kıpkırmızı olmuş yanaklarım, delirecekmiş gibi atan kalbim de buna dahil.

Altımda hissettiğim kalbi, en az benim ki kadar hızlı atıyordu. O neden bu kadar heyecanlanmıştı ki ?

Seni tutmaya çalışırken düştü ya, o yüzden.

Sen sus iç ses. Hevesimi kırma.

"Iı şey" mırıldanarak konuşmaya yeltendiğim de, bunu pek de başaramamıştım.

"Üstümden kalkarsan çok mutlu olurum. Kalkmasan daha da mutlu olurum." Hilmicem gülerek bunları söylediğin de, hızla yerim de doğrulmaya çalıştım.

"Ç-çok özür dilerim..."

"Önemli değil. Sen iyi misin ?"

Kafamı salladığım da, o da kalkıp üstünü sirkeledi. Ardından gülümseyerek bana döndü.

"Sero hâla çok sakarsın."

Yüzümü buruşturdum. Ne alakası vardı ? Hepsi taşın suçuydu. Orda ne arıyorsa !

"Ben sakar değilim, eşyalar yanlış yerde !"

Hilmicem gülerek bana baktığında, vücudum da ki heyecanı yok etmeye çalışıyordum.

Hayır yani, daha demin çok yakındık, bir de üstüne gülüyorsun, bu da kalp canım. Tansiyon felan var bende !

Hilmicem saatine baktı.

"10 dakika kalmış. Dönelim istersen ?"

Kafamı sallayıp onayladığımda, ormanlık alandan uzaklaşmaya başladık.

***

Kampın 4.günü de bitmek üzereydi. Dün ilk denemeyi olmuştuk ve, tam tamına 350 puanın üstüne çıkabilmiştim !

Bu benim için çok büyük bir şey sayılırdı, çünkü ders çalışmaktan nefret eden birisiydim. Elime kalem alsam, ders çalışmak dışında her şeyi yapabilirdim.

Aslında, ne zaman ders çalışayım desem, ya uykum geliyor, ya karnım acıkıyor, ya da halim olmuyor. Yani benim bünyem çalışmaya hazır değil, yoksa niyetim temiz.

Öğretmenin çözmemi istediği son soruyu da çözdükten sonra, iğrentiyle test kitabını ileri ittim. Bu kadar yeterdi. 4 gündür beynim foşiklendi. Hem zaten uykum gelmeye başlamıştı.

Ders çalışırken uykusu gelmeyen varsa, idoldür, kahramandır, milkanın mor ineğidir.

Bunun beyni yandı siz kusura bakmayın.

En azından benim yanacak bir beynim var !

Kendimi yatağıma attığım da, Merve'nin nerede olduğunu düşündüm. Büyük ihtimal Murat'laydı.

Telefonumu açtığım da, yüzümü buruşturdum. Murat ana ekranıma, kendinin ibretlik bir fotoğrafını çekip koymuştu. Galeriden, Hilmicem'in, benim, Merve ve Murat'ın içinde olduğu selfieyi bulup ana ekranım yaptım. Şuan kendimi Anıl'ı dışlamış gibi hissediyordum. O yüzden kilit ekranımı da Anıl ile benim olduğum bir fotoğrafı yaptım.

Canım sıkılmaya başlarken, Hilmicem'den mesaj geldiğini görünce, yatak da zıplamaya başladım. Ardından kendime gelip heyecanla mesajı açtım.

"Naber ?"

Parmaklarım klavyeyle kavuştuğun da, kendiliğimden yazmaya başladım.

"Canım sıkılıyor. Senden naber?"