The Perfect Wolfpact (2) (voltooid- deel 3 komt in 2017)

-1-

POV Mara.

Daar loop ik dan in mijn eentje in het rode woud. Mensen zeggen dat je dat niet moet doen als een tienerweerwolfmeisje maar ik geloof niet dat er veel mis kan gaan. Ik ben de dochter van de Bèta in onze roedel. Mijn moeder verzorgt de andere wolven wanneer ze ziek zijn en verwacht van mij dat ik dat later ook zal doen. Dat ik deze krachten bezit wil nog niet zeggen dat ik wil dat dit mijn doel in mijn leven zal worden. Ik weet hoe zij zich soms voelt, moe en lusteloos. Beetje bij beetje, heel langzaam, raakt ze haar krachten kwijt. Dat is de reden dat ik het van haar over moet nemen, zometeen heeft ze die krachten niet meer. Het feit dat ze haar krachten verliest komt doordat ze eigenlijk haar krachten weg geeft om zo de andere wolven te genezen. Eigenlijk klinkt het allemaal heel tragisch maar dat is haar lot en zo zal dat van mij ook worden wanneer ik het mijne zal accepteren. Verder dat ik kan genezen heb ik geen speciale krachten. Ik ben dus niet zo heel erg bijzonder eigenlijk maar dat vind ik helemaal niet erg. Wanneer ik verder loop kom ik bij een hoge klif uit en daar onder stroomt een grote rivier. Als ik goed kijk zie ik 3 mensen naar beneden storten. Ik geloof zelfs dat 2 mensen elkaars hand vasthouden. Springen ze vrijwillig van de klif af? Dat is een zelfmoordactie!!! Moet ik wat doen? Ik kijk schichtig om me heen om te zien of er nog iemand in de buurt is en ren dan snel weg. Hier moet ik me niet mee bemoeien... Nadat ik zo'n 2 minuten heb gerend en de klif uit het oog ben verloren ga ik weer rustig lopen om op adem te komen. Het is moeilijk te begrijpen dat mensen zelfmoord willen plegen, samen nog wel. Misschien heeft het ook wel iets romantisch maar waarom dan die derde? Ik kan me niet voorstellen dat een trio echt romantisch is. Zou die ene persoon hen dan hebben geduwd en zelf vervolgens gevallen? Ach ja, ik moet me er gewoon niet mee bemoeien. Niet aandenken. Ze zijn nu toch niet meer te redden. Bovendien mag ik alleen weerwolven helen en geen mensen. Soms vergeet ik gewoon dat ik ook een mens ben maar ik ben zo graag wolf. Ik ga dan ook al een tijdje niet meer naar een gewone school. Waarom zou ik? Ik krijg onderwijs in mijn roedel en op sport ben ik toch sneller en sterker dan de rest van de mensen, dat komt doordat ik wel de snelheid en kracht van een wolf behoudt wanneer ik een mens ben. Meestal is het wel iets minder maar dan nog.

Rustig sjok ik verder en ga dan even tegen een boom aanliggen. De vogeltjes fluiten wat maar toch is het stil. Misschien moet ik dan toch maar terug gaan, ze weten immers niet waar ik ben. Heel even doe ik toch nog mijn ogen dicht, het is hier wel lekker rustig. Beter dan in de roedel, ondanks de gastvrijheid voel ik me daar niet thuis. Er ligt een druk op me want er wordt van me verwacht dat ik leer te helen, dat ik ook daadwerkelijk gá helen. Waarom wordt er niet gedacht aan wat ìk wil?

Na een half uurtje te hebben gelegen ben ik er wel weer klaar me en sta ik op. Ondertussen heb ik besloten dat ik nog niet terug ga en juist verder het woud in ga lopen. Het bladerdek wordt dikker en het begint meer zonlicht tegen te houden wat ik eigenlijk wel een beetje beangstigend vind. Natuurlijk hebben we wel eens afweerlessen gehad op school, een hele cursus zelfs, maar ik moest toen weer spijbelen of had geen zin om goed mee te doen. Nu heb ik daar dan toch wel een beetje spijt van. Ondanks dat ik natuurlijk wel weet dat er niets zal gebeuren. Zeg nou zelf, hoe groot is de kans dat er één iemand of meerderen hier zijn op de plek waar ik ben, op precies dezelfde tijd en mij iets aan willen doen? De kans dat dat gebeurt is niet zo groot neem ik aan. Even verderop kom ik bij een dorp terecht, het dorp van een andere roedel neem ik aan. Ben ik dan eerlijk waar zo ver van mijn roedel verwijdert? Als ik in het gebied van een andere roedel ben, waarom heb ik dan nog geen andere wolven gezien?

Voorzichtig loop ik door het dorp heen. Het is er muisstil. Wat is hier allemaal gebeurt? Een paar ramen zijn kapot, deuren staan open en er liggen zelfs wolven -bewusteloos hoop ik- op de grond. Ik kijk mijn ogen uit. Wat moet ik doen?