The Perfect Wolfpact (2) (voltooid- deel 3 komt in 2017)

-9-

POV Mara.
Heerlijk ligt het holletje maar dan open ik toch mijn ogen doordat ik een vreemd geluid hoor. Snel snuif ik diep welke geur ik ruik maar ik kan hem niet herkennen. Takjes kraken en ik kruip dieper het holletje in want ik weet niet wie er aan komt. Een paar grote donkerbruine, paarse ogen kijken de grot rond en dan stoppen ze bij mijn ogen. De gedaante, een bruin, bijna zwarte wolf komt naar binnen gelopen. Het paar ogen kijken niet vriendelijk, helemaal niet zelfs. Ik probeer verder naar achteren te kruipen maar ik ben helaas bij het einde aangekomen en zit dus klem. Ik kan geen kant op. De wolf is enkele centimeters van mijn neus verwijdert en wanneer onze neuzen elkaar bijna raken worden haar tanden ontbloot. Ze is een grote wolf maar aan de geur merk ik wel dat het een meisje is. "Mijn slaap plek. Weg hier!" Zegt een intimiderende stem in mijn hoofd. Als ik me nu weg laat jagen zal ik nooit leider van een roedel worden. Ik moet me sterk houden. Vastberaden schud ik mijn hoofd om te laten zien dat ik me hier niet zo maar weg laat jagen. Een grote poot komt dichter bij mijn hoofd maar blijft er voor hangen. Ze laat me haar scherpe nagels zien die zo te zien zeer gevaarlijk kunnen zijn. "Weg." Weer haar intimiderende stem. "Nee. Je zult er om moeten vechten." Zeg ik standvastig.

Ze loopt naar buiten en verwacht van mij dat ik volg voor het gevecht. Natuurlijk verplaats ik mij ook naar het open gedeelte en daar staan we dan oog in oog. Nu valt het me pas op dat ze wel wat groter is en zo te zien ook wat sterker. "Geen krachten poedel. Laten we kijken wie er sterker is." Hoor ik haar spottend zeggen. "Omdat je geen krachten heb poesje lief?" Zeg ik fel terug. Ze rent op mij af en ontbloot daarbij haar tanden. Haar grote klauw raakt mijn linker voorpoot als ik me wil verdedigen. Een helse pijn gaat er door heen en wanneer ik er naar kijk zie ik dat het bloed. Haar nagels zijn niet normaal scherp. Een grom komt vrij uit mijn mond om mijn jank te onderdrukken. Voordat ik verder kan reageren heeft ze me op de grond geworpen en gaan haar grote nagels over mijn buik. Een grijns lijkt zich op haar vuile bek te vormen en ik kan me het niet permitteren nu al op te geven. Met alle energie die ik heb duw ik haarband mij af. Ik ren naar een van de bomen en klim daar in een boom. Ze ziet me en achtervolgt me de boom in. Ik besef me dat ik het moet halen uit mijn snelheid. Zij heeft enkel wel een grotere spierkracht en een betere conditie maar ik ben wendbaarder en sneller. We klimmen beide verder in de boom, richting de top. Als ik om kijk merk ik dat ze wat langzamer om hoog gaat en geregeld naar beneden kijkt. Ze heeft hoogtevrees! Dat is het. Snel klim ik verder en ga ik op de hoogste tak zitten die ik zie en die mij kan dragen. Langzaam maar zeker klimt ze wel verder. "Wat is er? Heeft het wolfje last van hoogtevrees?" Zeg ik dan spottend tegen haar. Ze kijkt me niet aan en klimt verder. Eindelijk op de tak aangekomen bedenk ik me iets, ze durft vast niet snel naar beneden. Ik kijk achter me en zie op 3 meter afstand een andere tak van een andere boom. Ze komt wat onstabiel op de tak staan en dichterbij gelopen. "Durf je te vliegen?" Grijns ik naar haar. Ik draai me op en spring op de tak wachtend op wat zij zal doen.

Grote, verschrikte ogen kijken mij angstig aan. Ze loopt dichter naar het einde van de tak en ik zie haar naar beneden kijken. Het is zeker wel zo'n 10 meter hoog. Dat is een hele val als je mis springt. Je gaat er niet dood van maar als je verkeerd land kan je wel iets kneuzen of breken als weerwolf zijnde. "Ga je nog springen wolfje?" Zeg ik weer op een spottende en felle manier. Haar poten zetten zich af en haar silhouet begeeft zich door de lucht. Enkel doordat ze zich te veel focust op de hoogte grijpt ze de tak mis en valt ze 10 meter naar beneden terwijl takken haar tijdens haar val raken. Ik klim snel en behendig naar beneden en krab haar met mijn poot tegen haar poten aan zodat ze niet zo makkelijk meer kan opstaan. Vervolgens zet ik mijn nagels tegen haar keel aan. Gekreun en gehuil komt uit haar bek en nu verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Ik zie haar haar ogen sluiten maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen haar te vermoorden. Ik stap van haar af en laat haar liggen op de grond. "Mijn plek nu. Ga maar een andere plek zoeken." Zeg ik terwijl ik voldaan weg loop. Echter zegt iets in me dat ik haar toch niet zo maar achter kan laten dus loop ik weer terug naar haar en ik help haar met op staan. Ik laat haar op mij leunen en neem haar mee de grot in. Ze steunt en kreunt wanneer ik haar neerleg en dan ga ik naast haar liggen.

"Waarom help je me alsnog?" Vraagt ze.

"Waarom niet? Dit was toch eerder jouw plek, en ik heb jou zo verwondt dat je bijna niet meer kan opstaan. Dat zal binnen twee dagen wel weer voorbij zijn en helemaal zijn geheeld trouwens."

"Dankje. Maar je zag dat ik hoogtevrees heb en toch laat je me die sprong nemen. Dat is wel wreed hoor!" Zegt ze wat grinnikend.

"Ik ben ook heel wreed." Grinnik ik terug.

"Ik ben trouwens Roline."

"Mara."

Roline ( @twerkende-roline ) heeft dit personage bedacht en ik vond haar wel interessant daarom is de Rogue Roline (Ja ze heten hetzelfde, deal with it!) in het verhaal. Je kan altijd nog je personage opsturen voor het wedstrijdje. Thanks Roline! Hoop dat het een beetje dezelfde personage is als die je voorstelde?

-Je eigen naam:
-Naam weerwolf+leeftijd+geslacht:
-Uiterlijk van die Rogue:
-Karakter van de Rogue (Mag, hoeft niet. Maar wel grotere kans dat hij/zij er in zit als er een karakter bij is beschreven.) :

T lijkt me heel leuk om meer comments te krijgen want daar wordt ik altijd vrolijk van! Ook mag je natuurlijk altijd voten en tips zijn altijd welkom!

Kusjes. X