The Perfect Wolfpact (2) (voltooid- deel 3 komt in 2017)

-19-

Aiko staat weer voor onze deur met haar jachtkleren aan en samen met nog een vrouw. 'Eh sorry wie ben jij?' vraag ik aan de vrouw naast Aiko. 'Kyana, vernoemt naar onze maangodin Kiana. De zus van Aiko en jij bent zeker het meisje waar het om gaat?' 'Nee het gaat om mijn mate! Niet om mij maar om Dave,' zeg ik zachtjes. 'Maar natuurlijk. Het is makkelijker hem te vinden als jullie een band hebben gelegd zoals die twee daar,' ze wijst naar Roline en Lukas. 'Ja dat hebben we niet,' zucht ik. 'Bel hem anders om te vragen waar hij is,' stelt Aiko voor. 'Ik heb ook zijn nummer niet...' 'Dan moeten we gewoon ouderwets gaan zoeken en vragen, weet je wel waar hij woont?' Ik knik, 'Maar ik weet niet of hij me wilt zien. Hij accepteert mij niet als zijn mate.'

Na wat gezeur zijn we toch onderweg. Roline en Lukas wilde eigenlijk in het huisje blijven vanwege Lukas zijn wond maar alleen zijn zij ook niet veilig en bovendien kan hij wel een beetje meestrompelen. We hebben krukken voor hem geregeld dus dat moet goed komen. We worden vergezeld door Aiko en Kyana. Het is fijn om te weten dat we wat medestanders hebben. Na een lange stilte wordt het ongemakkelijk en ik wil iedereen een beetje aan de praat krijgen. 'Dus Kyana, jij kan in de toekomst kijken? Heb je daar een soort spulletje voor of roep je geesten op of?' vraag ik aan Kyana. Ze begint te grinniken, 'Nee ik krijg soms visioenen. Vaak op de meest ongewenste momenten in een gevecht of als ik aan het zwemmen ben.' 'Waarom is dat ongewenst dan?' vraagt Lukas door zijn zware ademen heen. 'Je kan dan niets, je zit in een trans. In een gevecht ben je dan heel kwetsbaar en als je aan het zwemmen bent verdrink je dus daarom moet er eigenlijk altijd iemand bij mij zijn.' Ze lijkt erg open te zijn over zichzelf maar veel woorden hebben we nog niet gewisseld.

We horen wat geritsel in de bosjes. Enkele schimmen schieten voorbij en dan staan er een paar mensen om ons heen. Ik voel me een beetje geïntimideerd maar zodra Aiko begint te lachen voel ik me wat meer op mijn gemak. 'Vrienden van je?' vraagt Dean aan Aiko. De mensen stappen naar voren uit het duister en hun bleke huiden beginnen te schitteren door het licht dat erop schijnt. We zijn omsingeld door vampieren... In onze menselijke vorm zijn we kwetsbaar tegen hun maar niemand verandert zich. Toch sta ik op het punt het wel te doen. De spanning is te snijden maar Aiko en haar zus lijken totaal op hun gemak te zijn. Ze loopt naar een van hun toe en geeft hem een knuffel. 'Ik heb je een lange tijd niet gezien,' zegt ze zachtjes in haar omhelzing. 'We hadden het druk. Wie zijn je vrienden?' 'Een stel wolven die hulp nodig hebben.' De andere vampieren lopen nu ook naar Aiko toe om haar te omhelzen. Dan draait ze zich weer naar ons. 'Dit is mijn familie,' glimlacht ze. 'Familie? Heul jij met de vijand?' vraagt Lukas verbaasd. Hij heeft gelijk, vampieren en weerwolven zijn vijanden. 'Ik ben ook niet alleen weerwolf, ik ben ook een vampier,' zegt ze. 'Je bent een hybride? Dus je bent sterker dan ons allemaal? Als je zou willen zou je ons allemaal kunnen vermoorden,' zegt Roline geschokt. 'Dat kan ze inderdaad. Daarom heb jij ook geen hoektanden meer en draag je handschoenen waar je nagels niet doorheen kunnen steken,' zegt de jongen die ze omhelsde terwijl hij Aiko aankijkt. 'Hebben jullie iets?' vraag ik verbaasd. 'We hebben elkaars hart maar dat weten alleen deze mensen. Geen relatie maar wel liefde kun je het noemen. Zoals die zware jongen al zei, het is niet erg geaccepteerd dat een vampier en weerwolf iets hebben,' zegt de jongen. 'Ze is een hybride, mag dat dan niet?' 'Nee. Raad eens wie haar die hybride heeft gemaakt,' knipoogt hij naar me. 'Wie ben jij eigenlijk?' vraag ik. 'Karayan. Aangenaam kennis te maken.'

We lopen door het bos richting hun huis want daar gaan we overnachten volgens Aiko. We moeten 's nachts niet in het donker zijn, er zijn genoeg vampieren hier die in groepen jagen groter dan onze en die hebben wel zin in een lekkere weerwolf. Als we zijn aangekomen in hun huis ga ik gelijk naar bed. Ik wil dit zo snel mogelijk achter de rug hebben en Dave redden en daarmee blijkbaar ook onze wereld.

Als ik op sta ligt Dean naast me te slapen. Dat hij nog naast mij durft te liggen nadat ik zijn arm heb gebroken. Ach hij vergeeft me vast wel, het was tenslotte zijn eigen schuld. Ik loop naar beneden en zie dat de zon opkomt. Het is nog vroeg in de ochtend dus. Ik kijk rond om te zien of al iemand wakker is en loop naar de woonkamer. Daar zitten de vier vampieren te gamen hoor. Ik begin te grinniken, 'Das waar ook! Vampieren slapen niet.' 'Jij ook een goede morgen. Lekker geslapen? Je bent vroeg op voor een wolfje,' lacht Karayan. Een meisje waarvan ik de naam even kwijt van ben staat op en vraagt of ik trek heb. 'Vlees of vegetarisch?' 'Doe maar iets van yoghurt met bosbessen ofzo als jullie dat hebben,' antwoord ik. 'Puppy is vegetarisch?' zegt ze semi spottend. 'Komt goed hoor! Ik maak voor jou een lekker bakje yoghurt.' Ik ga bij de drie boys zitten en pak een controller. 'Kan ik mee doen?' vraag ik. De jongens knikken van ja. 'Niet huilen als je verliest eh,' lacht Karayan. Hij moest eens weten hoe goed ik hier in ben.

Na een paar potjes te hebben gegamed en ik hun niveau prima bij kon houden, mijn yoghurt op heb en heb gedouched is ook de rest wakker. Zij genieten van hun ontbijt en Aiko komt tip top naar beneden met haar jachtkleding al aan. Ze staat dan even te zoenen met Karayan en gaat dan ook aan tafel zitten. 'Eet jullie eten snel op, over een half uur zijn we weg,' zegt Aiko. Ze neemt ontzettend de leiding en dat is iets wat ik niet kan hebben. Dit is mijn roedel dus ze moet er met haar hybride tengels van af blijven. Volgens mij voelt ze ook precies wat ik nu voel. Ze kijkt me aan en glimlacht, 'Heb je daar een probleem mee of wil je nu weg terwijl iedereen nog in zijn pyjama zit en nog niets gegeten heeft?' Ik wil over de tafel heen springen om mijn handen om haar nek te leggen en haar te wurgen maar ik weet dat de meerderheid hier voor haar is en zij sowieso al sterker is. Die geniepige manier waarop zij mij kleineert kan ik niet hebben. Maar ik hou me in, ik heb mijn kracht gisteren al getoond en anders ga ik gewelddadig lijken. Ik ben geen baas maar een leider. Ik doe wat nodig is, wat moet en soms is dat niet leuk maar ik ga mijn gevoelens er geen rol in laten spelen.