Zorbam - Minsung

CaNıM aCıYoR

Lütfen oy verip yorum atar mısınız en çok yorum istiyorum lütfen o kadar çabalıyorum.

------

Sabah Alarm sesi ile değil Jennie'nin sesi ile kalkmıştım ne iyi ama.

"ABİ! KALK ARTIK ASABIM BOZULDU! KALK! SİKTİRME EBENİ!"

"OFF!! Tamaam kalktım yaa!"

Hızlıca bir şeyler giyip çıkmıştım evden. Okula geç kalınca hocadan yine özür dilemek zorunda kalmıştım. Hep özür dilemek kaderime yazılmış herhalde. Herkesin kahkahaları benim üzerimdeydi en çokta Minho'nun gülme sesi, ya insanlar geç kalamazmı ne var bunda yani?. Minho bağırmaya başlamıştı.

"Bir kerecikte hızlı gelsen şu okula ne olacak Han?"

"Sanane Minho. Sen çok mu erken geliyorsun?!"

Yerime sertçe oturmuştum. Yanımda oturan Felix beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Teneffüs olduğunda dışarı çıkmak istememiştim yine beni ezikleyeceklerdi ama arkadaşlarım yüzünden çıkmıştım. Otururken düşündüğüm gibi oldu Minho'lar gelmişti. Minho konuştu.

"Ooo eziklerde buradaymış"

Acayip sinirlenmiştim. Ezik senin anandır anan. Hyunjin Minho'nun kulağına bir şeyler fısıldamıştı.

"Tamam yeter bu kadar!"

Hyunjin susmuştu. Minho uzun süre bizi süzmüştü rahatsız olmadım değildi tabii. Ardından konuştu.

"Kalkın burdan biz oturacağız! Derhal kalkın!!"

Artık sinirlerime hakim olamamış birden ayağa kalkıp sinirden çardağın masasına sertçe vurmuştum.

"Hah neden kalkacakmışız?! İlk biz geldik, git başka yere otur!"

Minho bu sefer kahkaha atmıştı yüzüme doğru yaklaştı, nefesi nefesime doğru geliyordu.

"Nedenmiş o? İlk sizin gelmeniz burada oturacağınız anlamına gelmez değil mi Han Jisung?!"

Hemen geriledim ne zannediyor bu kendini? Hee müdürün oğluyum diye böyle yapıyorsa bende atalarımın oğluyum diye atlıyım mi üzerinize alla alla. Jeongin kulağıma fısıldadı, sesi de kendisi de çok sakindi. Tabi ki de herkes benim gibi gergo bi insan değil.

"Boşver, gel gidelim"

Beni çekiştirip oradan uzaklaştırmışlardı. Arkamı dönüp baktığımda ise onlar kalktığımız çardağa oturup sohbet etmeye başlamışlardı. Sinir olmuştum gıcıklar.

Uzun teneffüste kantine indik tost yemiştik arada konuşuyorduk, tostun son parçasını mideme gömdüğümde çok mutlu olmuştum yemek yemeyi çok seviyordum.

Okul bitince eve doğru yavaş yavaş yürüyordum arkadaşlarım arasında zırt pırt buluşup duruyorlardı. bende istiyordum ama kardeşimi evde yalnız bırakamazdım. Sonra arkamda birisini hissettiğim için birden arkamı döndüm önümde Minho'yu görmem ile çığlık attım ve gücümün olduğu kadarıyla onu itmiştim. Hep yerinden haraket etmeyen Minho bu sefer yere yığılmıştı galiba boşluğuna gelmişti.

"Ahhh"

Korktuğum için hemen yerde yatan Minho'nun yanına eğildim ve konuştum.

"Minho! İyi misin? Pardon özür dilerim!!"

Sonra aklıma onların bana yaptıkları gelince hemen kalktım ve umursamadım. Arkamdan yalvarışlı bir ses gelince tekrar o tarafa dönmüştüm.

"Canım acıyor"

"Ne var Minho sizin bana yaptıklarınızın yanında bir hiç bu"

Birden ayaklandı ve yüzüme yumruğunu geçirdi. Çok canım yanmıştı gözlerimden bir yaş düştü burnumdan da kan akıyordu.

"Yarın göreceksin sen!"

Dedi ve koşarak yanımdan uzaklaştı. O şimdi koşarak gitmeseydi bende ona geçirecektim yumruğumu. Daha zorbalık görüp bir şey yapamayan sadece 'neden yapıyorsunuz?' diyen ben acaba Jennie'yi nasıl koruyabilecektim? Canım baya yandığı için hızlıca eve geldikten sonra kapıyı açtım ve içeri girdim. Kardeşim benim bu halimi görmesin diye burnumu elim ile kapatmıştım, kapı açıldı ve Jennie beni karşıladı.

"Hoş geldin abi!"

"Hoş buldum"

Burnumdan gelen kanın bir damlası yere düşünce kardeşim çok şaşırmıştı. Zorla elimi burnumdan çektirdi. Bide bu eksikti yani

"Neden bana söylemedin çok kötü olmuşsun abi!! Gel pansuman yapalım."

Zorda olsa kardeşim bana pansuman yapmıştı. Ama canım hala çok yanıyordu pislik Minho. Birlikte akşam yemeğimizi yedik ardından çok ödevi olduğundan ona üşenmeden yardım ettim. Sonra uyuduk.

------

Yorumlarınız benim için çok önemli yorum atmayı unutmayın.
Umarım Hikayemi Beğenirsiniz.