Sevgili Asker

1.Bölüm 🏵Yeni başlangıç🏵

 Hepinize iyi okumalar yıldıza basmayı unutmayalım!

1. Bölüm Yeni başlangıç

Ağrı'daki evimden çıkmış mahallemin sokaklarında yürüyordum. Hüzünlüydüm, 4 yıldır yaşadığım ve çok sevdiğim mahallemden ayrılmak kolay değildi. Bu mahallede hem güzel hem de kötü anılarım da vardı. Fakat ayrılmak zorundaydım. Tayinim Şırnak'a çıkmıştı. Daha önce görev yaptığım yerde kadın asker olduğum için ayıplanmış ve bu onları rahatsız ettiği için bir iftirayla kapı dışarı edilmiştim. Daha sonra tayinimi istemiştim. 

Hayatım boyunca hiçbir yere uygun görülmemiştim. Annem gibi... Aynı zamanda annemin kaderini yaşıyordum. Annemde benim gibi hep Kapı dışarı edilmişti, Hem ailesi tarafından hem de mesleği tarafından. Annem babamla evlenmek istemişti fakat annemin ailesi karşı çıkmıştı. "Asker bu adam, Gecesi gündüzü belli değil ya bir gün ölüm haberi gelirse ne olacak?!" demişti annemin babası.

Annem zaten bunu duyar duymaz delirmiş. Babası dayanamayıp valiziyle kapı dışarı etmiş. Annem bir süre sokakta kalmış fakat babamın haberi yokmuş. Öğrendikten sonra hemen annemi evine almış ve diğer gün evlenmişler. Annemin mesleği Hemşirelikti. Babası bir süre gitmesine izin vermemişti. Babam evlendiği gibi Annemi mesleğine kavuşturmuştu.

 Evlendikten 3 ay sonra annem bana hamile olduğunu öğrenmiş. Annemle babam bu habere  çok sevinmiş. Annemin ailesi annemin hamile kaldığını öğrenince annemin babası kalp krizi geçirmiş. Fakat kurtulamamış, annemin ailesi annemin hamileliği boyunca tehdit etmiş ve kaçırmaya kalkmıştı. Babam bunlara izin vermemiş annemi koruma altına almıştı.

9 ay sonra ben doğmuşum. Annemle babam benim için çok isim aramış ve en sonunda bulmuşlar. Sanki ismimi benim onlardaki yerimi belirtmek istermiş gibi koymuşlardı. İsmimi " Çok değerli, çok kıymetli ve bedeninde izi veya beni olan kimse" anlamına gelen Şeyma koymuşlar. 

Ben 4 yaşıma gelince babamın ailesi babamın evlenip, 4 yaşında bir çocuğu olduğunu öğrenmiş. Hemen Kastamonu'ya gelmişler. Tabi geldikten sonra kıyamet kopmuştu, Babamın annesi bağırıyor, azarlıyor ve babama yalvarıyordu. Babam annesinin yalvarmalarını asla dinlemiyor ve evlendiğinden pişman olmadığını hatta küçük bir kızı olduğunu söylüyordu. 

/ Eskilerden bu sahne Yıl 2002/ 

" Kızın demek ha, nerede o oğlumun hayatını mahveden velet" dedi Fatma hanım. Etrafta gözlerini gezdirirken birden gözleri kapının yanında korkuyla ona bakan bana kaydı. İstediğini bulmuş gibi sırıttı Fatma hanım. " Gel bakalım sen buraya, küçük velet seni!" diye yükselince ben onun yanıma gitmek yerine dolu gözlerle bakıyordum. Tam o sırada sabahtan beri susan annem konuştu.

" Kızıma bağırma, onun hiçbir suçu yok! Bana istediğini yap ama kızıma dokunma o daha çok küçük çok korkuyor. Lütfen bırak o gitsin!" Annemin ilk kez karşısındaki kişiye sesini yükselttiğini duyuyordum. Kadın annemin söyledikleriyle ve sesini yükseltmesiyle afallamıştı. Hemen kendini toparladı. " Sen bana nasıl sesini yükseltirsin! Seni burada öldürürüm!" Diyerek kadın masanın üstündeki bıçağı aldığı gibi annemin karnına saplamıştı. Annem bıçak darbesiyle yere serilmişti. Babam hemen anneme doğru koştu "NESLİHAN" dedi babam.

 Tam o an bir mucize oldu ve  her kelimeyi söyleyen fakat anne diyemeyen ben annemi o halde görünce kelimeler ağzımdan döküldü "ANNE. annem ne yaptın anneme?!" diyerek öne atılıp kadının bacaklarına vurmaya başladım. " Ne yaptın anneme söylesene? Git buradan rahat bırak annemi nefret ediyorum senden. Görürsün sen ben senin gibi bana bağıran birine zarar vermeyeceğim. Kötüsün sen! Git buradan!"