Sevgili Asker

13.Bölüm: ⏳Teğmenim⏳

Selamlar ben geldimm. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Sevgili Asker pek yakında Kitappad de 3K, Wattpad de 1K olacak. desteklerinizi bekiyorum.  Battaniyemizi örtelim ve Sevgili Asker 13.Bölüm'ü açalım. Kulağımızda bölüm müziğimiz bizlere eşlik ediyor. Hepinize iyi okumalar...

13.Bölüm: Teğmenim

Yazar'ın anlatımından

Şeyma gitmişti yerine Gülin gelmişti. Mutluluk gitmişti yerine mutsuzluk gelmişti. Peki daha nelerin yerine başkaları gelecekti?

Şeyma duydukları ile sarsılmıştı. Albay konuşmaya devam etti. "Üstündeki askeri şeyleri bırak ve askeri bölgeyi terk edin." dedi. Şeyma yutkundu ve silahını çıkardı. Bunu albaya veremedi. Güvendiği ve koruyabilecek bir kişiye verecekti. Yavuz'a.

Silahını Yavuz'a uzattı. "Sen de kalsın, benim sana askeriyedeki tek emanetim." dedi Şeyma. Yavuz da Şeyma'dan farklı değildi. Hem mesleğini kaybettiğine ve sevdiceğinin ilk dakikalardan çökmüş olduğuna şahitlik ediyordu. 

Yavuz hemen silahı aldı. Tabi ki de alacaktı. Şeyma Yavuz'un almasıyla askeri kimliğini de kutuya koydu. Albay kutuyu bir er e uzattı ve er ilerlemeye başladı. Albay Şeyma'ya baktı uzunca. 

"Arkadaşın varsa vedalaş ve askeri üssü terk et." dedi ve Albay da ilerlemeye başladı.

Yavuz'un anlatımından.

Albay arkasını döndü ve gitti. Şeyma olduğu yerde yere bakıyordu. Tam yanına gidecekken arkamdaki ses beni durdurdu.

 "Yavuz Komutanım, bana odamı gösterebilir misiniz?" dedi Gülin.

"Komutanım kusura bakmayın size ikinci kez yapıyorum ama bana odamı gösterebilir misiniz?" demişti ilk geldiğinde Şeyma

"Başka askerlere sorarsan onlar seni götürürler." Dedim ve tekrardan Şeyma'ya ilerledim.

Kolundan tuttum ve nazikçe askeriyenin arkasına, ağaçlardan görünmeyen bir yere getirdim.

Şeyma'yı ağacın gövdesine yasladım ve iki elimi de yanaklarına yerleştirdim.

"Güzelim, Şeymam, bir tanem, sevdiceğim iyi misin?"
Şeyma ise uzaklara dalmıştı. Cevap yoktu.  

"Alaca-" diyeceğim sırada Şeyma'nın sesiyle cümlem yarıda kesildi.

"Alaca değilim ben! Yok artık Alaca. Bitti kül oldu, söndü artık!" Dedi Şeyma sinirli ve sert bir tonda

Ne denirdi ki? Haklıydı. Onca yıl emek verdiği askerliği elinden alınmıştı.

"Sen benim için hala Alacasın. Ne içimde ki Alaca'ya olan sevgim bitti. Ne de duyduğum gurur kül olup söndü. Sen hala Alacasın öyle kalacaksın." Dedim.

Şeyma'nın gözbebekleri dolmuştu. "Yavuz, nolursun onların gözünde de Alaca olduğumun gerçeği sönmesin. Bir şey yap. Benim mesleğimi geri almasınlar." Dedi Şeyma'nın yalvarırcasına çıkan sesi.

Dayanamıyordum. Şuan onu böyle görmek bile bana eziyetti. Elimde olsa askerliğini geri verirdim. Ama olmuyordu işte. Bazen bir şeyi çok istesekte sadece istemekle kalıyordu.

"Elimde olsa yaparım güzelim. Ama Elimde değil. Sana yemin ediyorum, çözeceğim. Askerliğini geri vereceğim." Dedim.

Şeyma yüzündeki ellerimi çekti ve kollarını boynuma doladı. Hemen belinden tuttum kendime çektim.

"Yavuz, beni unutmazsınız dimi?" Dedi Şeyma.

"Saçmalama, biz seni nasıl unutalım?" Dedim.

" Yeni teğmen geldi. Artık onunla operasyona çıkacaksınız." Dedi Şeyma.