"Ey Türk gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir."
Ailesi dağılmış. Cesur, acımasız bir kadın Türk Askeri
Ailesiyle birlikte mutlu yaşayan ailesine nazik fakat konu vatanı ise sert, acı...
Selamlar. Bir kaç aksaklıktan dolayı bölüm geç geldi. Tekrardan özürlerimi iletiyorum. Nasılsınız? Umarım iyi sinizdir. İyi okumalar<3
6.Bölüm: Yanlışlar
Sahile gelmiştim. Şuan tam denize bakan bir banka oturmuş denizi izleyerek düşünüyordum. Bugün neler olmuştu. Timimde operasyonlarda sırt sırta verdiğim, dostum kardeşim dediğim kişi bana sırnaşmıştı. Bana sevdiğini söylemişti. Oysa ki benim Burak'a karşı bir duygum yoktu ki.
Ama en çokta Yavuz komutanın yaptığı tavırlar canımı yakmıştı. Tamam yani aramızda asker- Komutan ilişkisinden başka bir ilişki görmüyorsa neden umut verdi. Neden benim ona kanmama izin verdi? Güvenmiştim. Ben ona hayatımı anlatacak kadar güvenmiştim.
Hayatımda ilk kez birini sevmiştim. Ama o bana sırtını dönmüştü. Gözlerim dolmaya başlayınca sıkıca gözlerimi yumdum. Telefonum çalmaya başlayınca hemen gözlerimi açtım ve telefonumu aldım. Albay arıyordu. "Teğmen Şeyma Güren Kastamonu emredin komutanım" dedim. "Şeyma özel görev var. Yarın gideceksin yarın sabah geldiğinde yanıma gel detaylı konuşalım." dedi. "Emredersiniz komutanım." dedim ve telefon kapandı.
Görev vardı. Bu sefer tektim olması gerektiği gibi. Toparlandım ve eve doğru yürümeye başladım. Sitenin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve içeri girdim. Ahmet amca kapıda duruyordu. Geldiğimi gördüğünde sıcak bir gülümseme sundu. "Hoş geldin kızım. Ben de seni bekliyordum." dedi. Kaşlarım çatıldı.
"Hoş bulduk Ahmet amca da neden beni bekliyordun?" dedim. "Bizim şu deli oğlan seni sordu. Geldiğinde bana haber ver dedi." dedi Ahmet amca. Sinirli bir nefes verdim. "Sen benimle ilgili kimseye bir şey söyleme Ahmet amca. Eğer zorlarsa o zaman Şeyma teğmenin kesin talimatı dersin." dedim. Başını salladı. "Tamam kızım merak etme demem kimseye bir şey." dedi. Gülümsedim ve başımı salladım. "Görüşürüz Ahmet amca" dedim ve apartmana girdim.
Sessiz bir şekilde yukarı çıktım. Yavuz beye karşı bir oyunumuz vardı tabi ki. Karşı dairemde oturduğu için kapısının deliğinden göremeyeceği şekilde eğildim ve kendi dairemin önüne geldim. Sessiz bir şekilde kapıyı açtım ve kapattım. Kapıya yakın yerlerde normal bir şekilde yürürsem sesimi duyar plan bozulurdu.
Planım şuydu. Yavuz ilk önce Ahmet amcaya gidecekti. Ahmet amca benim gelmediğimi söyleyecekti. Yavuz bu sefer timdekileri arayacaktı ama onu da ben halledecektim. Oradan da ulaşamayınca benim evime gelecekti. Fakat ben kapıyı açmayacaktım. Bu sefer meraktan delirecekti. Biraz olsun intikamımı alacaktım.
Hemen timdekileri aradım. Yavuzun beni sorarsa bilmediklerini söylemelerini istedim. Planımı kurduktan sonra yukarı çıktım ve üzerimi değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Şeyma'nın giydiği)
Üstümü değiştirdikten sonra laptopumu ve telefonumu alarak salona geçtim.
