දින කිහිපයකට වතාවක් නේත්‍ර ඇමතීම අදීරාට පුරුද්දක් බවට පත් විය .ඇය පිළිබඳව සියල්ල සැඟවුවත් ඔහුගේ සුව දුක් ඇසීම ඇයට සුන්දර නව අත්දැකීමක්‌ විය . ඔහු ආහාර ගත්තාද..රැකියාවට ගියාද... ඔහුගේ දවස ගත වුයේ කෙලෙසින්ද.. ඔහු සතුටින්ද... මෙකී නොකී සියලු දෑ ඔහුගෙන් විමසීම ඇයට මහත් ප්‍රීතියක් ගෙන දින.එමෙන්ම ඔහු ගැන සොයා බැලුමට ඇය අවංකවම ආශා කලාය.විටින් විට විනාඩි කිහිපයේ ගොනු නිහඬතාවයේ ගිලී ගත වුනු අවස්ථා උදා විය.එවැනි අවස්ථා වල ඇයත්
" ඉතින්.... " කිව්වා පමණයි.
ඔහුත්
" ඉතින්... " කිව්වා පමණයි.
රාත්‍රියේ හුදකලාවේ කැඩපතට ඇය ඔහු ගැන පැවසුවාය. ඇයගේ ආදරයේ වැනුම දිග හැරියාය.තම සමීපතම යෙහෙලියට පවා සැඟවු සිතුවිලි ඇය කැඩපත ඉදිරියේ හෙළි දැක්වූවාය.ඇයගේ ආත්මයේ අත්‍යන්තයේ සැඟවී ඇති බිය කැඩපත හැඳිනුවේය.ඔහුට ආදරය කලත් ඒ ආදරය වෙනුවෙන් එළිපිට සටන් වදින්නට තරම් ඇයට ශක්තියක් නොමැත.තමන්ව නොවලහා ඔහුට ගෙන හැර පෑමට තරම් ඇය නිර්භීත නැත.ඉගෙනුම අතින් හිනි පෙත්තට චලනය වුවත් .. ඇයට නිර්ලෝභීව සෙනෙහස පුරවන මවක්, පියෙක් සහ සහෝදරියක් සිටියත්.. ඇය තමන්ගේ රූපය මනින්නේ.. තමන්ව මනින්නේ කුඩා කල ඇසුණු විසකුරු වදන් මතිනි. එවදන් වල විස තවමත් ඇගේ ආත්මයේ එලෙසම ජීවමානය.
හිම කුමරිය සහ නපුරු එහෙත් සුරූපී කුඩම්මා අතර දිවෙන සුරංගනා කතාව කියවූ අට වයසැති අදීරා කැඩපත අභිමුවේ
" Mirror... Mirror on the wall...
Who is the fairest of them all... " කියා විමසු සැටි කැඩපතට අද මෙන් මතකය.
ඉදිරියට පතිත වන ඕනෑම වස්තුවක ප්‍රතිබිම්බය පමණක් නිර්මාණය කිරීමේ අධිකාරය ඇති කැඩපත අදීරාගේ ආදරය නිහඬව අසා උන්නේය.නපුරු රැජිනගේ රූපය වර්ණනා කිරීමෙන් ඇතිවූ ප්‍රතිපල කැඩපත් වල කීර්තියට කළු පැල්මකි.එය රුපය පිලිබඳ අදහස් දැක්වීමෙන් කැඩපත් වලකා ලීය.
එලෙසම නෑදෑ හිතවතුන් අක්කාගේ රූපය වර්ණනා කරමින් නංගීව පහත් කිරීම නිසාවෙන්,කෙළිදෙලෙන්,ප්‍රීතියෙන්,සෙනෙහස උතුරන සෙවනක ගත වුනු ළමා කාලය තුලත් අදීරා කිහිප වතාවක් හඬා වැලපුනු බවට කැඩපත සාක්ෂි දරයි..අදීරාගේ මවගේ වයසත් සමග මුහුකුරා ගිය නුවණින් පැවසු සැනසුම් වදන් පවා ඇය සැනසීමට ප්‍රමාණවත් වුයේ නැත.
