Chapter 89
ရှန်းလျိုရှန့်၏ သဘာဝမကျသော အမူအရာနှင့် ယခင်ကဲ့သို့ ထေ့ငေါ့ပြောဆိုခြင်းမရှိဘဲ နှုတ်ဆိတ်နေခြင်းကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ရှုရှင်းချန်က အောင်နိုင်မှုကို ခံစားလိုက်ရ၍ အလွန်အမင်းပျော်ရွှင်သွားမိပေသည်။
သူ ခါးမတ်မတ်ရပ်ပြီး စိတ်ကြည်လင်သွားသည်။
" ခင်ဗျားက ဝမ်ရမ်ချင်ကို ကယ်စေချင်တာမလား ဒါပေမဲ့ အဲဒါမလိုဘူးလို့ထင်တယ်... သူ ဒီနေ့ည ကောင်းကောင်းပုန်းနေပြီး အသက်ရှင်နိုင်ရင်ရတာပဲ... ဒါဆို သူ့ကိုယ်နံ့ကလည်း ပြန်ပျောက်သွားမယ်... တကယ်လို့ စုပိုင်ချယ့်က မြို့အရှင်ဟောင်းကို သူ့ဘက်ပါအောင် လုပ်နိုင်သွားရင်တောင်မှ သက်သေမရှိတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်သွားမှာလေ..."
" မြို့အရှင် ဘယ်နေရာမှာ ပုန်းနေတယ်ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး..."
ရှုံးယို့က မျက်နှာပျက်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ဒါပေမဲ့ ကျူးယန်(စုပိုင်ချယ့်)က သူ့ကို လွယ်လွယ်ရှာတွေ့မယ့်အတိုင်းပဲ အရမ်းကို ယုံကြည်ချက်ရှိနေတော့ ငါ နည်းနည်းစိတ်ပူတယ်..."
ရှန်းလျိုရှန့် အလေးအနက်စဉ်းစားနေလိုက်သည်။
" မြို့အရှင်ရဲ့စံအိမ်ကိုသွားပြီးတော့ စုပိုင်ချယ့်ရောက်မလာခင် မြို့အရှင်ဟောင်းကို သွားခေါ်ကြမယ်..."
ရှုံးယို့၏မျက်နှာက ဖြူဖျော့နေသည်။
" နောက်ကျသွားလောက်ပြီထင်တယ်..."
သူ့စကားဆုံးသည်နှင့် အပြင်ဘက်မှ ဆူညံသံများစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။
သွေးနီရောင်လမိုက်ညတွင် နတ်ဆိုးအားလုံးက အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေတတ်ကြသောကြောင့် အားလုံးက အိပ်စက်အနားယူခြင်းမရှိဘဲ လမ်းမထက်တွင် သွားလာနေကြသည်။ မြို့အရှင်စံအိမ်မှ လှုပ်ရှားမှုများက နတ်ဆိုးများစွာ၏ အာရုံစိုက်မှုကို ချက်ချင်းရယူလိုက်သည်။
လက်ဖက်ရည်တစ်အိုးတည်သည့်အချိန်တွင်းတွင် အားလုံးကို ထိတ်လန့်စေသော သတင်းကြီးက လမ်းတစ်လျှောက်လုံး၌ ပျံ့နှံ့သွားသည်။
ချီလင်တစ်မြို့လုံး အုတ်အုတ်ကျက်ကျက်ဖြစ်ကုန်သည်။
" မြို့အရှင်က သွေးနှောဖြစ်နေတယ်တဲ့လား... ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ... အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ ပြောနေတယ်..."
