Chapter 132
ရေချိုးကန်အစွန်းမှ ရေပြင်က အနည်းငယ်မြင့်တက်နေပေသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်က ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော ယောင်မုန့်ယွဲ့ကိုကြည့်နေမိစဉ် လင်ဟွားက သူ့ဝတ်ရုံကို အမြန်ဆွဲဝတ်နေပြီး ဒေါသထွက်နေသောကြောင့် အံကြိတ်ထားမိသည်။
ရှန်းလျိုရှန့် ခဏဝာာ ငြိမ်သက်သွားမိသည်။
" မင်းတို့ ဆက်လုပ်ကြလေ..."
လင်ဟွားက အဝတ်အစားများကို အမြန်ဝတ်နေသည်။
" ဘာကိုဆက်လုပ်ရမှာလဲ မင်းလည်း ပြန်ဝင်လာခဲ့..."
ရှန်းလျိုရှန့်က ရွေးချယ်စရာမရှိတော့၍ အထဲပြန်ဝင်လာပြီး ယောက်မုန့်ယွဲ့ကို မေးလိုက်သည်။
" သူလျှိုတွေ ဘယ်လောက်တောင် လွှတ်ထားတာများလဲ ရောက်လာတာမြန်လိုက်တာ..."
ယောင်မုန့်ယွဲ့က ရေကန်ဘေးနားတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေပြီး သူမလက်တစ်ဖက်ဆန့်ထုတ်၍ ရေကန်ဘေးကိုထွက်လာတော့မည့် လင်ဟွားကို ရေဖြင့်ပက်ပြီး အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" သိပ်မများပါဘူး အယောက်သုံးရာလောက်ပဲ... ကျွန်မက ရှင် မလာတော့ဘူးထင်နေဝာာ..."
လင်ဟွားက သူ့မျက်နှာပေါ်မှရေများကိုသုတ်လိုက်ပြီး သူမကို ဆူပူလိုသော်လည်း မျက်လုံးများနီရဲနေသည့် မိန်းကလေးကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။
" ကိုယ် လမ်းမှာ ကြာသွားလို့ပါ မဟုတ်ရင် စောစောရောက်လာမှာ... မငိုပါနဲ့ ကိုယ့်ကိုဖက်ပါဦး..."
ရေချိုးကန်ဘေးမှ မိန်းကလေးက ချက်ချင်းပင် ကန်ထဲခုန်ဝင်လာပြီး သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်သည်။
ရှန်းလျိုရှန့် မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်လိုက်သည်။
ငါ ရှောင်နေတာ ပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်...
သူ ခြေနှစ်လှမ်းခန့်လှမ်းပြီးသည်နှင့် ဟန့်တားခံလိုက်ရပြန်သည်။
" မင်း သူ့ကိုပါ ခေါ်သွားပါလား..."
လင်ဟွားက ပြောလိုက်သည်။
စကားဆုံးသည်နှင့် ယောင်မုန့်ယွဲ့ကိုဖက်ထားသည်အား ဖယ်ခွာလိုက်ပြီး ရှန်းလျိုရှန့်နောက်လိုက်သွားရန် သူမကို ပြောလိုက်သည်။ သူမ ရေချိုးခန်းထဲမှ စိုရွှဲနေလျက် ထွက်သွားသည်ကို မြင်သောအခါ သားမွေးဝတ်ရုံတစ်ထည် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
" မင်း ဝတ်စုံအပို ယူမလားဘူးမလား... မြန်မြန်ဝတ်ပြီးထွက်သွားတော့..."
![ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/352029929-64-k268155.jpg)