Chapter 140
နေရာအားလုံးက ချုန်းချီသောင်းကျန်းထားသည့် အရိပ်အယောင်များနှင့် ပျက်ဆီးနေသဖြင့် လူတိုင်းက ထိတ်လန့်နေကြသည်။ သူတို့ရှာတွေ့ထားသည့် ဟမ်ကျု့ယင်မှာ ဤနေရာတွင်ရှိနေသော တစ်ဦးတည်းသောသူအနေနှင့် ဘာဖြစ်သွားသည်ကို သိရှိနိုင်သည်။
"မဟာနတ်ဆိုးဘုရင်...ချုန်းချီက အခုထိအသက်ရှင်နေတုန်းပဲ...နတ်ဆိုးသားရဲက ထိခိုက်အောင်လုပ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားတာလား..."
" မင်းသမီးလေးရော ဘယ်မှာလဲ...သူလည်း ဒဏ်ရာရနေတယ်..."
ရောက်လာသောသူများက ဟမ်ကျု့ယင်ကို ထိုင်နိုင်ရန် ကူညီပေးလိုက်ကြသည်။ သူက ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြင့် ချောင်းဆိုးပြီးနောက် လူတိုင်း၏အကြည့်ကို အေးစက်နေသည့်မျက်လုံးများနှင့် ရင်ဆိုင်၍ ကျယ်လောင်စွာပြောလာသည်။
"အဲဒါက နန်းတွင်းရဲ့ မင်းသားလေးရှန်းလျိုရှန့်ပဲ...သူက မိစ္ဆာအတတ်ကျင့်တာနဲ့ သန့်စင်နေရာမှာ ထူးချွန်တယ်...သူက ချုန်းချီအသွင်ပြောင်းပြီးတော့ ဧကရာဇ်နဲ့ ငါ့ကို ဒဏ်ရာရစေခဲ့တာပဲ...အရမ်းကို ဆိုးယုတ်တယ်...အခု ငါခေါ်နေ..."
စကားမဆုံးမီတွင် အစိမ်းရောင်ဝတ်ဆင်ထားသည့်လူက သူ့ရှေ့တွင်ပေါ်လာကာ ဟမ်ကျု့ယင်၏လည်ပင်းကို လက်ချောင်းများနှင့် ညှစ်ထားလိုက်သည်။ ထိုသူ၏ မျက်နှာပေါ်မှ သိမ်မွေ့သည့် အပြုံးလေး ပျောက်ကွယ်သွားကာ လေသံမှာအေးစက်နေသည်။
"စကားပြောရင် ဂရုစိုက်ဖို့ အကြံပေးလိုက်မယ်..."
ဟမ်ကျု့ယင်က ၎င်းကိုတားဆီးရန် သူ၏ လက်အောက်ငယ်သားကို အမြန်ဖမ်းဆွဲ၍ နောက်လှည့်ကာ တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ထပ်မံအော်ဟစ်ရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် သူ၏ပါးကို အထိုးခံလိုက်ရသည်။
"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ...အကုန်လုံး အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ...သူက အဲလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး...ပါးစပ်ပိတ်ထား...ပိတ်ထားစမ်း..."
ဟမ်ကျု့ယင်က သွားအနည်းငယ်ကျိုး၍ သွေးအန်သွားကာ အရူးနှစ်ကောင်နှင့်ဆုံနေရသည်ဟု ခံစားမိလာသည်။
ဒါပေမဲ့ သူတို့ ငါ့ကို ပြောခွင့်မပြုလေလေ ငါက ပိုပြီးပြောချင်လေလေပဲ...သုံးလောကက လူတွေသိအောင် အကျယ်ကြီးတောင် အော်ပြောလိုက်ချင်သေးတယ်...
![ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/352029929-64-k268155.jpg)