Chapter 163
ရှင်းလျန်၏နာမည်ကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ ရှန်းလျိုရှန့်၏ခေါင်းထဲတွင် မေးခွန်းများစွာပေါ်လာသော်လည်း ဤနေရာတွင် စကားကြာကြာပြောရန်မသင့်တော််၍ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
" ခဏတော့စောင့်ဦး... ကျိုးရွှမ်လန် အခုထိပြန်မလာသေးဘူး ငါ သူ့ကိုပြောလိုက်ဦးမယ်..."
သစ်ပင်ရိပ်တစ်ခု ကျဆင်းလာသောကြောင့် ရှုရှင်းချန်၏မျက်နှာက ချက်ချင်းမည်းမှောင်သွားသည်။
" သူ့ကိုစောင့်နေစရာ မလိုပါဘူး... ကျွန်တော်နဲ့အခုပဲလိုက်ခဲ့..."
ရှန်းလျိုရှန့် ခဏစဉ်းစားလိုက်ပြီး နေရာကူးပြောင်းအင်းစာရွက်ကိုထုတ်၍ ပြောလိုက်သည်။
" တကယ်လို မင်းစောင့်နိုင်ဘူးဆိုရင် ငါသူ့ကို လှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်မယ်..."
ရှုရှင်းချန် မျက်လွှာချလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲမှ အင်းစာရွက်ကိုယူကာ ရှန်းလျိုရှန့်၏ တအံ့တဩဖြစ်နေသည့် အကြည့်များအောက်တွင် အပိုင်းပိုင်းအစစဖြစ်အောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။
" သူ ခဏလောက်တော့ ပြန်လာနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော်နဲ့ပဲ လိုက်ခဲ့ပါ..."
ထို့နောက် ရှန်းလျိုရှန့်၏လက်ကိုဆွဲပြီး ထိုနေရာမှ ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ရှန်းလျိုရှန့်၏ လက်ကောက်ဝတ်နာကျင်လာပြီးနောက်တွင် နန်းတွင်းသို့ရောက်နေပြီးဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ယခုလေးတင် ရှုရှင်းချန်ပြောလိုက်သည့်အကြောင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူ မေးခွန်းများ မေးချင်နေမိပေသည်။ မနီးမဝေးမှ နန်းတွင်းသူတစ်အုပ်စု လာနေကြသည်။ ရှုရှင်းချန်ကိုမြင်သည့်အခါ သူတို့အားလုံး အရိုအသေပြုလိုက်ကြပြီး ရှန်းလျိုရှန့်ကို သိချင်ဟန်ဖြင့် ကြည့်နေသည်။
ရှုရှင်းချန်က မေးလိုက်သည်။
" ရှင်းလျန် ဘယ်မှာလဲ..."
ရှေ့မှဦးဆောင်လာသော နန်းတွင်းသူက ပြောလိုက်သည်။
" မင်းသမီးက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ အခန်းထဲမှာ အနားယူနေပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ဝင်ခွင့်မပြုပါဘူး အရှင်..."
ရှုရှင်းချန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ရှန်းလျိုရှန့်ကို အဆောင်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။
![ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/352029929-64-k268155.jpg)