ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]

Chapter 154

Chapter 154

သူ၏ကျင့်ကြံမှုများ ပြီးဆုံးသွားချိန်၌ ညနက်နေပေပြီ။

သူ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး နေရာမှထရန် ပြင်လိုက်သည်။ သူ့ဆံပင်၊ သရဖူ၊ ပခုံးနှင့် အဝတ်အစားများပေါ်မှ စက္ကူရုပ်များစွာ ပြုတ်ကျလာပေသည်။ စက္ကူကြိုးကြာ၊ စက္ကူနှင်းဆီ၊ စက္ကူကြယ်၊ စက္ကူဖားရုပ်လေးများ စသဖြင့် အစုံအလင်ဖြစ်သည်။ အားလုံးက သူ့အနားတွင် တောင်တစ်လုံးသဖွယ် စုပုံနေသည်။

ကျိုးရွှမ်လန် ‌မျက်လွှာချလိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်ဝန်းထဲတွင် အုံ့မှိုင်းနေသည့် အရိပ်အယောင်အချို့ ပေါ်လာသည်။

ချက်ချင်းပင် ထိုအခန်းထဲ၌ မိုးမီးလောင်မတတ် ဖြစ်သွား၏။

စားပွဲပေါ်တွင်မှီနေသည့် လူငယ်လေးကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်ဝန်းထဲတွင် ဒေါသမီးတောက်များဖြင့် ပြည့်လာသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်ကို ထိခိုက်အောင် မပြုလုပ်နိုင်လျှင်ပင် ထိုစားပွဲကို သူရိုက်ချိုးပစ်နိုင်ပေသည်။

ထိုအချိန်တွင် လူငယ်လေးက ခေါင်းလှည့်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။

သူက တစ်နေ့လုံး ဘာမှမစားခဲ့ရပေ။ ရှန်းလျိုရှန့်၏ နှုတ်ခမ်းပါးများက တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ကျောက်စိမ်းသဖွယ်ဖြူဖွေးသည့် မျက်နှာလေးပေါ်မှ မျက်တောင်များက ကော့ညွတ်နေသည်။ သူက နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေပေသည်။

ကျိုးရွှမ်လန် သူ့လက်လှုပ်ရှားမှုကို ရပ်တန့်လိုက်သည့်အခါ သူ့လက်ဖဝါးပေါ် စုဝေးနေသည့်စွမ်းအင်များ အလိုလိုပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

သူ့မျက်ဝန်းများက မကြည်မလင်နှင့် ရီဝေဝေဖြစ်နေကာ ရှန်းလျိုရှန့်ကို အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ရှေ့တိုးလာပြီး သူ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်များကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။

သူ ခေါင်းငုံ့ပြီးနောက် ပြောလိုက်၏။
" ထတော့..."

စားပွဲနားတွင် အသံတစ်သံထွက်လာ၍ ရှန်းလျိုရှန့် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံဝတ်ထားသူက တံခါးဝနားပင် ရောက်နေ၍ အမြန်ပြေးလိုက်ရတော့သည်။