ပန်းလေးလိုလှတဲ့ ဗီလိန်ရှစ်စွမ်း [ Completed ]

Chapter 146

Chapter 146

ရှုရှင်းချန်က အေးခဲသွားကာ လက်ထဲမှ ဇာမဏီငှက်မွေးကိုစိုက်ကြည့်၍ ရှန်းလျိုရှန့်ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဧကရာဇ်ရှင်းချန်ဟူသည့် စကားလုံးကို နားထဲတွင် ကြားနေရကာ ရေနွေးပူနှင့် လောင်းချခံရသည့်နှယ် လက်ကို အမြန်ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

"ခင်ဗျား ဘာလုပ်တာလဲ...အဲဒါက ခင်ဗျားကို ခမည်းတော်က ပေးတာလေ...သူက ခင်ဗျားကို ဧကရာဇ်ဖြစ်စေချင်တာ...ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို လာစမ်းသပ်နေတာလား...ကျွန်တော့်မှာ ဧကရာဇ်ဖြစ်ချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိပေမဲ့ နာခံပြီးတော့ ခင်ဗျားနဲ့ ရန်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး..."

"မြန်မြန်လေး...ကျွန်တော့်ကို လွှတ်..."

ရှန်းလျိုရှန့်က ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်သဖြင့် ရှုရှင်းချန်ကို အချိန်ကြာကြာ အော်ဟစ်ရုန်းကန်ခွင့်ပြုထားသော်လည်း ခိုင်ခိုင်မာမာ ထိန်းကိုင်ထား၍ ဇာမဏီငှက်မွေးကို လက်ဖြင့် ထပ်မံဖိစေလိုက်သည်။ ရှုရှင်းချန် ပင်ပန်းသွား၍ ဟောဟဲလိုက်နေချိန်မှ လွတ်ပေးလိုက်ကာပြောလာသည်။
"မင်း စိတ်ငြိမ်သွားရင် ငါပြောတာ နားထောင်..."

ရှုရှင်းချန်၏ မျက်နှာက နီရဲလာကာ နဖူးပေါ်ရှိဆံစ အနည်းငယ်ကို လေတိုက်ခတ်သွားကာ ဒေါသမျက်ဝန်တစ်စုံရှေ့တွင် ညင်ညင်သာသာ ယိမ်းယိုင်သွားသည်။

ရှန်းလျိုရှန့်က လက်ဆန့်ထုတ်၍ ဆံပင်ကို ကူညီသပ်တင်ပေးပြီးနောက် ပြောလာသည်။
"မင်းက အဲဒီအချိန်တုန်းက အနားမှာ မရှိတော့ ဧကရာဇ်က ရွေးချယ်စရာမရှိပဲ ငါ့ကို လွှဲပေးခဲ့ရပေမဲ့ မင်းကို နောက်မှပေးခိုင်းခဲ့တာ..."

ဆံပင်များ၏ ပိတ်ဆို့မှုမရှိတော့သဖြင့် ရှုရှင်းချန်၏အမြင်က ပို၍ ရှင်းလင်းလာသည်။ သူက ရှေ့ရှိလူငယ်လေးကို စိုက်ကြည့်၍ တစ်ဒင်္ဂမျှ ကြက်သေသေနေကာ ယုံကြည်မှုတစ်ဝက်ခန့်နှင့် မေးလာခဲ့သည်။
"တကယ်...တကယ်လား..."

ရှန်းလျိုရှန့် : "ဒါပေါ့...အမှန်ပဲလေ..."

သူက ရှုရှင်းချန်၏လက်ကို မ၍ ဇာမဏီငှက်မွေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်စေသည်။
"ဒီမှာ ခမည်းတော်ရဲ့ ကျင့်ကြံရေးတွေပါတယ်...မင်းမွမ်းမံပြီးသွားရင် မင်းရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်ကို အများကြီး တိုးတက်စေလိမ့်မယ်...ဒီနည်းနဲ့ ဧကရာဇ်ဆိုတဲ့ နေရာမှာ မြဲမြဲ ထိုင်နိုင်ရမယ်..."