Rivalite

12 - Regret of the times (m)

Karina

Karşımda hareketsizce yatan arkadaşıma bakıyordum, az önce hayatımın şokunu yaşamıştım, Jaemin dönmüştü? ama nasıl bir anda karşısına çıkma cesaretinde bulunmuştu? neden bi anda böyle bir atakta bulunmuştu, ki her ne kadar ben salak olduğunu düşünsem de durduk yere Aerinin karşısına çıkabilecek salaklıkta biri değildi.

Kütüphanede uyuyakalmıştım ve bu sırada Jeno beni aramıştı, açmayacağıma emin olduğu için Aerinin hastanede olduğunu söyleyen bir mesaj bırakmıştı, uyanıp, mesajı görür görmez yanımdaki Chenle'ya eşyalarımı toplamasını ve acil bir işim çıktığını söyleyerek maketimi orada bırakarak alelacele arabama koşmuş ve hastaneye gelmiştim, Jenoyu aradığımda ise orada beklememi ve gelip beni alacağını söylemişti, ama yanıma geldiğinde onu dinlemek istemediğimi söyleyerek Aerinin yanına gitmek istediğimi söylemiştim.

Şimdi ise bu serum kokan odada tek başıma arkadaşımın uyanmasını bekliyordum.

Jeno ve Jaemin gideli yarım saatten fazla olmuştu, açıkçası o ikisini bir arada yollamak beni rahatsız etmişti çünkü Jeno her an Jaemini affetmiş bir şekilde geri dönebilirdi.

Tam o an cebimde titreyen telefonum düşüncelerimi dağıtmıştı, elimi Aerinin tuttuğum elinden çekerek cebimdeki telefona attım, Ekrana baktığımda ise arayan Marktı, hemen ayağa kalkarak koridora çıktım ve telefonu cevapladım.

''Karina selam, Jenoya ulaşamıyorum, ama Haechanın bize anlatmak istedikleri var herkesi kulübede toplayabilir misin?

''Mark, şimdi sana bir şey söyleyeceğim ama lütfen telaşlanma ve sakin ol''

''Söyle'' dedi, sesini sabit tutmaya çalıştı ama gerildiğini hissediyordum.

''Biz hastanedeyiz Mark Aeriyi getirdik''

''Ne demek hastanedeyiz, Aeri iyi mi'' sesi artık telaşlıydı.

''Mark'' dedim, ve duraksadım bunu söylemek bile şu an kendimi oldukça garip hissettiriyordu.

''Konuşsana Karina, ya da boşver hangi hastane geliyorum''

''Jaemin döndü'' dedim sesim titremişti ve gözlerimin dolduğunu hissetmiştim, ondan nefret ediyordum.

''Ne Jaemini'' dedi, ama sesinin tonundan hayatının şokunu yaşadığını anlayabiliyordum.

''Bi anda Aerinin karşısına çıkmış sanırım, inan bende pek bir şey bilmiyorum, Aeri henüz uyanmadı, Jeno ve Jaemin birlikte aşağıya indiler ama naptıklarını bilmiyorum, umarım Jeno Jaemini çoktan öldürmüştür.''

''İyi de bu nasıl olabilir ki anlamıyorum Karina bu...bu çok saçma.''

''Eve geçtiğimizde seni ararım olur mu şimdi gelme, zaten kimse yok evde konuşuruz''

''Tamam bir şeye ihtiyacınız olursa arayın ve Aeri uyanınca haber ver lütfen'' dedi.

Telefonu kulağımdan indirdim ve iki elimle karnımı olduğu hizada tuttum, her şey koca bir saçmalıktan ibaret gibi geliyor, ve yaşadığımız şeyi sorgulamadan duramıyordum.

Tam içeri döneceğim sırada asansör kapısından çıkan Jeno görüş alanıma girdi, Yüzünde bir kaç yara izi vardı ve dudağı hafif patlamıştı, bu hali kalbimi acıtmıştı ama ona karşı gardımı indiremeyecek kadar kırgındım.

Yanıma geldiğinde ''Jaemini öldürmeye gittin sanmıştım ama sanırım utanmadan bir de dayak yemişsin'' dedim.

''Karina, lütfen güzelim'' dedi sesindeki yorgunluk belli oluyor ve sanki uzun zamandır kaybettiği bir parçayı yerine oturmak için çabalayan ama artık köşeleri uymadığı için sadece canını yakıyor gibi konuşuyordu.