Παιχνίδι Εξουσίας |#SCBC2024|

Γλυκός αντιπερισπασμός

CHAPTER ONE : STEFAN KRAUSE

Άνοιξη 2024, Βερολίνο Γερμανία

Η Κλάρα δεν πίστευε ποτέ ότι μπορεί να μισήσει τόσο πολύ κάποιον άνθρωπο. Ήδη από την παιδική της ηλικία η ζωή της ποτέ δεν υπήρξε όμορφη και γαλήνια αλλά τα άσχημα παιδικά της χρόνια δεν την οδήγησαν ποτέ στο σημείο να μισεί κάποιον, ακόμα και τον πατέρα της. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να γεμίζεις την ψυχή σου με μίσος και σκοτάδι, έτσι συνήθιζε να της λέει η μητέρα της και η Κλάρα είχε κρατήσει αυτές τις λέξεις σαν φυλαχτό. Τις επανέφερε συνεχώς στην μνήμη της κάθε φορά που ο πατέρας της γυρνούσε σπίτι μεθυσμένος, κάθε φορά που εκείνη πλήρωνε τα δικά του σπασμένα.

Δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της να σιχαίνεται κάποιον με όλο της το είναι μέχρι που γνώρισε εκείνον, τον μεγάλο και τρανό Στέφαν Κράουζε. Τον άνδρα που έσπερνε την δυστυχία όπου και αν βάδιζε, το τέρας που δεν δίστασε να βλάψει ακόμα και τον πιο έμπιστο άνθρωπο που διέθετε στην ομάδα του, την Χέλγκα Γουόκερ. Είχε πιει σχεδόν επτά ποτήρια κόκκινο κρασί και εκείνο το ανυπόφορο, αυταρχικό και ψυχρό γαλανό δεν έλεγε να φύγει από την σκέψη της. Η μορφή του εξακολουθούσε να τριγυρνάει στο μυαλό της, να την στοιχειώνει και να την καταδιώκει σαν δαίμονας.

" Ένα ακόμη ποτήρι!"Φωνάζει στον μπάρμαν και έπειτα τοποθετεί το κεφάλι της επάνω στην ξύλινη μπάρα ζαλισμένη. Μόλις όμως ο μπάρμαν αφήνει το ποτήρι μπροστά της δεν πτοείται, το πίνει σχεδόν με την μια. Θέλει να ξεχάσει, θέλει να τον ξεχάσει. Να νιώσει το μυαλό και το σώμα της μουδιασμένο.

Γυρνάει το σώμα της προς το κόσμο που χορεύει χαρούμενος και ανέμελος στο ρυθμό της μουσικής και ζηλεύει, πόσο θα ήθελε να γίνει ένα με αυτούς. Με τον φωτεινό κόσμο, εκείνο που ακολουθεί μια βαρετή και κουραστική ρουτίνα και εκτιμά την κάθε στιγμή της ζωής. Δεν της άρεσε ο κόσμος του, ο κόσμος του Στέφαν.

Μέσα στον κόσμο παρατηρεί κάποιον να την κοιταζει επίμονα, τα μάτια του γυαλίζουν και η Κλάρα δεν είναι σίγουρη αν ευθύνεται το ποτό. Της χαμογελάει και έπειτα χάνεται μέσα στο πλήθος που χορεύει, μια σιωπηλή πρόσκληση. Η Κλάρα πίνει και την τελευταία γουλιά από το κόκκινο κρασί της και βουτάει μέσα στο πλήθος προσπαθώντας να τον βρει. Δεν ήξερε τι προθέσεις είχε, τι περίμενε από τον εαυτό της να κάνει αλλά όταν η πλάτη της συγκρούεται με ένα σώμα γυρνάει μπερδεμένη και ζαλισμένη από το ποτό και τον αντικρίζει.