EP 17

1.3K 78 5
                                    

Unicode version

ေနကမ္ဘာ ။ သူမရှိရာ အခန်းထဲပြန်လာချိန်မှာေတာ့ သူ့ကိုေကျာေပးလျက် ဝရံတာဘက်မှာ လက်ပိုက်ပြီး အပြင်ကို ရပ်ကြည့်ေန သည့်သူမကို လှမ်းေတွ့လိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ထင်သည်။

သူမလှည့်ကြည့် လာသည်။ သူ့ကိုမြင်တိုင်း ပြံုးေနသည့်မျက်ဝန်းများ နှင့်ကြည့်ေနတက်တဲ့သူမုိ့ ေနကမ္ဘာ သူမကို အထင်လွဲတာ မျိုးမရှိပါ။

ဖေဖေ‌ေပြာသည့် စကားကလဲ အဓိပ္ပာယ် ရှိေန သည့်အတွက် ရာနူန်း ပြည့်လဲ ယံုကြည် ထားလို့မရ ေပ။

"ဘာစားပြီးပြီလဲ"

သူမ ေခါင်းခါရင်း

"မစားရေသးဘူး၊ ကို့ ကို ေစာင့်ေနတာေလ"

ေနကမ္ဘာ သက်ပြင်းချသည်။ သူမ က သူ့ဆီကိုေလျာက်လာသည်။ ေနကမ္ဘာလဲ ကုတင်ေပါ်ထိုင်ချရင်း

"‌ေရာက်တဲ့အချိန်ေလးမှာ ေဒါ်ေလးချက်ေကြွးတာ စားသွားရမယ်

ဟိုပြန်ေရာက်ရင် ကိုယ်တို့ အရင်လိုပဲ စားရ မှာဆိုေတာ့"

သွန်းခက် သူ့အနားသို့လာထိုင်သည်။

"ဟုတ်တယ်ေနာ်---တို့လက်ရာ ပဲ ေန့တိုင်း စားရတာဆိုေတာ့ ညီးေငွ့ ေန ေလာက်ပြီ"

ေနကမ္ဘာက ရယ်သည်။

"တခါတ ေလပါ ဘယ်လိုအချိန် ညီးေငွ့လဲ ဆိုရင် ရှိသမျှ ဟင်းေတွကို ထမင်းထဲ ထည့်သုတ် တဲ့အချိန်"

သွန်းခက်လဲ ေခါင်းတညိတ်ညိတ် နဲ့ပြံုး ေနသည်။ ေနကမ္ဘာက သူမကို ေငးကြည့်ရင်း

"မင်းေပျာ်လား"

"ဟင်"

ေနကမ္ဘာက တချက်ရယ်ပြီး

"ကိုယ်နဲ့အတူေနရတာ ေပျာ်လားလို့---ကိုယ်မင်းအေပါ် ရက်စက်ခဲ့တာေတွနဲ့ယှဉ်ကြည့်ရင်---"

သွန်းခက်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ကာ

"ကို ---ေနာင်တ ရ ေနလို့လား"

ေနကမ္ဘာ ေခါင်းခါသည်။ ေနာင်တလား။ သူအဲဒီလို မရှိခဲ့ဘူး

"အဲဲဒီ လိုသာ မ ေတွ့ဆံုခဲ့ရင်---အခုလို အ ေခြအ ေန ဆိုတာ ဖြစ်လာစရာ အ ေကြာင်းမှ မရှိဘဲ"

အတ္တတဖန်နောင်တ(GL)Where stories live. Discover now