Empowered Connections: The Journey of a Strong Independent Woman

twenty

CHAPTER NO. #20

"Jo..." katok ni ate Dina sa labas ng pinto ng kwarto, tumayo ako at naglakad para buksan.

"yes ate bakit?" Tanong ko sa kaniya.

"pupunta kami sa park diyan lang, sama ka? Masaya doon Lalo na't bukas na ang piyesta dito" sambit pa ni ate Dina. Ngumiti na lang ako at tumango. Mabuti na Rin na pumunta ako sa masasayang Lugar para naman humupa lahat ng loneliness na nararamdaman ko.

I walked to the bathroom to take a shower, then I just wore a fitted dress up to my knees and white rubber shoes. I also put my hair in place and put make up on my face before we left and headed to the park that ate Dina was referring to.

Maraming tao sa paligid, mga balloon, mga bubbles at masasayang mga tao sa paligid. May mga nagpapaputok na din at nagtakbuhang mga bata sa paligid. Bumili kami ng bubbles at pinapalobo ko iyon para magtatatalon ang mga kapatid ni Gwen na bata pa.

Masayang Masaya din ako dahil Masaya ang mga bata habang pinopolobo ko ang mga bula. Sa kalagitnaan ng ganong Gawain ay napatingin ako sa harapan ko sa hindi kalayuan para tingnan ang mga tao sa paligid.

it is not intentional to look at a man in a white t-shirt and black pants. he was standing in front of me from a distance while looking at me. Yung mga tingin niya na parang sobra akong sinasabik na makitang muli.

Dahan dahang nawala ang ngiti sa labi ko ng magkatinginan kami. he quickly ran to me and hugged me very tightly. I didn't realize I was just dumbfounded and just felt his tight hug on me.

"I've been looking for you for a long time" I heard him say while hugging me, his voice was like a pleading and sad.

Matagal akong nakanganga at yakap yakap niya. I pushed him to get away from me. I immediately looked away, I was about to turn away when he held my hand to present it to him.

"Why did you leave me all of a sudden?" he asked. hindi agad ako nakapag salita. Hindi man lang ako makatingin sa kaniya. Ayoko siyang Makita. Galit padin ako sa kaniya. Tuwing naaalala ko yung sakit na binigay niya sakin parang nawawala lahat. Napapalitan lahat ng galit ang puso ko.

"johairah! Tara may pagkain don libre! Alam Kong Patay gutom ka kaya inaaya ka na ng gwapong kagaya ko!" biglang sulpot ni ybo at mga kalahi niyang ibon. Napatingin naman siya kay Dion na nasa harap ko. "sino yan, gwapo huh. Nice to see you pare!"

"sige susunod ako" sambit ko.

"anong susunod, bakit alam mo ba?" anas niya sabay akbay sakin. "tara na! Bawal lumandi ngayon dapat happy happy lang baka madepros ka ulit"

"tara na Jo. Makikipag agawan pa tayo sa mga bata ng candy" salita pa ni Zin. "sino ba yang kausap mo?"

"Ahh..." napatingin ako kay zin. "hindi ko Kilala yan. Tara na!"

Tumakbo ako na parang bata at sumunod Naman ang dalawa sakin. Naiwang mag Isang nakatayo doon si Dion habang nakatingin sakin. I don't know but as long as I don't care era na ko.

~*~*~*~*~*~

Piyestang piyesta at kakagising ko lang grabe na ang atungaw ng paligid Mula sa labas. Maganda mag piyesta dito Kase mararamdaman mo yung saya. Lahat ng mga Taong Makikita mo nagdiriwang at naghahanda talaga. Doon Kase samin sasabihin lang 'piyesta lang yan'

that's right, it's just a piyesta. tomorrow it's gone, tomorrow it won't be happy again. in our place in Caloocan, we immediately think about how it would be better if we just buy something more important than what we buy to prepare for the festival. that's always on our minds so we don't prepare anymore when there's a festival in our place.