Yn : adın
❦︎❦︎❦︎
Genç kahramanlar mı? Havalı. Onlardan biri misin? O zaman 2x havalı.
Normal bir çocuk olmayı hiç bir zaman istemedin. Sıradan bir hayat ve klasik bir rutin...puff bunlar senlik değildi hayır hayır. Sen ani gelişen olayların insanıydın. Ölümle burun buruna gelmeyi seven bir risk bağımlısıydın ve bunun için kahramanlıktan iyi bir şey mi vardı?
Hikayen aslında klasikti. Radrasyon+insan DNAsı = süper güçler falan filan.
İlk başlarda umursamadın bile. Bir kaç yankesicinin kıçını tekmeledin ve bazı katilleri durdurdun. Aramızda kalsın ama Black Mask'in depolarından birini de yanlışlıkla (!) patlattın. Zamanla Gotham polisinin baş belası olmuştun. Kimliğini gizlemiyordun, polisten kaçmıyordun, kanunsuzluk senin için oyundu ve bu kesinlikle Batman'in gözünden kaçmıyordu.
Bir gün yine polis karakolundayken Komiser Gordon ile sorgu odasında oturuyordun. Bu sefer gerçekten bir şey yapmamıştın oysa!
Bir süre Komiser ile konuştuktan sonra odanın karanlıkta kalan tarafından siyah bir figür çıkmıştı. Siyah maskesi, pelerini ve göğüsündeki yarasa ablemi ile onun kim olduğunu anlaman zor olmamıştı. Bu kara şövalyeydi. Senin favori kahramanın!
Bir anda oturduğun yerden zıplayıp Batman'e yaklaştın ve kalkarken masadan kaptığın kalemi uzatıp "Bir imza?" Dedin heycan ile. Bileğinin iç kısmını uzatmıştın. Sonrasında güzel bir dövme olurdu.
Kara şövalye kalemi alıp bir an sana baktı ve sonunda yarasaya benzer bir imza attı.
"Bu anı böyle hayal etmemiştim." dedi James Gordon sizi izlerken. Küçük bir omuz hareketi yapıp masum gözükmeye çalışarak arkanı dönüp Komiser Gordon'a gülümsedin.
"O benim kahramanım."
James Gordon'un gözünde bunu daha önce gördüğünü gösteren bir bakış vardı. 'Biliyorum' dermiş gibiydi adeta. 'bunu çok yaşadım'
-2 saat sonra-
Bir sokak çocuğuna verilebilecek en iyi teklif nedir? Para? Ev? Aile? Eğitim? Batman sana bunların hepsini teklif etti. Şimdi ise Wayne malikanesinin altında kocaman bir mağaranın içindeydin. Oturduğun dönen sandalye ile dönüyor ve bir yandanda sandalyeyi sağa-sola sürüyordun.
"Bu ses de ne Bruce?"
İçeri senin yaşlarında bir çocuk girdiğinde ve sana göre kısmen yüksek bir yerde durup dik dik sana baktığında dönmeyi bıraktın. 'ben yn' demen gerekir miydi?
"Yn. Yeni-"
"Yine mi çocuk evlat edindin sen?"
Yaşıtın gibi duran çocuğun ardında mavi bir kazak ve siyah pantolon giymiş siyah saçlı bir adam belirdi. En fazla 25 yaşında gibi duruyordu.
"Evet."
Bryce Wayne -yada Batman- tek kelimelik bir cevap verip bilgisayarda ne yapıyorsa ona devam etti.
