Yn : adın
❦︎❦︎❦︎
Bruce Wayne öldü. Batman öldü.
İki büyük manşet, iki büyük isim ve tek bir adam. Gotham bu iki haberle sarsılırken artık Batman'in ve Batfamily üyelerinin hiç birininin kimliği gizli değildi. Wayne malikanesi ise eskiden olan azıcık rengini de kaybetmiş kendi siyah-beyaz dünyası ile sessiz bir yas tutuyordu.
Cenazesine hala bir gün olsada malikane belkide hiç olmadığı kadar kahraman ve kötü ile doluydu lakin artık hiç birininin normal insanlardan farkı yoktu. Siyah elbiseler ve siyah takım elbiselerle dolu bir okyanus gibiydi her yer. Flash ah hayır Barry Allen ve hatta yanında ruh gibi oturan Wally West bile sessizce bir kenarda oturmuş gözlerini yere dikmişlerdi. Bu durumda ikisininde içinden konuşmak gelmiyordu, oysa onlar her zaman en düşük çeneli olanlardı. Wally'nin içinden gidip Dick'e destek olmak bile gelmiyordu. Sadece bunu Donna ve Kory'nin yaptığını umuyordu.
Harley arkasından gelirken Jason titreyen elinde siyah ve kırmızı bir çelenk ile salonu geçerken bir kaç göz ona dönsede kimse bir şey dememişti.
Onu bahçedeki onlarca çelengin arasına koyarken Harley'in eli yavaşça Jason'un omzuna koydu. Normalde böyle bir şeye izin vermeyecek olsa da bu gün içindeki asi çocuk ölmüş gibi hissediyordu. Öldüğü güne geri dönmüş gibiydi. O depodaki son anına kadar Batman'in gelmesini beklemişti, cesedi gömülene ve belkide kendi -bu sefer geri dönüşü olmayacak şekilde ölene kadar Batman'in saklandığı yerden gelmesini yine bekleyecekti.
"Onun öldüğüne inanmak zor ha?"
Başı biraz aşağı düşerken Jason'un dudaklarında yorgun bir gülümseme vardı. Gözleri ışıkta parıl parıl parlarken bir kaç saniye sonra ağlayacağını hissetmişti. Yine de gidemiyordu işte şu lanet çelenklerin önünden. Artık soğumuş muydu içi? Bilmiyordu. Joker ölmüştü Black Mask ölmüştü, Batman ölmüştü peki o zaman neden ilk kez gerçek bir ölü gibi hissediyordu? O asla Bruce'un ölmesini istememişti ki, o Batman'in ölmesini istemişti.
Arkasındaki kadına döndüğünde yüzünde palyaço makyajının olmadığını daha yeni fark etmişti. O an gün boyunca ilk kez gerçek manada ona baktı. Sarı saçlarını açmış, siyah bir rahibe elbisesi giymiş, boynundan aşağı koca bir haç sarkıyordu ve dudaklarına kiraz kırmızısı bir ruj sürmüştü.
Siyah gömleğinin yakasını zorla çekiştirirken genç kadının eline vurması ile kendine gelmişti. Kendini ona bakarken çok çağresiz hissetmişti.
"Kendine gel yaralı kuş. Onun evinde bunca kahraman ve kötünün içinde ağlayacak mısın cidden?"
Sesi sonra doğru kısılsada bitirmişti cümlesini. Bakışlarını Jason'un arkasındaki gri ve sisli şehre çevirdiğinde gülümsemişti.
"En azından şehir artık daha güvenli. O kuduz palyaço ve kömür suratlı olmadan yani."
"Bu onun istediği şey değildi, o ölümü istemiyordu. Joker için bile."
kadın omuz silkerken artık yapabileceği bir şey olmadığını oldukça belli etmişti. Zamanı geriye alamazlardı. Yada alabilirler miydi? Bu süper kahramanların neler yapabildiği belli olmuyordu.
"Yine de o öldüğü için mutluyum. Batsy'e bunun için müteşekkirim."
Dudaklarından bir kahkaha çıktığında normal bir cenaze evinde bunun için yargılanabilirdi yinede bu evde Lex Luthor'dan Wonder Woman'a, Komiser Gordon'dan Green Arrow'a kadar bir çok kişi vardı. Burası normal bir cenaze evi değildi.
