တစ္လေက်ာ္ေလာက္လြမ္းဆြတ္တမ္းတခဲ့ရတဲ့
တစ္ဦးတည္းေသာသူကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြက အတိုင္းအဆမဲ့။
ေနာက္ဆိုရင္ ဒီတစ္ဦးတည္းေသာေလးကို အၿမဲျမင္ေတြ႕ေနရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးက တကယ္ကိုႏြေးေထြးေစသည္။ အင္း...မပိုင္ဆိုင္ရေသးတာကေတာ့ ရင္ေမာစရာေပမဲ့ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႔သူႀကိဳးစားမွာပင္။ အခု မ႑ိုင္ေရာက္ေနတာက ေလဆိပ္မွာျဖစ္၏။ ဘ၀မွာတစ္စုံတစ္ဦးကို ျမင္ခြင့္ရဖို႔ ေလဆိပ္ထိ
လာႀကိဳတယ္ဆိုတာ အခုမွပထမဆုံး။ ညကအစ္ကိုနဲ႕ဖုန္းေျပာၾကေတာ့ အစ္ကိုက လာမႀကိဳပါနဲ႕ ၿပီးမွသပ္သပ္ေတြ႕ၾကမယ္ဟု ေျပာေသာ္လည္း သူလက္မခံနိုင္။ ခဏတျဖဳတ္ပဲေတြ႕ရပါေစ မ်က္ႏွာေလးျမင္ပီး စကားေလးခဏေျပာရရင္ကို ေက်နပ္တာမို႔ အတင္းခြင့္ေတာင္းကာ လာႀကိဳျခင္းျဖစ္သည္။ အစကေတာ့
အစ္ကို႔အိမ္ကလာႀကိဳမည္ေျပာသည္။ သူခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ အိမ္ကိုလာမႀကိဳပဲအိမ္ကပဲေစာင့္ဖို႔ေျပာလိုက္တာျဖစ္မည္။ အဟင္း....ဒီလိုဆိုေတာ့ အကို႔အိမ္ထိေရာက္ဖူးသြားရတာေပါ့။
တစ္နာရီခြဲေလာက္ေစာင့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ေလယာဥ္ဆိုက္လာခဲ့သည္။ သူ႕အျဖစ္က မေတြ႕ရတာၾကာတဲ့ခ်စ္သူျပန္အလာကို ရင္ခုန္စြာလာေစာင့္ေနပုံနဲ႕ေတာင္သူသည္။ ခဏၾကာေတာ့ လူအမ်ားၾကားထဲကေန အျဖဴေရာင္တီရွပ္ကို စတိုင္ပင္အနက္ခါးထဲထည့္၀တ္ထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေအးခ်မ္းရာေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ လက္ေပၚမွာ ကုတ္အကၤ်ီေလးကိုလဲတင္ထားေသးသည္။ ၾကည့္ရတာပူလို႔ခြၽတ္လိုက္တဲ့ပုံ။ ေဘးနားမွာ ဟိုဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႕နိုင္ငံျခားေကာင္ပါ ကပ္ပါလာ၏။ အသားျဖဴတာခ်င္းတူတာေတာင္
သူ႕မ်က္လုံးထဲေတာ့ သူ႕လူေလာက္ေခ်ာေမာမႈရွိမေန။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္ သူ႕ကိုရွာေနပုံရတာေၾကာင့္ ျမင္သာေအာင္လက္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္မွ သူ႕ဆီသို႔အၿပဳံးေလးတစ္ခုနဲ႕ေလွ်ာက္လာ၏။
"ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလား မ႑ိုင္"
"မၾကာေသးပါဘူးအစ္ကို"
"ေဟး မန္...ျပန္ေတြ႕ၾကျပန္ၿပီ ငါ့ကို ကတိေပးထားတာမေမ့နဲ႕ေနာ္"
YOU ARE READING
မောင့်အနှစ် (Complete)
Romanceအနှစ်က မောင့်နှလုံးအေးဆေးလေး🩷 (ဒုတိယအကြိမ်ပုံဖော်မိတဲ့ bl fiction လေးပါ) သစ်တောစိမ်းလေးကိုဖတ်ရမှာပါနော်😁
