အိမ်အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး နှစ်ခြင်းလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာ လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့်ကားမောင်းလာတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း နှစ်ခြင်းခေါင်းယမ်းလိုက်မိသည်။ ဒီကောင်လေးဟာ ကဲကိုကဲလွန်းတယ်။ လက်ကလည်းမလွှတ်သလို ပါးစပ်ကလဲမေးခွန်းတွေကမပြတ်။
"အနှစ်က မောင့်ကိုဘယ်အချိန်ကတည်းကချစ်သွားတာလဲ"
"အဲ့ဒါတော့မပြောတတ်ဘူး မင်းကငါ့ကိုအမျိုးမျိုး
ဆွဲဆောင်နေတော့ ငါလည်းပါသွားတာနေမှာပေါ့"
"အဟား...မောင်ကချစ်ပဲပြတာပါကွာ"
မဏ္ဍိုင်သဘောတကျရယ်လိုက်မိ၏။ သူ့မှာပျော်လွန်းလို့ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကလေးတောင် လွှတ်ရမှာနှမြောလို့ မလွှတ်နိုင်။ နောက်ဆုံးတော့သူ့ရဲ့အချစ်တွေကို ချစ်ရသူကလက်ခံသွားပြီလေ...။
"ဒါနဲ့ မနက်က ကိစ္စမမေးတော့ဘူးလား"
"မေးစရာလိုသေးလို့လား? အနှစ်က ခု မောင့်ကိုအဖြေပေးလိုက်ပြီဆိုကတည်းက အဖြေကရှင်းနေပြီလေ"
"ဒါပေမဲ့ သိချင်တာတစ်ခုတော့ရှိတယ်"
"ဘာလဲ?"
"အနှစ်က သူကျွန်တော်တို့ကိစ္စကိုသိနေတာ ဘယ်လိုသိသွားတာလဲ"
မဏ္ဍိုင့်အမေးကြောင့် နှစ်ခြင်းပြုံးလိုက်မိ၏။ လူကိုဘာမှမသိတဲ့ငတုံးများမှတ်နေလား ဒီကောင်လေး!
"ဒါတော့ ကိုယ်လည်းဆက်စပ်ကြည့်မိတာပေါ့...အေးအေးဆေးဆေးနေချင်လို့သာနေတာ လူကိုတုံးတဲ့သူများမှတ်နေလား"
"ဟားဟား...! မမှတ်ပါဘူးဗျာ...အနှစ်ကအားလုံးကိုသိနေတော့ မောင်ကအံ့ဩသွားတာပါ"
"ကားကိုသေချာမောင်းစမ်းပါ လက်ကိုရောလွှတ်အုံး!"
"မလွှတ်ချင်ပေါင်....ဒီလိုမျိုးကိုင်ခွင့်ရဖို့ဘယ်လောက်တောင်စောင့်ခဲ့ရလဲ"
နှစ်ခြင်း မဏ္ဍိုင့်ကိုမနိုင်သလိုသာ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့သည်။ ရှေ့လျှောက် ဒီလိုဂျစ်ကျတာတွေ များများကြုံရတော့မှာပဲ...
"ဒါဆို ဒီနေ့ကို တစ်ရက်လို့စမှတ်လို့ရပြီမလား"
အူမြူးနေတဲ့ကောင်လေးက နှစ်ခြင်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြုံးနေပြန်သည်။ နှစ်ခြင်းရင်ထဲမှာလည်း တစ်လှပ်လှပ်နဲ့ ကြည်နူးနေ၏။ ကိုယ့်ထက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးနဲ့ ရည်းစားထားရင်အဲ့လိုပဲလား...
YOU ARE READING
မောင့်အနှစ် (Complete)
Romanceအနှစ်က မောင့်နှလုံးအေးဆေးလေး🩷 (ဒုတိယအကြိမ်ပုံဖော်မိတဲ့ bl fiction လေးပါ) သစ်တောစိမ်းလေးကိုဖတ်ရမှာပါနော်😁
