"အေကြးအဆန႔္လုပ္ၾကည့္"
"ရလား...နာတာဘာညာမ်ိဳး ရွိေသးလား"
"မရွိေတာ့ဘူးဆရာ အဆင္ေျပတယ္"
"ဒါဆို ရၿပီ၊ အရိုးသန္မာတဲ့ေဆးေလးေတာ့ဆက္ေသာက္လိုက္အုံး...။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီဘက္လက္ကိုအရမ္းအားျပဳတာမ်ိဳး အေလးမတာမ်ိဳးေတြနည္းနည္းဆင္ျခင္ေပးအုံးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ...ေက်းဇူးပါဗ်"
ႏွစ္ျခင္းတို႔ ေက်ာက္ပတ္သီးျဖည္ဖို႔ ေဆးခန္းေရာက္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ မ႑ိုင္ကေတာ့ ေဘးကေနဆရာ၀န္ေျပာတာေတြေခါင္းၿငိမ့္ကာေသခ်ာနားေထာင္ေနသလို အရိုးသန္မာဖို႔ဘာေတြစားရမလဲဆိုတာမ်ိဳးေတြပါ ေမးေနေလ၏။ တကယ္အေဖႀကီးလိုပဲ...
"အႏွစ္ ဘယ္၀င္အုံးမလဲ အိမ္တန္းျပန္မလား..."
"မင္းက ငါ့ကို အစ္ကိုေခၚလိုက္ အႏွစ္ေခၚလိုက္နဲ႕"
"ေဟာဗ်ာ...ႏွစ္ခုစလုံးက အႏွစ္ကိုေခၚတာခ်ည္းပဲေလ၊ အစ္ကိုဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႀကီးလို႔ ေလးစားသမႈနဲ႕ေခၚတဲ့နာမ္စား၊ အႏွစ္ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနဲ႕တင္စားေခၚတဲ့နာမ္စား"
"အေခၚအေဝၚမတူေပမဲ့ ႏွစ္ခုလုံးမွာတူညီတဲ့ အသံလွိုင္းေတာ့ရွိတယ္သိလား"
"ဘာလဲ?"
"အခ်စ္ေလ... အစ္ကိုလိုေခၚတဲ့အသံမွာလည္း ခ်စ္တဲ့အသံပါတယ္၊ အႏွစ္လို႔ေခၚတဲ့အသံမွာလည္းခ်စ္တဲ့အသံပါတယ္ "
အဲ့ဒါမွန္ေသာစကားပဲ။ အမ်ားေရွ႕မွာေလးစားတဲ့အေခၚအေဝၚမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔သုံးတဲ့ 'အစ္ကို' ဆိုတဲ့နာမ္စားကလည္း သူျမတ္နိုးမိလို႔ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ေခၚတဲ့နာမ္စားပဲ။ မ႑ိုင့္ဘ၀မွာ ဘယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ 'အစ္ကို'လို႔မေခၚခဲ့ဖူးပါ။ သူ႕ဘ၀မွာ မိသားစုလိုညီအကိုလိုခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဟိုႏွစ္ေကာင္ပဲရွိတယ္။ က်န္တဲ့ရင္းႏွီးတဲ့ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့သူေတြေတာင္ နာမည္ေရွ႕မွာကိုတပ္ၿပီးပဲေခၚခဲ့တာ။ သူ႕အႏွစ္နဲ႕ေတြ႕မွတာ ဒီလိုႏူးႏူးညံ့ညံ့အေခၚအေဝၚမ်ိဳးအလိုအေလ်ာက္ထြက္လာတာ။ လူေတြကခ်စ္မိသြားရင္ ႏူးညံ့လာၾကတယ္ဆိုတာျဖစ္နိုင္သည္။ ေျပာရမယ္ဆို မိဘေတြကိုေတာင္ သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့တဲ့ေကာင္မဟုတ္။
YOU ARE READING
မောင့်အနှစ် (Complete)
Romanceအနှစ်က မောင့်နှလုံးအေးဆေးလေး🩷 (ဒုတိယအကြိမ်ပုံဖော်မိတဲ့ bl fiction လေးပါ) သစ်တောစိမ်းလေးကိုဖတ်ရမှာပါနော်😁
