ဗီးနပ္စ္ ႏွစ္နဲ႕စကားေျပာၿပီး အခန္းထဲျပန္ေရာက္တာႏွင့္ ပိတ္ထားတဲ့ဖုန္းကိုစက္ဖြင့္လိုက္၏။ သူေခါင္းေအးေအးနဲ႕ ေသခ်ာဆန္းစစ္ဖို႔စက္ပိတ္လိုက္တာပါ။ မဟုတ္ရင္ ဟိုေကာင္ေလးက မကိုင္မခ်င္းေခၚေနေတာ့ သူလည္းအဲ့လိုလုပ္ထားလိုက္တယ္။ အၾကာႀကီးလည္းမဟုတ္ပါဘူး ခုမွသုံးရက္ပဲရွိေသးပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က....
"ကြၽန္ေတာ္ တကယ္လို႔ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လက္တြဲမယ္ဆိုရင္ေရာ ခြင့္ျပဳမွာလား"
"......"
"ဟို ေမးၾကည့္တာပါ အတည္ေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူး"
သူမေနတတ္စြာ လည္ဂုတ္ကိုပြတ္မိေတာ့ ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီက သူ႕ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ အခ်င္းခ်င္းျပန္ၾကည့္လိုက္လုပ္ေန၏။
"ဘာဘီေလးက ခ်စ္ရမဲ့သူေတြ႕ေနၿပီလား"
"ဟိုအဲ့လိုေတာ့ မဟုတ္ေပမဲ့လည္း ....အမ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဖြင့္ေျပာထားလို႔...."
"ဘာဘီေလးပါးစပ္ကေနဖြင့္ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ သူ႕ကိုဘာဘီေလးစိတ္ထဲရွိေနလို႔ေပါ့"
"ဟို အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ပါဘူး"
"မာမီေရာ ဒယ္ဒီေရာကေတာ့ သားရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ကဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ သားကိုတကယ္ခ်စ္တဲ့သူ သားကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေစတဲ့သူဆို လက္ခံေပးဖို႔အသင့္ပဲ....ဘာဘီေလးဘက္က ေသခ်ာရင္အိမ္ကိုေခၚလာခဲ့ ဟုတ္ၿပီလား..."
"ဟုတ္"
"ဟားဟား...ဟန္နီေရ ငါတို႔ဘာဘီေလးကေတာ့ ေခြၽးမမေခၚပဲ သားမက္ေခၚလာေတာ့မယ္တူတယ္ေဟ့"
"ဟန္နီတို႔သားႏွစ္ေယာက္ရတာေပါ့ "
(ဟား...ဟား..)၂
ဒယ္ဒီႏွင့္မာမီရဲ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးၿပဳံးရယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြကိုေတြ႕မွ ဗီးနပ္စ္ရင္ထဲအလုံးႀကီးတစ္ခုေလ်ာ့သြားေတာ့သည္။ မာမီက ေခတ္အေၾကာင္းေတြကိုေမးရင္းႏွင့္ ထိုေန႕ကအတန္ၾကာဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ သူေခတ္ကိုအေျဖေပးသင့္မေပးသင့္ေသခ်ာစဥ္းစားရင္း သူ႕ႏွလုံးသားကိုေသခ်ာသိဖို႔ ဖုန္းကိုစက္ပိတ္ပစ္ခဲ့တာပင္။
YOU ARE READING
မောင့်အနှစ် (Complete)
Romanceအနှစ်က မောင့်နှလုံးအေးဆေးလေး🩷 (ဒုတိယအကြိမ်ပုံဖော်မိတဲ့ bl fiction လေးပါ) သစ်တောစိမ်းလေးကိုဖတ်ရမှာပါနော်😁
