အခုတေလာ အေဖ့အလုပ္ေတြေရာ city mark အသစ္ဖြင့္ဖို႔ကိစၥေတြေရာႏွင့္ ႏွစ္ျခင္းအလုပ္ရႈပ္ေနရသည္။ city mark ကလည္းၿပီးဖို႔သိပ္မလိုေတာ့
သူဂ်ပန္မွာကတည္းက စထားတာဆိုတာ့ ေနာက္တစ္လေလာက္ဆို အားလုံးအၿပီးသတ္နိုင္ေလာက္သည္။
"ကိုႏွစ္ျခင္း အျပင္မွာ ကိုမ႑ိုင္ေရာက္ေနပါတယ္"
"ဪ အင္းအင္း ခဏေစာင့္ခိုင္းလိုက္ပါအုံး"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဒါကေတာ့ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ထူးျခားသြားတဲ့အရာပါပဲ။ အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ အျပင္မွာသီးသန႔္ေတြ႕ခ်ိန္မရွိတာေတာင္ ေန႕ခင္းစာစားခ်ိန္ဆိုအခ်ိန္မွန္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္လို႔ ေကာင္းခန႔္ကေတာင္ မွတ္မိေနၿပီ။
ေန႕လည္ ၁၂ဆိုတာနဲ႕ကြက္တိေရာက္လာၿပီး သူမၿပီးမခ်င္းထိုင္ေစာင့္ေနတတ္သည္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ္ကမလိုက္လို႔မျဖစ္ေတာ့။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္ ထမင္းစားဖို႔ေမ့မွာစိုးလို႔ အတူလာစားေပးတာဆိုပဲ။ လုပ္လက္စေတြ လက္စသတ္ကာ ေကာင္းခန႔္ကိုေျပာၿပီး အျပင္ထြက္လာခဲ့လိုက္၏။အျပင္ေရာက္ေတာ့ မ႑ိုင္ကဖုန္းၾကည့္ကာ သူ႕ကိုေစာင့္ေနေလ၏။
"ေစာင့္ရတာၾကာသြားလား ကိုယ္လုပ္လက္စေတြမျပတ္တာနဲ႕"
"မၾကာေသးပါဘူး အစ္ကိုထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္သြားမွာပဲစိုးတာ "
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ႏွင့္ ေျပာလာပုံက ႏွစ္ျခင္းကို အိုးတို႔အမ္းတမ္းျဖစ္သြားေစသည္။ အဲ့လိုပါပဲ မ႑ိုင္ဆိုတာ
မထင္ရင္မထင္သလို သူ႕ကိုအေနခက္ေအာင္သိပ္လုပ္တတ္တာ။
"သြားရေအာင္ေလ"
"ကြၽန္ေတာ့္ကားနဲ႕ပဲလိုက္ခဲ့ေနာ္ ၿပီးရင္ျပန္ပို႔ေပးမယ္"
ဒါဟာလဲ ထုံးစံမပ်က္ပါပဲ။ ကိုယ္က သူအလုပ္ရႈပ္မွာစိုးလို႔ ကားယူခဲ့ခ်င္ေပမဲ့ မ႑ိုင္ကေတာ့ဘယ္ေတာ့မွအယူမခံ။ တစ္ခါတစ္ရံ ညေနာက္က်တဲ့အခါမ်ိဳးဆို ကားကို႐ုံးမွာထားခဲ့ခိုင္းကာ သူလာလာႀကိဳတတ္ေသးသည္။
မသိရင္ တကယ္အတြဲေတြလိုပင္။ မခ်စ္ဘူးဆိုေသာ္ျငား ခါးခါးသီးသီးမုန္းေနတာမဟုတ္တာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္လို႔ ျငင္းဖို႔က်လည္းအဆင္မေျပ။ သို႔ေသာ္ ခုလိုဂ႐ုစိုက္ခံရတာကိုေတာ့ ႏွစ္ျခင္းစိတ္ထဲ သေဘာက်မိ၏။ ဘယ္လိုပဲဆိုဆို မ႑ိုင္ သူ႕အေပၚစိတ္ရင္းနဲ႕ခ်စ္တာကိုေတာ့ ခံစားမိပါသည္။
YOU ARE READING
မောင့်အနှစ် (Complete)
Romanceအနှစ်က မောင့်နှလုံးအေးဆေးလေး🩷 (ဒုတိယအကြိမ်ပုံဖော်မိတဲ့ bl fiction လေးပါ) သစ်တောစိမ်းလေးကိုဖတ်ရမှာပါနော်😁
