Yaz Masalı

🐚1🍷

Kıvırcık saçlarından birini hızlıca parmağıma dolayıp yine aynı çabuklukla elimdeki düzleştiriciye sardım. Parmaklarımın ucundaki saçı yavaşça düzleştirirken aklıma, çocukken kıvırcık saçlı olmayı istediğim geldi.

"Bence saçının kendi hali daha güzel, çocukken hep kıvırcık olmak isterdim."

Maral dikkatlice bana dönerek: "Bakımı çok zor olmasa güzel." dedi ardından ise elindeki telefonu bana gösterdi.

"Yaren gelmiş şimdi Ayaz'a yazayım onu alsın sonra biz de gideriz yanlarına.

"Ne çabuk gelmiş ya." diyerek işimi bir nebze de olsa hızlandırdım, bir kaç tutam hariç saçların hepsi düzleşmişti. Ben işime devam ederken Maral, Yaren ve Ayaz'la mesajlaşıyordu. Maral'la 8 aydır İzmir'de yaşıyorduk ve çok sürmemişti ki Yaren'de buraya tayinini aldırmıştı. Artık beraberdik ve eminim ki bu evde beraber sonsuz anılar biriktirecektik.

Yaren'i metrodan indikten sonra Ayaz alıp parktaki kafeye getirecekti. Orada biraz oturup özlem giderip eve geçecektik. Şimdilik planımız buydu. Ayaz, yılların daha da güzelleştirdiği arkadaş grubumuzdan değildi, Maral'ın galerisinde tanışmıştı bizimle. Bir nevi Maral'ın iş arkadaşıydı fakat ne zaman araba lazım olsa ya da işimiz olsa hep yanımızda oluyordu.

Yavaşça son tutamı da parmaklarımın üstünden nazikçe bıraktım: "Pekala artık hazırız"

Maral ellerini saçlarına götürüp şekil vermeye başladı ben ise oturduğum yataktan kalkıp düzleştiricinin fişini çekip kenara koydum. Evden çıkmadan önce son kez saçımı düzeltip çantamı koluma taktım, ayakkabılığa döndüğüm sırada Maral hızla yanıma geldi.

"Lila Yaren yokmuş!?"

"Nasıl yokmuş??"

"Ayaz aradı oraya vardım dedi ama kimse yokmuş, Yaren'i aradım ama bana "ben bindim" dedi..."

"KIZI KAÇIRMIŞLAR MI!?" diye çığlık attığımda Maral brnim yüzümden panikler diye korktum.

"Bilmiyorum ya arayayım konum atsa keşke.."

Hızlıca Yaren'i geri aradı ben ise köşedeki pufa oturup bayılmamak için kendimi serinletmeye çalışıyordum. Ayağını yere basar basmaz kim niye kaçırmıştı ki onu.

Maral Yaren'i görüntülü arayıp yanıma geldi, telefonun çalması ömrümüzden ömür götürüken birden açılmasıyla heyecanlandık.

"YAREN!"

Ekranda onu gördüğüme şaşırmış ve sevinmiştim.

"İyi misin konum at neredesin!???" ben hızlı hızlı sorular sorarken Maral araya girdi. "Yaren konum at geliyoruz biz, her kimse ona gününü göstericez."

Yaren bizim aksimize kahkaha attığında ikimizde donup kaldık.

"Ay yok ne kaçırılması ya, ben Ayaz sanıp başkasının aracına binmişim, şimdi size bırakıcak beni. Sorun yok yani." Ardından Yaren telefonun ekranını çevirip arabayı süren çocuğu bize gösterdi.

"Bu beyefendi Fırat bey, orada Ayaz sanıp arabasına bindim." Yaren kahkaha atıp telefonu kendine çevirdi.

"Neyseki garipsemedi ve beni bırakmayı teklif etti."

"Ayyy Yaren... Korkudan öldük neden haber vermedin."

Yaren kahkahalara boğulurken derin bir nefes çekip rahatladık, Maral Ayaz'a haber verip teşekkür etti. Ben ise mutfağa koşup bir bardak soğuk içecek aldım kendime.

Ben içeceğimi yudumlarken yaklaştığını belirten Yaren telefonu kapamıştı, bunu Maral'a söyledim ve Yaren'i karşılamak için erken de olsa aşağıya indik.